«Πίεση υπάρχει όταν παλεύεις για ένα πιάτο φαγητό…»

Συγκλονιστική συνέντευξη έδωσε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο σε σερβικό ΜΜΕ. Ο αγαπημένος Γιάννης των Ελλήνων, μίλησε πέρα από τα επιτεύγματά του στο μπάσκετ για τη ζωή και τις αξίες του.

Ο Έλληνας αστέρας του ΝΒΑ αναπόλησε το παρελθόν στην Ελλάδα, τον Φιλαθλητικό και την ζωή στην Αθήνα, που ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολη!

Ο ”Greek Freak”, αναφέρθηκε στην μέχρι τώρα πορεία του στο ΝΒΑ, δίπλα στους κορυφαίους παίκτες του κόσμου.

Ο Γιάννης είπε χαρακτηριστικά:

-Αισθάνεσαι «ένοχος» που οι… μισοί Έλληνες, κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος ΝΒΑ, προσέρχονται στις εργασίες τους άυπνοι; Δεν αποδίδουν τα δέοντα, ιδιαίτερα όταν δεν κερδίζεις. Μήπως φταις και εσύ, κατά κάποιο τρόπο, για την κρίση που περνάει η Ελλάδα;

”Καταλαβαίνω πως η ερώτηση είναι χιουμοριστική, οπότε μπορώ να απαντήσω μόνο σε ότι αφορά όσους Έλληνες ξενυχτούν για να βλέπουν τους αγώνες μου σε ζωντανή μετάδοση. Είναι πολύ τιμητικό, είναι κάτι που με “αγγίζει” και αποτελεί ένα από τα αρκετά σημαντικά κίνητρα που έχω όταν κάθε βράδυ βγαίνω στο παρκέ αποφασισμένος να δώσω το 100%. Κατανοώ πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι ουσιαστικά κάνουν μια θυσία στη καθημερινότητά τους για να με βλέπουν κι αυτό είναι κάτι που πέρα από περηφάνια, με γεμίζει με ευθύνη απέναντί τους”.

-Αγωνιζόμενος μαζί με τον αδελφό σου και τα άλλα παιδιά της Εθνικής σου θυμίζουν ίσως την εποχή που ξεκινούσες την καριέρα σου;

”Κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο να παίξω μπάσκετ νιώθω το ίδιο έντονο συναίσθημα. Ειλικρινά, δεν έχει σχέση αν ήταν παλιά σε ανοιχτό της Αθήνας, στην Εθνική, στον Φιλαθλητικό, στο ΝΒΑ ή το All Star Game. Αγαπάω πάρα πολύ αυτό που κάνω και πάντα νιώθω μεγάλο ενθουσιασμό. Απλά, όσο περνάει ο καιρός νιώθω επίσης πως έχω ευθύνες και πως οφείλω μέσα στο γήπεδο να εκπροσωπώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που με στηρίζουν και με πιστεύουν”.

-Αισθάνεσαι την αγάπη που τρέφει η Ελλάδα στο πρόσωπό σου;

“Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία γεννήθηκα, μεγάλωσα, πήγα σχολείο, μορφώθηκα, έκανα φίλους, ξεκίνησα να μαθαίνω το μπάσκετ. Θα την κουβαλάω πάντα μέσα μου γιατί όλοι ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος είναι πάνω από όλα τα… βιώματά του”.

-Πώς φαίνεται τώρα ο Φιλαθλητικός, βλέποντάς τον από το πρίσμα του Μιλγουόκι;

”Δεν έχει αλλάξει κάτι. Ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα η πρώτη μεγάλη μπασκετική μου αγάπη, εκεί που ξεκίνησαν όλα για μένα σε ομαδικό επίπεδο. Είναι το σημείο αναφοράς για μένα. Πάντα όταν γυρίζω πίσω στην Αθήνα είναι το γήπεδο που θα πάω να προπονηθώ καθημερινά και να μιλήσω με τον κόουτς Ζήβα. Θα τον ακούσω ευλαβικά, αφού ακόμα και μέχρι σήμερα είναι από τους πιο αυστηρούς κριτές μου. Δεν ξεχνάω ποτέ από που ξεκίνησα και το έχω ανάγκη τα καλοκαίρια όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα να περνάω χρόνο με τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσα και να δουλεύω στο γήπεδο στο οποίο ξεκίνησα την καριέρα μου”.

