Προγραμματισμός στο πόδι και… σφαλιάρες

Μήνες είχαν οι μεγάλες ομάδες και δη αυτές που είχαν εξασφαλίσει τη συμμετοχή τους στις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA να κάνουν το μεταγραφικό τους σχεδιασμό. Πόσο μάλλον όταν δεν είχαν ν’ αντιμετωπίσουν αλλαγή προπονητή ή κάποιον αιφνιδιασμό με τα συμβόλαια των παικτών που είχαν στο έμψυχο δυναμικό τους. Ούτε ήλθε από κάπου μια σούπερ πρόταση για να χαθεί μια σημαντική μονάδα που θ’ αναδιαμόρφωνε το μεταγραφικό σχεδιασμό.

Είναι άξιο απορίας γιατί οι ελληνικές ομάδες δεν προετοιμάζονται κατάλληλα για τους Ευρωπαϊκούς τους αγώνες, αλλά ρίχνουν το βάρος τους στις εθνικές διοργανώσεις. Πώς είναι δυνατό να μην έχουν αντιληφθεί τα επιτελεία τους, ότι μόνο μέσα από επιτυχίες στα κύπελλα Ευρώπης μπορούν να ορθοποδήσουν οικονομικά και να επανεπενδύσουν τα τεράστια έσοδα που θα έχουν.

Οι σφαλιάρες που έπεσαν με το καλημέρα στους ελληνικούς συλλόγους, αναδεικνύουν μια αρρωστημένη νοοτροπία. Το κακό αρχίζει από το γεγονός ότι πολλά κομμάτια του κορμού μιας ομάδας, αποχωρούν κάθε χρόνο. Μέχρι να έλθουν οι νέοι και να ενσωματωθούν περνάει πολύ μεγάλο διάστημα και κυρίως η σημαντική περίοδος των πρώτων αγώνων στην Ευρώπη. Τι να συμμαζέψει ο ΠΑΟΚ δηλαδή τώρα; Ποιον παίκτη να πουλήσει όταν δεν τον έχουν δει οι μάνατζερ να ξεχωρίζει σε κάποια ματς έστω του Conference League; Ο κόσμος παγώνει, το κίνητρο των παικτών περιορίζεται και οι κληρώσεις στο μέλλον όταν δεν έχεις πάρει βαθμούς, γίνονται δυσκολότερες.

Ο Ολυμπιακός χάνει το χρυσοφόρο Champions League. Το… χαρίζει. Γιατί καταφέρνει να αποκλειστεί και να ταπεινωθεί από ομάδες υποδεέστερες. Με τέτοιους σχεδιασμούς και ανάλογα αποτελέσματα, ποιον πήχη θα βάλει παραπάνω μια ελληνική ομάδα;