Όρμπαν όπως λέμε Ερντογάν

Τα προσοδοφόρα για τα εθνικά της συμφέροντα… τσαλίμια της Τουρκίας σε σχέση με το θέμα της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ αντέγραψε όλο το προηγούμενο διάστημα η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Μετά από το «ναι» της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης τον περασμένο Ιανουάριο στην εισδοχή της Σουηδίας στη δυτική στρατιωτική συμμαχία, η Ουγγαρία ήταν η μοναδική χώρα που εναντιωνόταν σε αυτή τη εξέλιξη. Και ήταν και η τελευταία, καθώς ο Ούγγρος πρωθυπουργός ήρε τις αντιρρήσεις του και είπε το μεγάλο «ναι» αφού όμως πρώτα εξασφάλισε –όπως ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν– όσα ζητούσε.

Αυτό που εν προκειμένω ήθελε η Βουδαπέστη ήταν η αναβάθμιση του αξιόμαχου της πολεμικής αεροπορίας της, το οποίο και πέτυχε με την προμήθεια τεσσάρων καινούργιων σουηδικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου JAS 39 Gripen που κατασκευάζει ο σουηδικός κολοσσός Saab.

Το κόστος του αεροσκάφους κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 40 και 60 εκατομμυρίων δολαρίων και με την προμήθειά τους η Ουγγαρία θα αριθμεί 18 μαχητικά αυτού του τύπου. Το deal δεν είναι και μικρό, ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος ότι Ουγγαρία και Τουρκία, δηλαδή τα μονίμως «ατίθασα» και «ανυπάκουα» παιδιά του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., στύλωναν εδώ και δύο χρόνια τα πόδια τους για τη Σουηδία, διατηρώντας παράλληλα τις καλύτερες των σχέσεων με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά όταν ήρθε η ώρα του παζαριού πούλησαν ακριβά το «ναι» τους σε εταίρους και συμμάχους.

«Όχι» του Όρμπαν και για την Ουκρανία

Τα παζάρια, πάντως, για τον Όρμπαν δεν εξαντλούνται στα παραπάνω. Ο «έρωτας» του Ούγγρου πρωθυπουργού με την Ρωσία του Πούτιν έχει διχάσει μία άλλη συμμαχική σχέση της Ουγγαρίας. Ο λόγος για την τετραμελή «Ομάδα του Βίσεγκραντ» στην οποία ανήκει η Ουγγαρία –μαζί με την Πολωνία, την Τσεχία και τη Σλοβακία– διαφοροποιούμενη ωστόσο στο θέμα της στήριξης που επιθυμεί να παράσχει η Ευρώπη στην εμπόλεμη Ουκρανία. Σε αυτόν τον διχασμό της τετράδας των χωρών της κεντρικής Ευρώπης η Ουγγαρία έχει συμπαραστάτη τη Σλοβακία, εκφράζοντας επιφυλάξεις για την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης στην Ουκρανία σε αντίθεση με την Πολωνία και την Τσεχία που τάσσονται αναφανδόν υπέρ του Κιέβου και κατά της Μόσχας. Μάλιστα στην παρούσα φάση ο σκληρός της παρέας δεν φαίνεται να είναι τόσο ο Όρμπαν όσο ο φρεσκοεκλεγμένος λαϊκιστής πρωθυπουργός της Σλοβακίας, Ρόμπερτ Φίτσο, που ισχυρίζεται ότι η Ουκρανία «δεν είναι ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα», αλλά βρίσκεται «υπό τον πλήρη έλεγχο και την επιρροή των ΗΠΑ», ζητώντας παράλληλα να επέλθει ένας συμβιβασμός με τη Ρωσία, ειδάλλως θα διακόψει την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο.

