Πρωτάθλημα… Σιβηρίας

Ομολογία αποτυχίας. Το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η Super League, δεν είναι επιστέγασμα εξωγενών πολιτικών, αλλά αποτέλεσμα δικών της επιλογών. Το πουλάκι της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων υποχρεώθηκε να πετάξει, καθώς το παραγόμενο προϊόν υποβαθμιζόταν χρόνο με τον χρόνο ολοένα και περισσότερο. Οι χορηγοί εξαφανίστηκαν και φθάσαμε τη διανυόμενη περίοδο να έρχεται ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης να προσφέρει… ονοματεπώνυμο στο πρωτάθλημα.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Super League μετά τη σεζόν της ίδρυσής της 2006-07, έγινε τόσο μικρός αριθμός αγωνιστικών και αγώνων. Όχι γιατί φθάσαμε κάποιοι να μην αρχίζουν, όπως αυτός του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, αλλά διότι πολύ απλά στη συρρίκνωση του αριθμού των ομάδων (16) ήλθε να προστεθεί η κατάργηση των play off. Τι σήμαινε πρακτικά αυτό; Πρωτάθλημα μόλις 30 αγωνιστικών και συνολικά 240 αναμετρήσεων.

Όταν με το… καλημέρα είχε γίνει κάτι ανάλογο στον Συνεταιρισμό, διαπιστώθηκαν τα προβλήματα και άμεσα από τη σεζόν 2007-08 υπήρξαν αλλαγές, καθώς καθιερώθηκαν τα play off, 12 παιχνίδια περισσότερα δηλαδή με ξεχωριστό ενδιαφέρον σε έξι αγωνιστικές.

Τη σεζόν 2013-14, οι ομάδες έγιναν 18 και το πρωτάθλημα έφθασε να έχει 40 αγωνιστικές. Από αυτές οι 34 ήταν στην κανονική περίοδο και οι έξι στα play off, όπου πήραν μέρος τέσσερις ομάδες. Το πείραμα κράτησε για δύο χρόνια. Σε αυτά κρίθηκε ότι η Super League δεν σηκώνει τόσους συλλόγους. Έτσι από τη σεζόν 2015-16 το πρωτάθλημα συρρικνώθηκε κατά τέσσερις αγωνιστικές, καθώς συμμετείχαν σε αυτό και πάλι 16 ομάδες. Μετά τις 30 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου ακολούθησαν οι έξι των play off, με τη συμμετοχή τεσσάρων ΠΑΕ. Οι 36 αγωνιστικές κράτησαν τα… προσχήματα, αν και το θέαμα χρόνο με τον χρόνο έπεφτε, οι φίλαθλοι απομακρύνονταν από τα γήπεδα και κάθε ιδέα αναβάθμισης του πρωταθλήματος κι ενίσχυσης της αξιοπιστίας του έπεφτε στο κενό.

Η Nova, που αποτελούσε τον πνεύμονα της Super League, έκανε προτάσεις που προσομοίαζαν με τις υποδείξεις μεγάλων εταιρειών στις οποίες είχε απευθυνθεί η Super League.

H Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017 χαρακτηρίζεται ως αποφράδα μέρα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ήταν αυτή που οι φωστήρες του Συνεταιρισμού μία ημέρα πριν από τη σέντρα αποφάσισαν  να καταργήσουν τα play off. Μετά από 10 διαδοχικές σεζόν, όπου η δεύτερη θέση κρινόταν στα παιχνίδια κατάταξης, αντί η διοργανώτρια ν’ ακολουθήσει τις συμβουλές των ειδικών και να πάει σε μείωση των ομάδων, διεξαγωγή play off (ακόμη και με τη συμμετοχή του πρώτου) και play out, έπραξε το αντίθετο. Κατήργησε ακόμη και αυτά τα play off, που δεν προσέφεραν απλά έξι αγωνιστικές για τα τηλεοπτικά και εμπορικά δικαιώματα, αλλά είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον ως μίνι πρωτάθλημα που έκρινε τα ευρωπαϊκά εισιτήρια.

