Θεοποίηση των ξένων και… Βασσάρας στην ΚΕΔ

Τόσο καιρό δεν έβρισκαν ξένους διαιτητές. Τώρα δεν βρίσκουν αρχιδιαιτητή. Και κυλάει το πρωτάθλημα με τον Μάνταλο στο τιμόνι. Αυτοί που για παράδειγμα δεν ήθελαν τον Κύρο Βασσάρα. Μα υπάρχει καλύτερος; Ποιος έχει τις γνώσεις, την αντικειμενικότητα και την αντίληψη της ελληνικής ψυχολογίας ώστε να χτίσει τη διαιτησία του αύριο στην Ελλάδα; Γιατί έρχονται οι Άγγλοι και οι Πορτογάλοι και φεύγουν αφήνοντας όχι παρακαταθήκη, αλλά… πίσω τους συντρίμμια.

Η διαιτησία χρειάζεται το σήμερα, αλλά και το χτίσιμο του μέλλοντος γιατί δεν θα είναι για πάντα υποδουλωμένη στον ξένο παράγοντα. Μήπως περιμένει κάποιος να σταματήσουν ποτέ οι γκρίνιες για τα σφυρίγματα που δεν ικανοποιούν τη μία ή την άλλη πλευρά; Οι θιγόμενοι θα φωνάζουν πάντα, ειδικά από δω και πέρα που δεν υπάρχει η μονοκρατορία μιας ομάδας, αλλά πλέον πολλές έχουν δημιουργήσει ικανά για τον τίτλο σύνολα.

Ο Βασσάρας έχει το ανάστημα να είναι ανεπηρέαστος και την έξωθεν καλή μαρτυρία. Γιατί ποιος πιστεύει πως όταν βρεθεί ο νέος πρόεδρος της ΚΕΔ από το εξωτερικό, θ’ αποτελεί ιδανική λύση; Ποιος θα τον… συμβουλέψει για το ποιοι είναι κακοί ή καλοί διαιτητές; Και ποιοι από τη δεύτερη κατηγορία έχουν τα φόντα να προβιβαστούν; Μια απ’ τα ίδια θα έχουμε και δεν είναι τυχαίο πως άλλοι ήθελαν τον Κλάτενμπεργκ, άλλοι τον Μπένετ και κανείς δεν συμφωνούσε σε κοινό πρόσωπο. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη ούτε στους ξένους παράγοντες διαιτησίας. Άρα κάπου αλλού είναι το πρόβλημα και αυτό θα διαιωνίζεται.