– Πόσο διαφέρει ο καλύτερος μικροπωλητής ρολογιών, γυαλιών και δίσκων της Ερμού με τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη των Μιλγουόκι Μπακς;

”Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που όσο περνάει ο καιρός εξελίσσεται, όπως συμβαίνει με όλους. Υπάρχουν ακόμα ομοιότητες, όπως ο στόχος, η αποφασιστικότητα, το να γυρίσω σπίτι ικανοποιημένος από όσα έχω πετύχει μέσα στη μέρα μου. Έχω πει ξανά πως η μεγαλύτερη διαφορά είναι η πίεση. Πολλοί πιστεύουν πως τώρα έχω μεγάλη πίεση, επειδή τα φώτα είναι στραμμένα πάνω μου και οι απαιτήσεις, οι προσδοκίες είναι μεγάλες. Εγώ δεν το νιώθω έτσι. Πραγματική πίεση υπάρχει όταν παλεύεις για να εξασφαλίσεις ένα πιάτο φαγητό και μια στέγη”.

-Ο Θανάσης αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό. Έχεις καιρό να παρακολουθείς παιχνίδια της Ευρωλίγκας; Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται σήμερα το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε σχέση με το ΝΒΑ;

”Με δεδομένο πρόβλημα την διαφορά της ώρας, παρακολουθώ όσο μπορώ την Ευρωλίγκα και φυσιολογικά περισσότερο την ομάδα του αδελφού μου. Η Ευρωλίγκα είναι σπουδαία λίγκα, υπάρχει πολύ ταλέντο, σημαντικοί παίκτες και σε επίπεδο τακτικής και στρατηγικής πιστεύω ακράδαντα πως σε πολλές περιπτώσεις το επίπεδο είναι ακόμα πιο υψηλό απ’ ότι στο ΝΒΑ. Έχω μεγάλο σεβασμό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Βλέπετε, άλλωστε, πόσο μεγάλες καριέρες έχουν κάνει Ευρωπαίοι στο ΝΒΑ, πόσα παιδιά που έχουν έρθει τα τελευταία χρόνια κάνουν σπουδαία πράγματα και πόσο ψηλά επιλέγονται πλέον στα ντραφτ παίκτες που έχουν ξεχωρίσει στην Ευρωλίγκα από μικρή ηλικία”.

-Αγωνίζεσαι με τον ΛεΜπρόν, τον Ντουράν, τον Κάρι… ήδη είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι οσονούπω θα ενταχθείς στην… παρέα τους.

”Πλέον, το έχω συνηθίσει. Δεν φοβήθηκα ποτέ κανέναν. Σεβασμός ναι, φόβος όχι. Τους σέβομαι, είναι τεράστιοι παίκτες, αλλά κάθε φορά που τους αντιμετωπίζω τους κοιτάω στα μάτια και δίνω όλο μου το είναι για να τους κερδίσω. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο ΝΒΑ λειτουργώ έτσι και ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που έκανα σημαντικά βήματα σε 4-5 χρόνια και θέλω να πιστεύω πως έχω κερδίσει τον σεβασμό τους”.

-Τι είναι πιο σημαντικό όταν κάποιος όπως εσύ είναι αρχηγός ενός ΝΒΑ franchise;

”Η ευθύνη που νιώθεις απέναντι σε όλους. Εκπροσωπείς ένα μεγάλο οργανισμό και τον κόσμο, την πόλη που τον ακολουθεί. Πρέπει να είσαι πάντα αυτός που πας πρώτος στο γήπεδο και φεύγεις τελευταίος. Οφείλεις να είσαι το παράδειγμα για όλους και να μην ψάχνεις ποτέ για δικαιολογίες, έτσι ώστε να κερδίσεις το δικαίωμα να ζητάς το ίδιο και από τους συμπαίκτες σου. Δεν μου προκαλεί πίεση, απλά με γεμίζει με κίνητρο και υπευθυνότητα να με σπρώχνω στα όρια μου κάθε μέρα ξανά και ξανά”.

-Πρόκειται για μια μεγάλη επιχείρηση με πολλά εκατομμύρια. Εσύ βρίσκεσαι στην κορυφή αυτής της επιχείρησης, αισθάνεσαι την υπευθυνότητα;

”Έχω καταλάβει πλέον καλά πως πάνω από όλα είναι μπίζνες. Το ΝΒΑ είναι η πιο επαγγελματική λίγκα μπάσκετ στο κόσμο σε όλα του. Η δουλειά η δική μου είναι να επικεντρώνομαι αποκλειστικά στο μπάσκετ. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται και απλά υπάρχουν κάποιες αποφάσεις εκτός παρκέ που πρέπει να παίρνεις και για αυτές χρειάζεσαι δίπλα σου ανθρώπους και συνεργάτες που τους εμπιστεύεσαι και ξέρεις ότι σε αγαπούν και θέλουν το καλό σου”.

