Τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται

Του Γεωργίου Παπαϊωάννου

Η εν λόγω αρχή είναι ουσιώδους σημασίας καθ’ όσον αναλυόμενη αναδεικνύει ενδεικτικώς πλείστα όσα δικαιώματα και υποχρεώσεις που περιλαμβάνει ως λ.χ. το δικαίωμα παντός προσώπου να πράττει δημόσια δηλαδή, είτε να ενεργεί πράξεις, είτε να εκφράζει δια λόγου τις απόψεις του, ή τις προγραμματικές του δηλώσεις προκειμένου περί πολιτικού προσώπου, ή να αντιπαρατίθεται εις διαφορετικές τοιαύτες προς τις δικές του απόψεις.

Το δικαίωμα αυτό καλύπτει και ισχύει για κάθε θέμα είτε πρόκειται περί πολιτικής, θρησκευτικής, οικονομικής και τέλος κοινωνικής φύσεως.

Αυτονόητο όμως τυγχάνει για την άσκηση του δικαιώματος τούτου και η παράλληλη ύπαρξη αντιστοίχων υποχρεώσεων κατά την ενάσκηση τούτου  (δικαιώματος) προς εξισορρόπηση του κοινωνικού μας βίου.

Ειδικότερα το κάθε πρόσωπο πρέπει να διαβιεί και να ενεργεί επί τη βάσει των αρχών του Συντάγματος, της ισχύουσας νομοθεσίας και της ελευθερίας εκφράσεως του λόγου και της γνώμης του, ως ορίζουν και οι διεθνείς συμβάσεις ως και της ΕΣΔΑ (βλ. άρθρο 10) αυτής, η οποία ισχύει και αποτελεί εσωτερικό δίκαιο βάσει του άρθρου 28 του Συντάγματός μας.

Με βάση λοιπόν αυτό το αξίωμα της ζωής το οποίο παρέχει σε όλους και αναγνωρίζει δικαιώματα ως αναφέρθη αλλά και αντίστοιχες υποχρεώσεις θα προσπαθήσω να εκφέρω μερικές σκέψεις ώστε να βεβαιωθεί η προαναφερθείσα άποψή μου και στην πράξη περί ελευθερίας εκφράσεως.

Αυτή την περίεργον και ανώμαλην εποχήν που διάγομεν εν μέσω ποικίλων οικονομικών προβλημάτων εθνικής ανασφάλειας και προπαντός κοινωνικών αναταράξεων οι οποίες ευρίσκουν πρόσφορο έδαφος ένεκα της αυξανομένης εγκληματικότητος και δη εις τον χώρον των ανηλίκων και η οποία εγκληματικότης εστιάζεται κυρίως εις την συνεχώς επιτεινόμενη διάλυση της οικογένειας καθόσον έχει μειωθεί ο οιοσδήποτε αναγκαίος οικογενειακός έλεγχος επί της νεότητος, από δε της πλευράς της πολιτείας να παραμένει αυτή σχεδόν απαθής και εποπτεύουσα απλώς την κατάσταση χωρίς την λήψην δραστικών μέτρων για τα εμφανιζόμενα και προβαλλόμενα στα social media πράγματα και πρόσωπα ως πρότυπα.

Ρατσιστικό χαρακτήρα

Πρότυπα πρωτότυπα (πρόσωπα) τα οποία επηρεάζουν και διαμορφώνουν αποφασιστικώς τον τρόπο ζωής μας ενόψει της δήθεν προοδευτικότητος που εκφράζουν.

Ειδικότερα μέσα στην υπάρχουσα και προπεριγραφείσα σημερινή πραγματικότητα εδιάβασα προ ημερών μια δήλωση προς τον τύπον του φέροντος δύο υπηκοότητες ήτοι την ελληνικήν και την αμερικανικήν του κυρίου Κασσελάκη, ο οποίος εξέφρασε δημοσίως την επιθυμία του να αποκτήσει δύο υιούς ανέφερε μάλιστα και τα υποψήφια ονόματά τους και όχι δύο κορίτσια εξ΄ού και ρωτάται γιατί είναι καλύτερα τα αγοράκια από τα κοριτσάκια ως μέλη της οικογενείας του και εις τι υπερτερούν αυτά έναντι των κοριτσιών ενόψει της διαλαλουμένης ισότητος των φύλων.

