Ομάδα με μέση, που ψάχνει αρχή και τέλος

Η «Α» από τον Αύγουστο είχε επισημάνει τις επιφυλάξεις της, σχετικά με κάποιους από τους παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι, προκειμένου να αντικαταστήσουν ποδοσφαιριστές – «κολόνες» της περσινής ομάδας του Ολυμπιακού.

Το παιχνίδι των «ερυθρολεύκων» με τη Μάλμε την περασμένη Τετάρτη επιβεβαίωσε ορισμένους από τους εκφρασμένους φόβους της εφημερίδας, καθώς τα κενά που διαπιστώθηκαν σε άμυνα αλλά και επίθεση ήταν αρκετά.

Πρώτα η άμυνα
Στο υψηλότερο επίπεδο, αυτό του Champions League, η άμυνα αποτελεί το «Α» και το «Ω» για τις ομάδες. Η σύνθεση των Χολέμπας – Σιόβα – Μανωλά – Σαλίνο, τη σεζόν που πέρασε, έχει αντικατασταθεί στα πρώτα ματς της φετινής περιόδου από τους Μαζουακού – Αμπιντάλ – Μποτία – Ελαμπντελαουί. Είναι φανερό ότι η γραμμή της οπισθοφυλακής είναι αποδυναμωμένη σε σχέση με αυτό που παρουσίαζε ο Μίτσελ τον προηγούμενο χειμώνα. Πιο αδύναμοι κρίκοι εμφανίζονται οι Μποτία και Ελαμπντελαουί, χωρίς βέβαια ο Αμπιντάλ να θέλγει και εκείνος με την απόδοσή του. Το στοίχημα που έχει κερδηθεί μέχρι στιγμής ακούει στο όνομα «Αρτούρ Μαζουακού», αλλά περισσότερο σε ό,τι έχει να κάνει με το επιθετικό παιχνίδι του Γάλλου μπακ και όχι με την ανασταλτική του παρουσία.

Στην πρεμιέρα, κόντρα στους πρωταθλητές Ισπανίας, η τοποθέτηση των γραμμών σε συμπαγή μορφή και η εξαιρετική παρουσία όλων των κεντρικών του Ολυμπιακού «μακιγιάρισε» σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα, ωστόσο απέναντι στη Μάλμε, που αναγκαστικά ο τρόπος αντιμετώπισης του παιχνιδιού από τον Μίτσελ ήταν διαφορετικός, φάνηκαν όλα τα κενά. Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί, καθώς στο ρόστερ υπάρχουν κι άλλοι παίκτες (Αυλωνίτης, Σιόβας, Σαλίνο), ενώ υπάρχει και η δυνατότητα να ανεβάσουν ρυθμούς εκείνοι που έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι στιγμής. Πάντως μερικά πράγματα δεν αλλάζουν, όσο κι αν προσπαθήσει ο Μίτσελ, όπως π.χ. η ταχύτητα του Μποτία.

Πού είναι η επίθεση;
Αν και το βάρος της κριτικής έχει πέσει –και δικαίως– στην άμυνα, η επίθεση δεν παίρνει επίσης καλό βαθμό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στα τρία τελευταία ματς, κόντρα σε Παναχαϊκή, Ατρόμητο και Μάλμε (όλα εκτός έδρας), οι πρωταθλητές Ελλάδας έχουν πετύχει μόλις ένα γκολ, κι αυτό… αυτογκόλ (Κάργας στο παιχνίδι με τους Αχαιούς). Πέρα από τους τραυματίες Ντοσεβί και Γκαζαριάν, που πάντως δεν έχουν δηλωθεί στη λίστα του Champions League, υπάρχουν οι Φορτούνης, Αφελάι, Ντουρμάζ, Μπενίτες, Διαμαντάκος και βεβαίως οι Μήτρογλου και Ντομίνγκεζ, με τους δύο τελευταίους να υπάρχουν από πέρυσι στο ρόστερ. Οι εν λόγω δεν βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση, ενώ οι «φρέσκοι» δεν έχουν δείξει ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ως ελαφρυντικό για τον Μίτσελ και τον Ολυμπιακό, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι για να αναπτυχθούν επιθετικοί αυτοματισμοί απαιτείται χρόνος, καθώς οι περισσότεροι εκ των προαναφερθέντων ήρθαν το καλοκαίρι και ουσιαστικά είναι περίπου 2 μήνες μαζί.

Το δυνατό κέντρο και τι μπορεί να αλλάξει
Αν έπρεπε να επιλέξουμε μία γραμμή, η οποία έχει σταθεί στο… ύψος της, αυτή είναι το κέντρο της ομάδας. Μιλιβόγεβιτς, Εντινγκά, Μανιάτης, Μπουχαλάκης και κυρίως Κασάμι μπορούν να προσφέρουν στο ανασταλτικό κομμάτι με απόλυτη επιτυχία, ενώ, υπό προϋποθέσεις, είναι ικανοί να έρθουν από πίσω και να δημιουργήσουν προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες. Για να καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στο τελευταίο κομμάτι βέβαια, απαιτείται να υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο στην επίθεση.

Ο Μίτσελ έχει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη διακοπή, λόγω της απόφασης Ανδριανού και των αγώνων των εθνικών ομάδων, και να δουλέψει στα «ερυθρόλευκα» κενά, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στην αμυντική διάταξη και τη δημιουργία φάσεων, όταν ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει οργανωμένες άμυνες (με την Ατλέτικο, οι Πειραιώτες έπαιξαν στις αντεπιθέσεις). Η δουλειά σίγουρα θα φέρει βελτίωση, ως ένα σημείο, ωστόσο υπάρχουν και τομείς που δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα, αφού το ρόστερ που έχει στα χέρια του ο Ισπανός είναι δεδομένο. Η ανάδειξη των προτερημάτων του και η απόκρυψη των προβλημάτων του έγκειται στην αρμοδιότητα του προπονητή του συλλόγου του μεγάλου λιμανιού.