ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ: Το προαναγγελθέν «έγκλημα» στα Τέμπη

Με τη μεγαλύτερη τραγωδία στα χρονικά των ελληνικών σιδηροδρόμων ξύπνησε η χώρα το πρωί της Τετάρτη ακούγοντας και διαβάζοντας ότι δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και αρκετοί τραυματίστηκαν επειδή αργά το προηγούμενο βράδυ μία επιβατική αμαξοστοιχία συγκρούστηκε με μία εμπορευματική αμαξοστοιχία στην περιοχή Ευαγγελισμός, κοντά στα Τέμπη.

Το χρονικό της τραγωδίας είναι πλέον λίγο-πολύ γνωστό: οι αμαξοστοιχίες βρέθηκαν στην ίδια γραμμή έπειτα από λανθασμένη εντολή που φέρεται να έδωσε στον μηχανοδηγό της επιβατικού τρένου ο σταθμάρχης Λάρισας να κινηθεί στις ράγες όπου κατερχόταν η εμπορική αμαξοστοιχία και με κανένα σύστημα ασφαλείας να λειτουργεί αποτελεσματικά ώστε να αποφευχθεί το κακό.

Όλο το ανάθεμα πέφτει, τώρα, στον 59χρονο σταθμάρχη ο οποίος συνελήφθη έχοντας αρχικά υποστηρίξει ότι έφταιξε «η κακία η ώρα» κι αργότερα παραδεχόμενος το τραγικό λάθος του.

Μπορεί, ωστόσο, να κλείσει ο φάκελος αυτής της τραγωδίας καταδικάζοντας το ανθρώπινο λάθος; Όχι, είναι η απάντηση. Κι αυτό διότι αφενός υπάρχουν πλέον διαθέσιμα όλα τα τεχνικά μέσα να διορθώνουν τα δυνητικά μοιραία ανθρώπινα λάθη. Αρκεί φυσικά να μην σαπίζουν αυτά τα μέσα από την αχρησία. Αφετέρου υπάρχουν και τα καμπανάκια των ειδικών που προειδοποιούν την Πολιτεία (υπό την ευρεία έννοιά της) για το κακό που παραμονεύει στην στροφή. Αρκεί κι αυτά τα καμπανάκια να μην αγνοούνται από τους αρμοδίους.

Φταίχτης λοιπόν όποιος δεν έκανε την δουλειά του σωστά στο (όποιο) σταθμαρχείο της χώρας. Ποιος, όμως, θα πάει στη μάνα που πήγε στο νεκροτομείο να αναγνωρίσει το νεκρό παιδί της ότι συστήματα ασφαλείας και αποτροπής τέτοιων δυστυχημάτων η Ελλάδα τα έχει προμηθευτεί από το 2002 με φόντο τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 κι ότι ακόμη δεν έχουν τοποθετηθεί ή έχουν ξεπεραστεί τεχνολογικά;

Ποιος θα πει στην οικογένεια της φοιτήτριας από την Κύπρο που αγνοείτο για πολλές ώρες ότι στην εποχή που παραγγέλνεις πίτσα και μπορείς να παρακολουθείς σε real time που βρίσκεται ο ντελιβεράς, το κορίτσι τους βρισκόταν στα συντρίμμια των δύο τρένων αλλά για πάρα πολλή ώρα οι αρμόδιοι δεν μπορούσαν να εντοπίσουν σε ποιο κομμάτι της διαδρομής έγινε το δυστύχημα επειδή οι λέξεις «τηλεδιοίκηση» και «ηλεκτρονική σηματοδότηση» ακούγονται κινέζικες στους ανευθυνο-υπεύθυνους;

Ποιος θα πει, τέλος, στον χαροκαμένο γονιό, σύντροφο, συμμαθητή, γιατί οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων στους ελληνικούς σιδηρόδρομους ότι οι σοβαρές δυσλειτουργίες θα οδηγήσουν σε μοιραία περιστατικά αντιμετωπίστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις αδιάφορα;

Από τον τόπο του προαναγγελθέντος «εγκλήματος» όπου βρέθηκε το πρωί της «μαύρης Τετάρτης», ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγγυήθηκε ότι θα εξιχνιαστούν και θα γίνουν γνωστά τα αίτια της τραγωδίας και ότι η κυβέρνησή του θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της «για να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο».

Εύλογο κι αντρίκιο, όπως και η παραίτηση του υπουργού Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή. Αλλά δυστυχώς δεν αρκεί, γιατί μέχρι να περάσει από το κυβερνητικό χέρι αυτό το «ο,τιδήποτε», ο Μολώχ –της ασφάλτου, του σιδηροδρόμου, του Εγκέλαδου, των πυρκαγιών– θα ταϊστεί με αρκετά αθώα θύματα ακόμα.