Ο «μικρός» Αλέξης κι ο «ενήλικας» Πάνος

Αν έχουν μία δόση αλήθειας τα ιστορικά λόγια του Ζαν-Πολ Σαρτρ ότι «Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα», τότε ο Πάνος Καμμένος όχι μόνο ταρακούνησε την εσχάτως κλυδωνιζόμενη κυβερνητική άκατο, αλλά κοπάνησε και το κουπί στο κεφάλι του πηδαλιούχου Αλέξη Τσίπρα.

Δεν μπορεί να ερμηνευτεί αλλιώς η κίνηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας να κάνει πρωθυπουργική εμφάνιση στις ΗΠΑ και αντί να περιοριστεί στα όρια των εθιμοτυπικών καθηκόντων του, εκείνος άρχισε να μοιράζει στρατιωτικές βάσεις στους Αμερικανούς, αλλά και να συζητά με τους εκπροσώπους του θείου Σαμ το προσωπικό του plan B αν ναυαγήσει η Συμφωνία των Πρεσπών.

Για το πρώτο κομμάτι, αυτό των προσφορών, ο Π. Καμμένος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι «δεν είναι αυτό που νομίζουμε», καθώς ακούγεται σε σχετικό βίντεο να λέει στον ομόλογό του Τζέιμς Μάτις ότι είναι σημαντικό για την Ελλάδα να αναπτύξουν οι ΗΠΑ στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα σε μία πιο μόνιμη βάση, όχι μόνο στη Σούδα, αλλά και στον Βόλο, τη Λάρισα και την Αλεξανδρούπολη.

Για, δε, το εφεδρικό σχέδιο του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. για το Σκοπιανό, έστω κι αν αυτό στηρίζεται σε πληροφορίες, είναι όλα τα λεφτά: να στήσουμε –λέει ο Πάνος– μια ομπρέλα ασφαλείας στα Βαλκάνια όπου η Ελλάδα, τα Σκόπια, η Αλβανία, η Βουλγαρία και υπό προϋποθέσεις η Σερβία θα στέκονται κάτω από το στρατιωτικό… αλεξιβρόχιον των ΗΠΑ και δεν θα μας σκιάζει φοβέρα καμία. Γιατί αυτό; Για να εμποδιστεί η διείσδυση του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Βαλκανική. Ναι, του ίδιου Πούτιν που το 2015 υποδεχόταν μετά βαΐων και κλάδων ο ΥΠΕΘΑ, τουιτάροντας ότι καλωσορίζει τον Ρώσο πρόεδρο «στην Ορθόδοξη Ελλάδα!».

Σημειώστε τη συγκυρία: ο συγκυβερνήτης πυροβολεί την «κόκκινη αρκούδα» τη στιγμή που Αθήνα και Μόσχα εργάζονται για την προετοιμασία της επίσκεψης Τσίπρα στη Ρωσία, σε μία προσπάθεια επαναπροσέγγισης των δύο χωρών μετά από τα κατασκοπευτικά ντράβαλα του καλοκαιριού.

Στο Μαξίμου, τώρα, συμπεριφέρονται σαν να πιάστηκαν εξαπίνης, έστω και αν κάποιοι επιμένουν ότι δεν υπάρχουν δηλώσεις Καμμένου για το Μακεδονικό που να μην τυγχάνουν της έγκρισης ή τουλάχιστον της γνώσης του Αλ. Τσίπρα. Όπως και να έχει, το τελευταίο περιστατικό δεν αποκλείεται να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ενός συμβατικού αλλά προβληματικού «γάμου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις.

Για πόσο, άλλωστε, ο πρωθυπουργός θα ανέχεται ως «μικρός Αλέξης» μαθήματα οδήγησης τρένων ή γραφής με το δεξί χέρι από τον «ενήλικα Πάνο»; Μήπως, τελικά, αυτά που συνέβαιναν στα προεκλογικά διαφημιστικά σποτ των ΑΝ.ΕΛ. τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015, διαδραματίζονται στην πραγματικότητα, κρατώντας «όμηρο» τον Αλ. Τσίπρα; Κι αν δεν απαντήσει στους ψηφοφόρους και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βράζουν με τα καμώματα του συγκυβερνήτη, ας τα απαντήσει στον εαυτό του. Ενθυμούμενος, όμως, όχι τον Σαρτρ αλλά τον σύντροφο Κάρολο (Μαρξ), που έλεγε ότι «ο άνθρωπος είναι οι σχέσεις του».

Αν, τώρα, επιλέξει να διασώσει τη σχέση του με τον Π. Καμμένο για ακόμη μερικούς μήνες εξουσίας, τότε ας μας συγχωρέσει αλλά θα είναι άξιος της πολιτικής του μοίρας…