Υπό διάλυση(;) η τετράδα του Βίσεγκραντ

Με φόντο αυτό τον διχασμό, ο πρωθυπουργός της Πολωνίας και τέως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, βρέθηκε την Τρίτη στην Πράγα προκειμένου να διαβουλευτεί για το θέμα της Ουκρανίας με τους ομολόγους του της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και φυσικά με τον πρωθυπουργό της Τσεχίας, Πετρ Φιάλα, που αυτή την περίοδο ασκεί την προεδρία της «Ομάδας του Βίσεγκραντ».

Όπως ο ίδιος ο Τουσκ είχε προαναγγείλει σκοπός του ταξιδιού του στην Πράγα ήταν να εξακριβώσει αν η Ομάδα του Βίσεγκραντ είναι ένα σχήμα ικανό «να στηρίζει αποτελεσματικά όλες τις λογικές ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ της Ουκρανίας».

Σύμφωνα πάντα με τον πρωθυπουργό της Πολωνίας δεν είναι χώρες που είναι μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., οφείλουν εξ ορισμού και εξ εξαιτίας αυτής της εταιρικής-συμμαχικής ιδιότητας να στηρίξουν την Ουκρανία στην άμυνά της απέναντι στη ρωσική επίθεση. Μάλιστα ο Τουσκ πρόσθεσε ότι «είναι παράδοξο που η Βουδαπέστη και η Μπρατισλάβα στέλνουν τέτοια διφορούμενα μηνύματα όσον αφορά τον Πούτιν και τη Ρωσία» παρά το γεγονός ότι η Ουγγαρία, η Σλοβακία αλλά και οι άλλες δύο χώρες του Βίσεγκραντ έζησαν «την ίδια ιστορική εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης, με τα (σοβιετικά) άρματα να βρίσκονται εκεί».

Αν τα παραπάνω προστεθεί η προειδοποιητική απειλή του Τουσκ πριν καν φτάσει για συνομιλίες στην Πράγα ότι όποιος δεν συναινέσει στην στήριξη της Ουκρανίας θα τεθεί ντε φάκτο εκτός της τετραμερούς του Βίσεγκραντ, δίχως να δέχεται να υπάρξει κάποιος συμβιβασμός επί του θέματος, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι λευκός καπνός δύσκολα θα βγει από την καμινάδα αυτών των συνομιλιών. Εκτός φυσικά αν δουλέψουν και πάλι τα «παζάρια»…

«Αν “πέσει” η Ουκρανία, έρχεται η σειρά μας…»

Την δυστοπική πρόβλεψη ότι αν η Ουκρανία ηττηθεί στον πόλεμο με τη Ρωσία, οι επόμενοι στρατιωτικοί στόχοι της Μόσχας θα είναι οι χώρες της δύσης έκανε μεσοβδόμαδα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ. Στο περιθώριο της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ο Γερμανός πολιτικός παραχώρησε συνέντευξη στο ειδησεογραφικό δίκτυο Euronews λέγοντας συγκεκριμένα πως είναι μεγάλη η ανάγκη να στηριχθεί πλήρως η μαχόμενη επί δύο χρόνια Ουκρανία διότι σε αντίθετη περίπτωση θεωρεί σίγουρο «ότι εάν η Ουκρανία αποτύχει, εάν η Ουκρανία χάσει τον πόλεμο, ο Πούτιν δεν θα σταματήσει σε αυτό. Θα επιτεθεί τότε στη Ρουμανία, θα επιτεθεί στις χώρες της Βαλτικής, θα προσπαθήσει να επιτεθεί στις δυτικές χώρες.».

Επιπρόσθετα ο πρόεδρος του ΕΛΚ έκανε λόγο για Ευρωπαίους πολιτικούς που φέρονται να έχουν σχέσεις με τη Ρωσία, αναφερόμενος στο παράδειγμα της Μαρίν Λε Πεν στη Γαλλία, ο Κάρλες Πουτζντεμόν στην Ισπανία ή του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ξεκαθαρίζοντας ότι «αυτού του είδους οι πολιτικοί δεν μπορούν ποτέ να είναι μέρος της ευρωπαϊκής λύσης, δεν μπορούν ποτέ να είναι μέρος ενός συνασπισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο…».