Ο ορθός λόγος το αβαντάζ του Κυριάκου

«Το παρόν ευ ποιείν» (να υπομείνεις ή να αξιοποιείς το παρόν). Αυτή η φράση ενός εκ των 7 σοφών της αρχαιότητας, του Πιττακού (650-570 π. Χ.), που έδωσε ως απάντηση στην ερώτηση «τι άριστον;», φαίνεται δεν είναι και πολύ γνωστή στον Αλέξη Τσίπρα και στους συνεργάτες του.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Και αυτό διότι αρνούνται να κατανοήσουν τι ακριβώς εκπέμπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ποια είναι η πολιτική του φιλοσοφία και ποιο είναι το σχέδιό του για να του ασκήσουν κριτική, όχι για τις πράξεις του, αλλά για μία ιδεοληψία την οποία υπηρετούν εδώ και τρία χρόνια και η οποία δεν πείθει κανέναν. Ο λόγος φυσικά για τον προσδιορισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη ως νεοφιλελεύθερου.

Ο μεγάλος αρχαίος τραγωδός, ο Σοφοκλής (496-406 π. Χ.) είχε πει ότι «πάντα εκκαλύπτων ο χρόνος εις το φως άγει», δηλαδή ότι «ο χρόνος τα πάντα αποκαλύπτει». Και παρά το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θυμίζει περισσότερο έναν φιλελεύθερο σοσιαλδημοκράτη, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο ίδιο αφήγημα περί νεοφιλελευθερισμού. Προφανώς, το ξέρουν στην Κουμουνδούρου ότι ο πρωθυπουργός ακολουθεί περισσότερο τον δρόμο του Κώστα Σημίτη (είχε προσπαθήσει να παντρέψει τη σοσιαλδημοκρατία με τον φιλελευθερισμό), αλλά δεν μπορούν και να τα χώσουν στον πρώην πρωθυπουργό, καθώς πλέον στην Προοδευτική Συμμαχία αρκετοί «σημιτικοί» είναι σε θέσεις-κλειδιά.

Αυτό το άγχος για το πώς να αποδομήσουν τον πρωθυπουργό φάνηκε και από τα όσα ανέφερε η Ρένα Δούρου (η πρώην περιφερειάρχης Αττικής όπου στη βάρδιά της πνίγηκαν 25 συμπολίτες μας στην Μάνδρα και κάηκαν 103 στο Μάτι) σε ανάρτησή της, ενώ ο πρωθυπουργός έδινε την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Η κα Δούρου παράφρασε μία φράση του Νικολό Μακιαβέλι γράφοντας ότι «ακούγοντας τον Μητσοτάκη στη ΔΕΘ “ένας πρίγκιπας πάντα έχει ορθό λόγο για να αθετεί υποσχέσεις”».

Στον ΣΥΡΙΖΑ –εάν εξαιρέσουμε τις παλιές καραβάνες που έχουν να επιδείξουν πλούτο γνώσεων, η πιο νέα γενιά (αυτή του Τσίπρα και των άλλων που έχουν πάνω-κάτω την ίδια ηλικία), δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις και τέρατα μόρφωσης. Τρανό παράδειγμα η κα Δούρου, η οποία πάνω στο άγχος της να ασκήσει αντιπολίτευση στον πρωθυπουργό για να δείξει στον αρχηγό ότι αξίζει να αξιοποιηθεί, μάλλον ανέδειξε αυτό που λέμε ορθός λόγος ενός πολιτικού. Κάτι που δεν αντέχει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος ικανοποιείται περισσότερο με το να υπόσχεται φύκια για μεταξωτές κορδέλες και στο τέλος να λησμονεί για ποιο πράγμα δεσμεύτηκε. Προφανώς έχει μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά μία ατάκα του Νικολό Μακιαβέλι, αυτή που λέει: «Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος».

Οι αποφάσεις του πρωθυπουργού

Ο Νικολό Μακιαβέλι θεωρείται κατά πολλούς ο πατέρας της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης. Βέβαια, είναι αρκετοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν απλά κυνικό, διεφθαρμένο και αυταρχικό. Το σίγουρο είναι ότι το βιβλίο του «Ο ηγεμόνας» που γράφτηκε το 1513 είναι καθοριστικό για την εξέλιξη της δυτικής πολιτικής σκέψης. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαβάσει τον εκ Φλωρεντίας πολιτικό φιλόσοφο, αλλά κάποιες από τις ατάκες του δεν τις υπολογίζουν σωστά. Όπως αυτή που φαίνεται ότι χρησιμοποιεί κατά κόρον ο πρωθυπουργός: «Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις».

