Όταν ο Κούδας έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία Έλληνας διεθνής

Στα 72 του χρόνια ο Γιώργος Κούδας παραμένει η εμβληματική μορφή του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης, ένας εν ζωή θρύλος που οι ιστορίες γύρω από αυτόν μπορούσαν να αποτελέσουν πολύτιμη «εγκυκλοπαίδεια», χρήσιμη για όσους θέλουν να εντρυφήσουν στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σαν σήμερα ο μεγάλος βετεράνος άσος, φορούσε για τελευταία φορά τη φανέλα της εθνικής ομάδας. Αυτήν που αγάπησε και τίμησε με αφοσίωση, όπως άλλωστε έκανε και με την ασπρόμαυρη του δικεφάλου. Πού την τίμησε επί σειρά ετών με το απαράμιλλο ταλέντο του, αυτό που δημιούργησε νέες γενιές ΠΑΟΚτσήδων.

Ηταν 20 Σεπτεμβρίου του 1995, μία βραδιά ζέστη σχεδόν καλοκαιρινή, αφιερωμένη στον «Μεγαλέξανδρο» του ελληνικού ποδοσφαίρου, συγκινησιακά φορτισμένη καθώς αποτελούσε το μεγάλο αντίο στην μακρόχρονη πορεία του Γιώργου Κούδα στην εθνική ομάδα. Ενα αντίο που έμελλε να συμβεί στα 49 του χρόνια, καθώς σε αυτή την ηλικία κυριάρχησε η λογική πως έπρεπε να γίνει ένα τιμητικό αντίο στον αειθαλή άσο, που έτσι έγινε ο μεγαλύτερος ηλικιακά ποδοσφαιριστής που φόρεσε την φανέλα της εθνικής ομάδας.

«Το να παίζεις ομάδα ποδοσφαίρου είναι η μεγαλύτερη τιμή, είναι σαν να φοράς τη σημαία της χώρας επάνω σου, η εθνική ήταν για μένα ότι ομορφότερο μπορώ να θυμάμαι και τότε 23 χρόνια πριν, ήταν η τελευταία φορά που φορούσα τη γαλανόλευκη φανέλα και ήταν ύψιστη τιμή για μένα. Και ήταν εξαιρετικά σημαντικό για δύο πράγματα σε εκείνο το παιχνίδι. Ότι ήρθε για πρώτη φορά στο γήπεδο για να με δει ο πατέρας μου ο Μπαρμπα- Γιάννης Κούδας, όπως επίσης και η γυναίκα μου η Μαρίζα. Αυτό ήταν και παραμένει τουλάχιστον μία ξεχωριστή χαρά, μία ιδιαίτερη τιμή για μένα» είπε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Γιώργος Κούδας, γυρίζοντας νοερά 23 χρόνια πίσω.