Η ως άνω γενομένη δήλωση του κυρίου Κασσελάκη κατά την ταπεινή νομικήν μου άποψη, φέρει σαφώς ρατσιστικό χαρακτήρα διότι υποβαθμίζει το γυναικείο φύλο έναντι των υπαρχόντων πρώτου και δευτέρου φύλου, αντρικού και γυναικείου και ίσως του τυχόν υπάρχοντος τρίτου τοιούτου και ουδεμία ετέρα δήλωση μπορεί να έχει μεγαλύτερη σοβαρότητα ή σπουδαιότητα από την κρινομένη ενταύθα. Θα έπρεπε δε να ασκηθεί εις βάρος του δηλώσαντος ποινική δίωξη σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο ρατσιστικό νόμο εκ μέρους του κυρίου Προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών και όχι να απασχολήσει την κα Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ενόψει της ανυπαρξίας της βουλευτικής ιδιότητος στο πρόσωπο του δηλώσαντος.

Αντί τούτου είδαμε το αντίθετο, δηλαδή να καταλογίζονται ευθύνες εις το πρόσωπο του κυρίου δημάρχου Βόλου ο οποίος καλοπίστως αντέδρασε στην ως άνω ρατσιστική δήλωση του Προέδρου του Σύριζα, χωρίς όμως να προβεί σε αντίστοιχο ρατσιστικό σχόλιο αλλά αποδοκιμάζοντάς την. Συγκεκριμένα η σχετική απάντηση του κυρίου Δημάρχου προς τον κύριο Κασσελάκη δεν φέρει τα χαρακτηριστικά τα οποία απαιτεί ο νόμος για την στοιχειοθέτηση του ρατσιστικού εγκλήματος αλλά αυτά τα φέρει μόνον η σχετική δήλωση του κυρίου Κασσελάκη ως προκύπτει εκ του περιεχομένου της.

Επί του περιεχομένου του εν λόγω άρθρου 10 της ΕΣΔΑ που ρυθμίζει την άσκηση και προστατεύει τα αναφερόμενα εις αυτό δικαιώματα και ελευθερίες λεπτομερώς μνημονευομένων και εις τις οποίες περιλαμβάνεται και η προστασία της ηθικής η οποία είναι μία και όχι διπλής ταχύτητος ως επιχειρείται τα τελευταία χρόνια να εμφανισθεί από ορισμένους και με διάφορα έολα επιχειρήματα τα οποία καταργούν την έννοια αυτής εξ΄ού και δεν δύνανται οι οπαδοί της θεωρίας αυτής να επικαλούνται προς προστασίαν των, το προμνημονευθέν άρθρο 10 της ΕΣΔΑ, διότι το άρθρο τούτο μιλεί μόνον περί ηθικής και όχι για διεύρυνσή της ώστε να χωρέσουν οι ανεδαφικές θεωρίες των, στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αντίθετη εκδοχή θα είχε βάση αν τροποποιείτο το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ.

Υγεία και ηθική

Με βάση λοιπόν το αναφερόμενο ως τίτλο του παρόντος αξίωμα της ζωής το οποίο παρέχει σε όλους και αναγνωρίζει δικαιώματα και προβλέπει ευθύνες αντίστοιχες θα προσπαθήσω να εξωτερικεύσω μερικές απόψεις-σκέψεις μου αναφορικά και με βάση το αναγνωριζόμενο και κατοχυρωμένο διεθνώς δικαίωμα της ελευθερίας εκφράσεως του μνημονευθέντος άρθρο 10 της ΕΣΔΑ που αποβλέπει στην εν δημοκρατική κοινωνία προάσπιση της εθνικής ασφάλειας, της εδαφικής ακεραιότητας της δημοσίας ασφάλειας, την πρόληψη του εγκλήματος, την προστασία της υγείας ή της ΗΘΙΚΗΣ, την προστασίαν της υπολήψεως και την αμεροληψία της δικαστικής εξουσίας. Ενταύθα παρατίθεται αυτολεξεί το περιεχόμενο του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ

Ο γάμος αποτελεί ένα εκ των μυστηρίων που αναγνωρίζεται από την εκκλησία μας, μεταξύ όμως ετεροφύλων και όχι ομοφύλων. Οι επιδιώκοντες την ψήφιση νόμου επιτρέποντας τον μεταξύ ομοφυλοφίλωνν γάμο  παραβλέπουν ότι αυτός δεν μπορεί να θεωρηθεί μυστήριο ως ανωτέρω παρά μόνον ως προς τα επιδιωκόμενα ή μη δυνάμενα να πραγματοποιηθούν δι αυτού αποτελέσματά του.