Ο πρόεδρος της Super League, Γιώργος Στράτος, ο διευθύνων σύμβουλος του Συνεταιρισμού, Βασίλης Γκαγκάτσης, και οι συνεργάτες τους είναι άξιο απορίας πώς δεν είχαν αντιληφθεί τις επιπτώσεις της απόφασής τους. Πώς δεν έβλεπαν τι έρχεται, παρά την αγωνιστική ενίσχυση πολλών ομάδων που είχαν διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα στο πρωτάθλημα.

Δεν φθάνουμε στις επιπτώσεις που έχει η εθνική ομάδα, όταν οι παίκτες των εντός των τειχών συλλόγων δεν είναι σε εγρήγορση γιατί παίζουν μικρό αριθμό αγώνων. Δεν εξετάζουμε ότι τα χρονικά διαστήματα απραξίας των εργαζομένων είναι τέτοια που κρίνονται ασύμφορα ειδικά για τις μικρομεσαίες ομάδες που δεν έχουν έσοδα από τις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA. Δεν προτείνουμε να γίνουμε Αγγλία που δεν έχουν σταματημό οι αγώνες, αλλά ακόμη και οι φίλαθλοι με τον προγραμματισμό της Super League ξεχνούν πότε και αν παίζει η ομάδα τους.

Στα μεγάλα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία), οι αγωνιστικές είναι 38. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σε Σκωτία και Βόρεια Ιρλανδία.

Στο Βέλγιο και τη Ρουμανία παίζονται 40 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα. Εκεί πιάνουν… ταβάνι. Σε Πολωνία και Σερβία διεξάγονται 37 αγωνιστικές. Στις περισσότερες των βαλκανίων αλλά και συνολικότερα 36, όπως σε Κύπρο, Δανία, Αλβανία, Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Σλοβενία, Εσθονία, Γεωργία, ΕΪΡΕ, Ισραήλ, Μαυροβούνιο, Ελβετία.

Σε Γερμανία, Ολλανδία, Πορτογαλία και Τουρκία γίνονται 34 αγωνιστικές. Σε χώρες που επηρεάζονται αρνητικά από τις καιρικές συνθήκες, είναι λογικό λόγω μεγάλων διακοπών να γίνονται λιγότερα ματς (σε Φινλανδία, Ουγγαρία, Καζακστάν, Λιθουανία, Σκόπια έχουν 33 αγωνιστικές, σε Βοσνία, Σλοβακία, Ουκρανία 32 αγωνιστικές).

Πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών, όπως το δικό μας γίνεται μόνο σε χώρες με χειμώνα βαρύ και ασήκωτο και συγκεκριμένα σε Ρωσία, Σουηδία, Νορβηγία, Τσεχία, Λευκορωσία, ή στην Αρμενία, που συμμετέχουν μόλις έξι ομάδες.

Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είχε κανένα λόγο όμως να πέσει σε χειμερία νάρκη. Το πείραμα εξάλλου είχε αποτύχει πολλά χρόνια πριν. Ποιος να δώσει βάση στα στοιχεία και τους ειδικούς όμως… Γιατί να διδαχθούμε από τους βλάκες τους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Άγγλους και τους Γερμανούς; Οι ποδοσφαιροεισπράκτορες έχουν… άλλα πρότυπα και αποφάσισαν πρωτάθλημα που τελειώνει στις 6 Μαΐου και ξαναρχίζει στις 20 Αυγούστου, δηλαδή μετά από 3,5 μήνες…

Παίκτες-ψαράδες…

Υπάρχουν πρωταθλήματα στην Ευρώπη που ολοκληρώνονται σε λιγότερες –απ’ ό,τι το ελληνικό– αγωνιστικές.

Αυτά που ίσως αποτελούν πρότυπα για τους φωστήρες της Super League. Σε Αζερμπαϊτζάν, Λετονία και Μολδαβία, γίνονται 28 αγωνιστικές. Σε αυτά μετέχουν βέβαια από οκτώ ομάδες. Στη Μάλτα το πρωτάθλημα διεξάγεται σε 26 αγωνιστικές, στην Ισλανδία σε 22. Εκεί βέβαια έχουν να πάνε και για ψάρεμα… Μήπως τα σκέφτηκαν έτσι και οι δικοί μας; Να έχουμε παίκτες-ψαράδες;