“Πανδημία” πείνας από την πανδημία Covid-19

Σοκαριστικά τα στοιχεία του ΟΗΕ

«Όπου φτωχός κι η μοίρα του» μονολογεί συχνά-πυκνά η ελληνική λαϊκή σοφία και η μοίρα των πεινασμένων αυτού του κόσμου ζωγραφίζεται με ακόμη μελανότερα χρώματα εξαιτίας της υγειονομικής καταιγίδας που πλήττει τον πλανήτη εδώ και περίπου 18 μήνες.

Τα νούμερα είναι σοκαριστικά, καθώς σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ, η πανδημία της νόσου Covid-19 συνετέλεσε στην απότομη αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που την περασμένη χρονιά βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πείνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παγκόσμια επισιτιστική κρίση επιδεινώθηκε το 2020 στο δυσθεώρητο ποσοστό του +18% που αποτελεί τη μεγαλύτερη διόγκωση του προβλήματος που έχει παρατηρηθεί στη διάρκεια τουλάχιστον της τελευταίας 15ετίας.

«Το 2020, μεταξύ 720 και 811 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αντιμετώπισαν την πείνα, δηλαδή σχεδόν 118 εκατομμύρια άνθρωποι περισσότεροι σε σχέση με το 2019, αν λάβουμε υπόψη το μέσο της ψαλίδας (768 εκατομμύρια)», αναφέρει ο FAO σε σχετικό έγγραφο που δημοσίευσε με τη συνδρομή του Διεθνούς Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης, της Unicef, του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Σε ό,τι αφορά τη γεωγραφική κατανομή της απόλυτης δυστυχία (σ.σ. και ντροπής για τον πολιτισμένο κόσμο) περισσότεροι από τους μισούς από τους ανθρώπους που κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε ζουν στην Ασία (418.000.000 άνθρωποι), περισσότερο από το ένα τρίτο (282.000.000) στην Αφρική και το 8% (60.000.000) ζουν στη Λατινική Αμερική.

Γενικότερα, 2,37 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε κατάλληλη διατροφή καθ’ όλη τη διάρκεια του 2020, δηλαδή 320 εκατομμύρια άνθρωποι περισσότεροι σε σχέση με το 2019. Πρόκειται για αύξηση «ίση με εκείνη που παρατηρήθηκε κατά την προηγούμενη πενταετία», σύμφωνα με την έκθεση.

Οι παράγοντες που επιδείνωσαν το πρόβλημα

Σύμφωνα με τον διευθυντή του γραφείου του FAO στη Γενεύη, Ντομινίκ Μπιρζόν, υπήρξαν κρίσιμοι παράγοντες που λειτούργησαν καταλυτικά στην επιδείνωση του επισιτιστικού προβλήματος στις χώρες αναφοράς. Αυτοί οι παράγοντες κυρίως συνδέονται με τις συγκρούσεις, την κλιματική αλλαγή, το οικονομικό σοκ με τον οποίο βρέθηκαν αντιμέτωπες ορισμένες χώρες. «Όλα αυτά επιδεινώθηκαν από την πανδημία», τονίζει ο Μπιρζόν και συνεχίζει εξηγώντας ότι σε ορισμένες χώρες, «κυρίως στις φτωχότερες ανά τον κόσμο, όπου έχουν ληφθεί μέτρα για την πρόληψη της εξάπλωσης της πανδημίας, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις για παράδειγμα, εμπόδισαν τους μικροκαλλιεργητές να πουλήσουν την παραγωγή τους στις αγορές», στερώντας τους έτσι πολύτιμα για τη διαβίωσή τους έσοδα.

Ο αξιωματούχος του ΟΗΕ υπογραμμίζει εξάλλου ότι «στο επίπεδο των πόλεων, μερικές φορές υπήρχαν προβλήματα εφοδιασμού, που σημαίνει ότι οι τιμές αυξάνονταν», αναφερόμενος κυρίως στις χώρες της περιοχής Σαχέλ, της υποσαχάρειας Αφρικής, όπως το Κονγκό.

Το δυστύχημα είναι ότι το τέλος της πανδημίας, όποτε κι αν αυτό έρθει, δεν θα σημάνει και την αυτόματη ανακοπή της μεγέθυνσης της επισιτιστικής κρίσης. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ οι συνέπειες της υγειονομικής κρίσης στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια θα είναι μακροχρόνιες. Αποτέλεσμα; Ο στόχος του ΟΗΕ για εκρίζωση του λιμού έως το έτος 2030 τίθεται εν αμφιβόλω.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα