«Συγχώρεση χρέους» θέλουν οι έμποροι

Με μεγάλη ανακούφιση πρέπει να είδαν οι εκπρόσωποι της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας τον υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνι Γεωργιάδη, να ανοίγει πριν από την αλλαγή του χρόνου ένα παράθυρο αναφορικά με το ενδεχόμενο να χαριστεί στους δικαιούχους το 50% των πρώτων κύκλων του μέτρου της επιστρεπτέας προκαταβολής που έλαβε η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας προκειμένου να στηρίξει οικονομικά τον εμπορικό κόσμο.

Δεν είναι η πρώτη φόρα που από κυβερνητικά χείλη περιγράφεται η πιθανότητα να καταστούν μη απαιτητές οι προκαταβολές που δόθηκαν εν είδει δανείων στους χειμαζόμενους από την υγειονομική κρίση επιχειρηματίες. Το είχε εμμέσως δηλώσει προ ημερών ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θόδωρος Σκυλακάκης δεσμευόμενος ότι «όσο υπάρχει κρίση θα υπάρχει και βοήθεια». Μάλιστα ο αναπληρωτής ΥΠ.ΟΙΚ. έχει υποστηρίξει ότι αναφορικά με τις υποχρεώσεις που έχουν δημιουργηθεί θα πρέπει αυτές να διαχειριστούν εξατομικευμένα υπό το πρίσμα τού πόσα «ανοίγματα» δημιουργήθηκαν από την κρίση, τι χαρακτήρα και τι διάρκεια έχουν και ποιες δυνατότητες έχουν οι επιχειρήσεις για να τα εξυπηρετήσουν-αποπληρώσουν.

Όπως, όμως, η κυβέρνηση διευκρινίζει ότι για μπορεί η πολιτεία να συνεχίσει τα μέτρα στήριξης θα πρέπει να το επιτρέπει η ροή των εσόδων, έτσι και ο εμπορικός κόσμος επιμένει ότι αν το κράτος δεν εξαντλήσει τώρα κάθε διαθέσιμο μέσο για να ενισχυθούν οι πληττόμενες επιχειρήσεις, δεν έχει μείνει τίποτα ζωντανό για να αναστηθεί μετά από το τέλος της πανδημίας.

Σχεδόν αυτολεξεί συντάσσεται με αυτήν την άποψη ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Μίχαλος. Είναι χαρακτηριστικό ότι συμμετέχοντας στη διαδικτυακή εκπομπή «Εστιασμένα» που διοργάνωσε πριν τα Χριστούγεννα ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Εξοπλισμού Μαζικής Εστίασης, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ υπενθύμισε ριζοσπαστικά αιτήματα που έχει διατυπώσει η επιμελητηριακή κοινότητα όπως για παράδειγμα η λεγόμενη «συγχώρεση χρέους» προς τις επιχειρήσεις (σ.σ. η διαγραφή χρεών των επιχειρήσεων που πλήττονται από την πανδημία) ή εναλλακτικά το «κούρεμα» ενός μέρους των χρεών των επιχειρήσεων προς το Δημόσιο και τις τράπεζες, αντί της παράτασης των υποχρεώσεών τους στο μέλλον, όπως ισχύει σήμερα.

Ειδικά για την εστίαση, ο Κ. Μίχαλος υπογράμμισε πως οι χιλιάδες πολύ μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν κατά πλειοψηφία τον κλάδο είναι εξαιρετικά ευάλωτες και ούτε προ ούτε μεσούσης της πανδημίας έχουν πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό και κεφάλαια κίνησης. Μιλώντας με νούμερα ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ υποστήριξε ότι πραγματική πρόσβαση στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα έχουν από 15.000 ως μάξιμουμ 25.000 «μεγάλες» επιχειρήσεις, ενώ αντίστοιχα στο κρατικό σύστημα στήριξης (βλ. επιχορηγήσεις και δάνεια) έχουν πρόσβαση περίπου 100.000 επιχειρήσεις. Σύμφωνα πάντα με τον Κ. Μίχαλο οι παραπάνω αριθμοί αντιστοιχούν συνολικά στο 10% των ενεργών ΑΦΜ, με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, μικρές και πολύ μικρές στη συντριπτική τους πλειονότητα, να δίνουν τη μάχη της επιχειρηματικής επιβίωσης δίχως χρηματοπιστωτικά «όπλα».

Το πώς τελικά θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός ίσως κρύβεται στην αποστροφή του λόγου του Άδωνι Γεωργιάδη ότι αν και είναι υπέρμαχος της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της πληρωμής του ιδιωτικού χρέους εντούτοις «έχει στοιχεία ανηθικότητας να τον πιέσεις να πληρώνει χρέη για τα οποία δεν ευθύνεται (…) Όταν έχεις κλειστή την οικονομία, όταν εφαρμόζεις μέτρα καραντίνας, όταν στον άλλον δεν επιτρέπεις να ασκήσει ανεμπόδιστα την επαγγελματική του δραστηριότητα, όταν του πεις να πληρώσει αυτή τη στιγμή όλα του τα χρέη είναι και παράλογο και ανήθικο».