Και η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης έλαβε μέτρα που θυμίζουν περισσότερο αυτά που είχε λάβει ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ στις αρχές της δεκαετίας του 2000, που του επέτρεψαν να φέρει τούμπα την κατάσταση και να κερδίσει εκ νέου τις εθνικές εκλογές. Και δικαιολογημένα πολλοί τον συγκρίνουν με τον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος κατά τη διάρκεια της οκταετούς θητείας του (Ιανουάριος 1996 – Μάρτιος 2004) προσπάθησε να παντρέψει τη σοσιαλδημοκρατία με τον φιλελευθερισμό, κατέστη κυρίαρχος στον χώρο του κέντρου, διεμβόλισε την κεντροδεξιά, ενώ διατηρούσε ζεστό το όραμα της συνεργασίας με άλλους παρεμφερείς χώρους.

Από την πλευρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει φιλελεύθερος, αλλά η πλειοψηφία στην ομάδα συνεργατών του είναι στελέχη που ανδρώθηκαν και υπηρέτησαν τη σοσιαλδημοκρατία, ενώ λαμβάνει μέτρα που θεωρούνται σοσιαλδημοκρατικά. Δηλαδή, και ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί ένα πάντρεμα του φιλελευθερισμού με τη σοσιαλδημοκρατία. Αυτήν τη φορά, από την άλλη όχθη του ποταμού. Είναι κυρίαρχος στον χώρο του κέντρου, διεμβολίζει την κεντροαριστερά, ενώ κρατά ανοικτούς τους δίαυλους επικοινωνίας με παρεμφερή κόμματα και κινήσεις.

Προκαλεί εκνευρισμό

Ο τρόπος με τον οποίο ελίσσεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενοχλεί απίστευτα τον Αλέξη Τσίπρα. Και τον ενοχλεί διότι καταρρίπτει το δίχως επιχειρήματα αφήγημά του, ότι ο Μητσοτάκης είναι κακός νεοφιλελεύθερος και θέλει να φτωχοποιήσει όλους τους Έλληνες.

Και παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός –κατά τον Τσίπρα– μοιάζει σαν τον κόμη Δράκουλα που θέλει να πιει το αίμα των πολιτών, εν τούτοις ο κ. Μητσοτάκης απολαμβάνει τεράστια ποσοστά δημοτικότητας και η Ν.Δ. καταγράφει απίστευτες διαφορές σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Όπως εξηγούν οι πολιτικοί αναλυτές, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κατανοήσει ότι έχουν αλλάξει οι εποχές. Τα μεγάλα αριστερά αφηγήματα της προηγούμενης δεκαετίας καταρρίφθηκαν κατά τη διάρκεια του κυβερνητικού παρελθόντος του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε και οι πολίτες επιθυμούν ορθό λόγο και σώφρονα διαχείριση. Πέραν της εποχής που άλλαξε, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας απαξιώθηκαν για την κυβερνητική τους θητεία, η οποία αποτέλεσε χαστούκι για πολλούς από εκείνους που τους χειροκροτούσαν στο Σύνταγμα, επειδή θα έσκιζαν τα μνημόνια, θα έκαναν σεισάχθεια, τα χρέη θα διαγράφονταν (πολλοί το πίστευαν), και όλα τα άλλα ηρωικά, κι εξόχως γραφικά.

Κι όμως, υπάρχουν ζητήματα που θα μπορούσε να «παίξει μπάλα» ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν τα έχει ακουμπήσει. Κατ’ αρχάς να καταθέσει ένα πρόγραμμα για το πώς θα αξιοποιηθούν τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ που θα έλθουν από την Ευρώπη, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και άλλων πόρων από τις Βρυξέλλες. Δυστυχώς, ακόμη δεν το έχει κάνει. Ούτε καν έχει αναρωτηθεί, για να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση, το πώς τρέχει το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Πού θα πάνε αυτά τα χρήματα; Θα δοθούν για να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας ή θα ζητηθούν νέοι διορισμοί και νέα επιδόματα;