-Εκτός από τις τεράστιες αγωνιστικές σου υποχρεώσεις, βρίσκεις χρόνο να αισθανθείς την ζωή στις ΗΠΑ;

”Περισσότερο στο Μιλγουόκι και λιγότερο στις άλλες πόλεις, στις οποίες πάμε, μένουμε για λίγο, παίζουμε και φεύγουμε. Έχω πάει σε τόσες πόλεις, αλλά δεν τις έχω ζήσει, δεν μου το επιτρέπει η δουλειά μου. Μόνο σε περίοδο διακοπών έχω ευχαριστηθεί κάποια μέρη που μου αρέσουν πολύ, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας της καθημερινότητας της ζωής μου στις ΗΠΑ”.

-Υπάρχει εκεί «ζωή» όπως στην Αθήνα;

”Όπως είναι δομημένη η Αμερική, υπάρχουν μεγάλες διαφορές από Πολιτεία σε Πολιτεία. Στον καιρό, στο πληθυσμό, στην κουλτούρα, ακόμα και στη γλώσσα. Υπάρχουν περιοχές και πόλεις που δεν κοιμούνται ποτέ, όλοι τις ξέρουμε. Υπάρχουν κι άλλες όπως το Μιλγουόκι που ζω, που κυριαρχεί η ηρεμία! Κάτι που μου αρέσει πολύ, για να δουλεύω απερίσπαστος”.

-Ήδη είσαι ένας μύθος. Όμως οι μύθοι παλιώνουν με τον καιρό, ίσως και αλλάζουν. Πως βλέπεις το μέλλον;

”Δεν νιώθω πως είμαι μύθος. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που απλά παίζω καλό μπάσκετ. Σε ανθρώπινο επίπεδο με ενδιαφέρει να παραμείνω ο ίδιος και στο μπάσκετ έχω πραγματικά μεγάλα όνειρα και στόχους αλλά προτιμάω να τα πετύχω στο παρκέ, παρά να τα λέω. Οι πραγματικοί μύθοι και θρύλοι πιστεύω πως είναι διαχρονικοί. Για να φτάσεις όμως σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να πετύχεις πάρα πολλά πράγματα. Προσωπικά, πέρα από το μπάσκετ που πιστεύω πως πρώτα ο Θεός αν παραμείνω υγιής μπορώ να κάνω ωραία πράγματα, με ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο το όνομα Αντετοκούνμπο μετά από πολλά χρόνια να σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα όνομα αθλητή μπάσκετ.

Θέλω να βοηθήσω όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ και με όσα λέω και κάνω να βάλω το λιθαράκι μου στη διεθνή κοινότητα ως ένας άνθρωπος που βοήθησα, που πέρασα τα σωστά μηνύματα και μπόρεσα να αποτελέσω πηγή έμπνευσης. Αυτό θα με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο και επειδή αφορά τη ζωή, είναι πάνω από το μπάσκετ”.

-Ποια είναι η γνώμη σου για τους Σέρβους παίκτες, που αγωνίζονται στο ΝΒΑ;

”Οι Σέρβοι παίκτες έχουν παράδοση και στο ΝΒΑ, από τα πρώτα χρόνια που άρχισαν Ευρωπαίοι να παίζουν στη λίγκα μέχρι και τώρα. Θεωρώ πως έχουν στο DNA τους το μπάσκετ και την μαχητικότητα. Οι περισσότεροι γνωρίζουν καλά τα βασικά του αθλήματος και επίσης είναι λαός που έχει περάσει αρκετές δυσκολίες και αυτό βοηθάει στο να δημιουργούνται άνθρωποι και παίκτες που έχουν μάθει να μη φοβούνται, να παλεύουν και να μην τα παρατάνε.

Εκτιμάω πολύ αυτά τα στοιχεία, γιατί με αντιπροσωπεύουν και μένα. Ο Γιόκιτς έχει καταφέρει σπουδαία πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Τεόντοσιτς ξέρει πολύ μπάσκετ, είναι καταπληκτικός πασέρ και θα είχε κάνει ακόμα καλύτερη rookie σεζόν αν δεν είχε τις ατυχίες. Ο Μπογκντάνοβιτς ήρθε στο ΝΒΑ από την Ευρωλίγκα ως ολοκληρωμένος παίκτης. Φάνηκε η ποιότητά του από τη πρώτη σεζόν και πιστεύω πως θα πετύχει και θα καθιερωθεί στη λίγκα”.