Ενταύθα επιθυμώ να αναφερθώ εις μίαν ερώτηση κατά την εκδίκαση της υποθέσεως του μητροπολίτου Αιγιαλείας Αμβροσίου την οποίαν απηύθυνα προς ένα μάρτυρα του ρατσισμού πως αυξάνεται ο αριθμός των ομοφυλοφίλων χωρίς να γεννούν αυτοί και απάντηση δεν πήρα διότι βέβαια δεν γεννούν αλλά περιμένουν από άλλους να πράξουν ότι αυτοί δεν μπορούν, εφόσον δεν πιστεύει η κατηγορία των ομοφυλοφίλων στο φυσιολογικό γάμο γιατί επιδιώκει να δημιουργήσει ένα άλλο αναδυόμενο γάμο εναλλακτικό του φυσιολογικού (ελπίζω ότι δεν είναι ρατσιστική η φράση μου) ως η μονογονεϊκή οικογένεια και να συμβιώνουν με βάση το σύμφωνο συμβιώσεως (του 2015) το οποίο είναι προσβάσιμο εις όλους τους επιθυμούντας τη συμβίωση άνευ γάμου και άνευ τέκνων αναλόγως τις προτιμήσεις του ζεύγους κατά περίπτωση (ποιο σκοπό θα επιτύχει η ψήφισης σχετικού νόμου περί γάμου ομοφυλοφίλων) ενώ υπάρχει η διέξοδος του συμφώνου συμβιώσεως με τα πλεονεκτήματά του.

Η απάντηση είναι μία, η ισοπέδωση κάθε ηθικής αξίας και όχι μόνον, η οποία θα επιδιωχθεί για τις μετέπειτα επιθυμητές υιοθεσίες με δύο γονείς τον υπ’ αριθμ 1 και τον υπ’ αριθμ. 2 και στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί τι λέει χαρακτηριστικά η πλειοψηφία του λαού επ’ αυτού.

Ερωτάται ο μικρός πως λένε τη μαμά σου από τους συνομηλίκους του και εκείνος απαντά Κώστα, ερωτάται άλλο παιδί πως λένε το μπαμπά σου και εκείνο απαντά Κατερίνα. Αυτές οι σκέψεις παραδείγματα δεν είναι χιουμοριστικές ή ρατσιστικές αλλά καταστροφικές για την ελληνική κοινωνία και πρέπει να μην πραγματοποιηθεί η ψήφιση του σχετικού νόμου ως υπεσχέθη προεκλογικά η κυβέρνηση η οποία φαίνεται να ταλαντεύεται ενόψει του πολιτικού κόστους, που αν πιστεύει ότι είναι μικρό ας σπεύσει προς ψήφισην του νομοσχεδίου αλλά προ των ευρωεκλογών.

Προσέτι και η εκκλησία της Ελλάδος πρέπει και οφείλει να πάρει σαφή θέση και όχι να αποφεύγει με μισόλογα την τοποθέτησή της για το τεράστιο τούτο θέμα το οποίο είναι εθνικής σημασίας και κυριολεκτικά θέμα υπάρξεως της φυλής μας και όχι μόνον επιθυμία των ανθρώπων εκείνων που θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται ιδιαίτεροι και να κόπτωνται για τη διάδοση της ιδιαιτερότητός των στην κοινωνία με αποτέλεσμα να ντρέπονται οι μη τυγχάνοντες της ιδιαιτερότητας αυτής και όχι αυτοί που την φέρουν.

Περαίνοντας τις απλές αυτές λογικές σκέψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου θέλω να τονίσω ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να ισχύουν για τους πάντες και όχι για εκείνους που τα επικαλούνται λόγω μιας ιδιαιτερότητός των ως λ.χ. σεξουαλική κατεύθυνση (διότι τότε θα έπρεπε να αναφέρονται ως ιδιαίτερα δικαιώματα τα οποία έχουν και ασκούν εν προκειμένω και όχι ανθρώπινα εις τα οποία θα είχαν θέσει και οι διαπράττοντες ανθρωποκτονίες, βιασμούς, γενετήσιες πράξεις, τα οποία εγκλήματα χαρακτηρίζονται και αυτά από ιδιαιτερότητα ως και οι τελούντες ταύτα.

Η δε σχετική ιερολογία του φυσιολογικού γάμου φαντάζει σήμερα σαν αναχρονιστικό γεγονός καθώς οι προοδευτικοί την απαξιώνουν συνεχώς προς επίτευξη των σκοπών τους.

Επ ευκαιρία δε του προσφάτως τελεσθέντος γάμου του, εκφράζω τις ευχές μου προς το ζεύγος Κασσελάκη για ανθόσπαρτον βίον και για την κοινωνική του αποκατάσταση η οποία επήλθε δι αυτού (δια του γάμου), εις τον οποίον όμως γάμο δεν πιστεύει ως θεσμόν διότι είναι ανύπαρκτος, αλλά μόνον ως πραγματικόν γεγονός που εξυπηρετεί ιδίους σκοπούς.

 

• Ο Γεώργιος Παπαϊωάννου είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και πρώην Αθλητικός Δικαστής Α’ και Β’ Βαθμού