“Όχι” σε νέο Έβρο

Όσοι ξέχασαν την υβριδική εισβολή που δέχτηκε η Ελλάδα από την Τουρκία τον Φεβρουάριο του 2020 με «όχημα» το πλήθος των προσφύγων που ωθήθηκαν στην ελληνο-τουρκική συνοριογραμμή στις Καστανιές του Έβρου δεν αποκλείεται να αναγκαστούν να την ξαναζήσουν.

Τα μαντάτα που μετέδωσαν στην αρχή της εβδομάδας αραβικά και δυτικά ΜΜΕ ότι προσφυγικό τσουνάμι Σύρων που έχουν εγκλωβιστεί στην Τουρκία ετοιμάζουν την… απόδρασή τους προς δυσμάς, έγιναν πρωτοσέλιδο στον τουρκικό φιλοερντογανικό Τύπο και προκαλούν διάφορους συνειρμούς για το τι είναι αυτό που φουσκώνει το κύμα και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί.

Καταρχάς πρέπει να σημειωθεί ότι οι προς μετακίνηση πρόσφυγες συντονίζονται μέσω κοινωνικών δικτύων από μία πρωτοβουλία που αυτοαποκαλείται «Καραβάνι του Φωτός» και η οποία δίνει, μάλιστα, οδηγίες προς… ναυτιλλόμενους. Συγκεκριμένα, οι περίπου 70.000 στο σύνολό τους πρόσφυγες καλούνται να χωριστούν σε ομάδες των 50 ατόμων η κάθε μία με επικεφαλής έναν επόπτη, ενώ σε επίπεδο «εξοπλισμού» προτρέπονται να έχουν μαζί τους νερό, κονσέρβες, σταφίδες, κουτιά πρώτων βοηθειών, αλλά και καλές μπότες, υπνόσακους για την υγρασία, σκηνές, σωσίβια και ό,τι τέλος πάντων μπορεί να φανεί χρήσιμο για… ρεσάλτο.

Για την ώρα δεν υπάρχει προσδιορισμός του χρόνου που θα εκκινήσει η προσφυγική-μεταναστευτική ροή, ενώ γενικόλογα αναφέρεται η Ευρώπη ως τερματικός σταθμός του καραβανιού. Οπότε μένει να αποδειχτεί στην πράξη αν αυτό το πέρασμα στη Γηραιά Ήπειρο θα γίνει από τα συνηθισμένα θαλάσσια μονοπάτια του Αιγαίου κι αν βεβαίως ο μετακινούμενος πληθυσμός θα εγκλωβιστεί για άλλη μία φορά στη Ελλάδα ή αν θα επιδιώξει (και πώς) να συνεχίσει το ταξίδι προς τη γερμανική γη της επαγγελίας μέσω Τσεχίας και Ουγγαρίας που σύμφωνα με πληροφορίες δέχονται μία αντίστοιχη πίεση τον τελευταίο καιρό.

Όσο για τις αιτίες που αναγκάζουν το προσφυγικό καραβάνι να βάλει πλώρη προς τα μέρη μας εγκαταλείποντας την τουρκική… φιλοξενία αυτές παραμένουν ημιφωτισμένες. Οι αλληλέγγυοι διοργανωτές της πρωτοβουλίας ισχυρίζονται ότι η ανάγκη μετακίνησης των Σύριων προσφύγων από την Τουρκία γεννήθηκε από την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσής τους στην άλλη πλευρά του Αιγαίου και από τον ρατσισμό που υφίστανται εκεί. Εκφράζουν, επίσης, την αίσθηση ότι θα εκδιωχθούν από τα Τουρκία και θα εξαναγκαστούν να εγκατασταθούν σε μία «ασφαλή» περιοχή στη βόρεια Συρία, ακριβώς στα εδάφη που έχει αποφασίσει να επιχειρήσει στρατιωτικά η Άγκυρα, κάνοντας μάλιστα παράλληλα κινήσεις καλής γειτονίας με τη Δαμασκό.

Αυτό είναι, όμως, η «μύτη» του παγόβουνου που εξέχει από το νερό. Κάτω από την επιφάνεια κρύβονται πολλά. Ποια είναι αυτά; Πιθανότατα η ανάγκη της Τουρκίας να κλείσει ένα ανοιχτό μέτωπο, αυτό με τη Συρία. Σιγουρότατα, όμως, και η στρατηγική του καθεστώτος Ερντογάν να κινεί κατά το δοκούν κι όπως το συμφέρει τα νήματα της συριακής προσφυγικής μαριονέτας ώστε να μπορεί να ασκεί εκβιαστικές πιέσεις στις Βρυξέλλες για τα «θέλω» της. Κι όλα αυτά με φόντο την προεκλογική περίοδο στην Τουρκία όπου ο «σουλτάνος» ποντάρει πολλά στο μεταναστευτικό, όπως άλλωστε και η αντιπολίτευση που επενδύει στην απομάκρυνση των προσφύγων.

Τώρα, βέβαια, από την «επένδυση» ως την «απόδοση της επένδυσης» είναι ένα… Αιγαίο δρόμος θα πει κάποιος, καθώς μοιάζει ανεδαφικό το σενάριο να μετακινηθούν και να φιλοξενηθούν στη βόρεια Συρία πάνω από 2.000.000 ψυχές πριν από τις τουρκικές προεδρικές κάλπες του Ιουνίου του 2023. Γι’ αυτό πρέπει να έχει η Αθήνα τα μάτια της ορθάνοιχτα.

Καλή η ενημέρωση που όπως λέει ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης, έχει κάνει η Ελλάδα για το θέμα στην Ε.Ε., την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, την αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τη Frontex. Αλλά ίσως να μην αρκεί για να αποτραπεί ένα νέος Έβρος σαν κι αυτόν του 2020, τον οποίο δεν αντέχει ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη.