“Έφυγε” (και) ο Τάκης Σπυριδάκης

Ακόμη ένα χαμό μετρά τον φετινό Σεπτέμβρη η καλλιτεχνική Ελλάδα καθώς μετά από τον αδικοχαμένο Λαυρέντη Μαχαιρ΄ίτσα ο περίπου συνομήλικός του ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης “έχασε” σήμερα Σάββατο τη μάχη για τη ζωή.

Γεννημένος στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου του 1958 ο αγαπημένος ηθοποιός σκηνοθέτης και σεναριογράφος είχε διαγνωστεί με την επάρατη νόσο το 2016 και έναν χρόνο αργότερα εξομολογήθηκε πως αντιμετώπισε τα κακά μαντάτα:

«Είχα κάποια συμπτώματα με την έννοια του ότι δεν μπορούσα να φάω καλά. Πίστευα ότι ήταν ένα σύμπτωμα από τη δουλειά μας, το άγχος μας, αλλά τι άγχος. Έκανα μια δουλειά στο θέατρο που πήγαινε εξαιρετικά καλά και πάει ακόμα. Δεν πήγα στον γιατρό.

»Με την επιμονή της πρώην συζύγου μου, που διατηρούμε μια εξαιρετική σχέση, πήγα σε ένα γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Του είπα ότι είμαι μεγάλος άνθρωπος και θα ήθελα να μην μιλάμε περιφραστικά, να μην μιλάμε με μισόλογα και να μου πει ότι είναι για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω και να πάρω τις αποφάσεις μου.

»Πήρα τη γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα μπαράκι, χτύπησα τέσσερα ουίσκι απανωτά, κάπνισα κι ένα πακέτο τσιγάρα και είπα από μέσα μου μερικά πράγματα, δεν τα εξομολογήθηκα σε κανέναν. Όταν πήγα σπίτι, ζήτησα απλώς να δω τα παιδιά μου, να κάνουμε μια κουβέντα για να μην τους έρθει απότομα. 52 μέρες μέσα στο νοσοκομείο, τα είδα όλα».

Η θεατρική δουλειά την οποία αναφέρθηκε ο Τ, Σπυριδάκης –που έμελλε να είναι και η τελευταία του– ήταν το έργο του Γιάννη Τσίρου, «Άγριος Σπόρος», που παιζόταν τα τελευταία 4 χρόνια στη σκηνή του «Επί Κολωνώ», σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, με πρωταγωνιστή τον ίδιο.

Ο Τ, Σπυριδάκης έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη το 1983 στην ταινία «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές, αποσπώντας μάλιστα τον ίδιο χρόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το ειδικό βραβείο ερμηνείας για αυτό τον ρόλο.

Αξέχαστη, ωστόσο, παραμένει η δεύτερη κινηματογραφική συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984).

Έκτοτε συμμετείχε στις ταινίες: «Πρωινή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και «4 Μαύρα Κοστούμια» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).

Η “προεδράρα”

Παρά το τεράστιο καλλιτεχνικό ταλέντο του ο ασυμβίβαστος ηθοποιός αγαπήθηκε από το πιο νεανικό κοινό όταν δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει σε σειρά τηλεοπτικών διαφημίσεων γνωστής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, υποδυόμενος τον πρόεδρο μίας ποδοσφαιρικής ομάδας.

Η προεδράρα μαζί με την απίθανη μεταγραφή του, τον “Πίου” έγραψαν ιστορία!!!

Καλό ταξίδι Τάκη…