Τι είναι αυτό που συνδέει την πρόεδρο της Κομισιόν, με την Λαγκάρντ και την «αυθάδη ρεπόρτερ του Forbes»; (φωτό)

Της Βίκυς Καλοφωτιά

Με 461ψήφους υπέρ, 157 κατά και 89 αποχές, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (Ursula von der Leyen) έλαβε σήμερα, 27 Νοεμβρίου 2019, και επίσημα την έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο την χρίζει πρόεδρο της νέας Κομισιόν, θεωρώντας την ως την ικανότερη για να διαδεχθεί τον προκάτοχό της, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Μετά από αυτήν την ψηφοφορία, η Γερμανίδα πολιτικός της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, αναμένεται να αναλάβει τα καθήκοντά της από την 1η Δεκεμβρίου και να γίνει έτσι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Η εμπιστοσύνη που εναποθέσατε σε εμένα, είναι εμπιστοσύνη στην Ευρώπη. Η εμπιστοσύνη σας σε μια ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση, από τον Νότο στον Βορρά. Είναι μεγάλη η ευθύνη και η δουλειά μου ξεκινά τώρα», είχε τονίσει η ίδια ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου, τον περασμένο Ιούλιο, όταν το όνομά της είχε συγκεντρώσει σε πρώτη φάση τις περισσότερες ψήφους για να είναι αυτή η επικρατέστερη υποψήφια, που θα έχει στα χέρια της ένα τόσο σημαντικό έργο.

Μια ευθύνη, την οποία είναι αποφασισμένη να φέρει εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για κάθε Ευρωπαίο πολίτη, τον οποίο αυτή εκπροσωπεί ως η ισχυρότερη φωνή του. Αυτή, που ηγείται των διαδικασιών κατά την υλοποίηση των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συζητήσεων μεταξύ των κυβερνήσεων των χωρών-μέλη.

Είναι η ίδια γυναίκα, που έχει επτά παιδιά, τρέφεται υγιεινά, κάνει τζόκινγκ, σπούδασε Οικονομικά και Ιατρική και για τις ανάγκες τηλεοπτικού σόου στη γερμανική τηλεόραση, δεν δίστασε να μπει μέσα σε κάδο ανακύκλωσης κι ας φόραγε ψηλοτάκουνες γόβες και φόρεμα(!).

Μια γυναίκα ισχυρή και γεννημένη πρωτοπόρος.

Ακριβώς όπως και μια άλλη γυναίκα, που επίσης έχει «σπάσει» το πρωτόκολλο, όταν στο παρελθόν έγινε η πρώτη γυναίκα υπουργός Οικονομικών στη Γαλλία (έχει διατελέσει και υπουργός Γεωργίας, Αλιείας και Εμπορίου, στην κυβέρνηση του Ντομινίκ ντε Βιλπέν) και αργότερα η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έχοντας στο ενεργητικό της και θητεία ως πρώην Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η Κριστίν Λαγκάρντ (Christine Lagarde).

Η ίδια γυναίκα που συμπεριλήφθηκε στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό “Time” με τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012, και η οποία σε ηλικία μόλις 15 ετών κατάφερε να κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο εθνικό πρωτάθλημα της Γαλλίας, στο άθλημα της συγχρονισμένης κολύμβησης.

«Σφίξε τα δόντια και χαμογέλα. Αυτό έμαθα στην κολύμβηση», έχει εκμυστηρευτεί στο παρελθόν, σε μία από τις συνεντεύξεις της. Σε μία από τις ανθρώπινες στιγμές της, αυτές που κρατά καλά φυλαγμένες για όσους δεν βλέπουν σε εκείνη μόνο μια ισχυρή γυναίκα, αλλά και μια γυναίκα με ευαισθησίες. Μια γυναίκα με αυθορμητισμό, όπως τότε που ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν της τηλεφώνησε για να αναλάβει υπουργικά καθήκοντα, κι εκείνη έφυγε τόσο γρήγορα, που ξέχασε τα γυαλιά της(!).

Συνεχίζει, όμως απτόητη το έργο της. Με τόλμη και αποφασιστικότητα.

Ακριβώς όπως και μια ακόμη πρωτοπόρος γυναίκα, η Ρούλα Καλάφ (Roula Khalaf), που ανέλαβε στις αρχές Νοεμβρίου 2019 μια θέση, την οποία καμία άλλη γυναίκα πριν από εκείνη, δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει. Αυτήν, της πρώτης γυναίκας διευθύντριας μιας από τις μεγαλύτερες οικονομικές εφημερίδες με παγκόσμια απήχηση: ΅των “Financial Times”.

Η μάχιμη δημοσιογράφος, με καταγωγή από το Λίβανο και ειδικότητά της τα θέματα που αφορούν το Ιράκ, τον Κόλπο και το Μεσανατολικό, κατέχει και άλλη μια πρωτιά, καθώς είναι η πρώτη επικεφαλής της παραπάνω εφημερίδας, η οποία είναι αραβικής καταγωγής.

Φαίνεται ότι τα 24 χρόνια της θητείας της στην εφημερίδα -από την θέση της συντάκτριας, σε εκείνη της αναπληρώτριας διευθύντριας και πρόσφατα επίσημα διορισμένης στο «τιμόνι» της κορυφαίας καθημερινής εφημερίδας, όπου φιλοξενούνται τα ρεπορτάζ και τα άρθρα της- ήταν αρκετά για να πείσουν τους ιδιοκτήτες ότι αυτή είναι η ιδανικότερη για την πρόσφατη προαγωγή της.

Είναι η ίδια γυναίκα, η οποία εξασφάλισε μέχρι και έναν μικρό ρόλο στην ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε «Ο Λύκος της Γουόλ Στριτ», όταν σε κάποιο παλαιότερο άρθρο της στο περιοδικό “Forbes”, περιέγραψε τον Τζόρνταν Μπέλφορτ, τον διαβόητο χρηματιστή που έγινε γνωστός ως ο «Λύκος της Γουόλ Στριτ» ως μια κακή εκδοχή του Ρομπέν των Δασών, ο οποίος έπαιρνε τα χρήματα από τους πλούσιους για να τα απολαμβάνει ο ίδιος και η αποτελούμενη από χρηματιστές αυλή του.

Εκείνη ήταν «η αυθάδης ρεπόρτερ του Forbes», όπως την χαρακτηρίζει στην ταινία ο Λεονάρντο ντι Κάπριο που υποδύεται τον Μπέλφορτ.

Τρεις γυναίκες, που συνδέονται μεταξύ τους με ένα κοινό «νήμα», βαδίζουν παράλληλες διαδρομές, η καθεμιά στο μονοπάτι που επέλεξε.

Και οι τρεις δυναμικές, με καινοτόμες ιδέες, μυαλό καλά «ακονισμένο», θέληση, όραμα και τσαγανό. Αν μη τι άλλο, συγκεντρώνουν αρκετά χαρακτηριστικά για να εμπνεύσουν κάποιον να «σφίξει τα δόντια και να χαμογελάσει». Ό,τι κι αν του συμβαίνει, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται ότι είναι. Εκείνες συνεχίζουν. Γνωρίζοντας ότι θα βρουν τον τρόπο να τα καταφέρουν, γιατί διαθέτουν το μεγαλύτερο «όπλο» στη φαρέτρα τους. Αυτό του γυναικείου πείσματος, που αν βάλει κάτι σκοπό δεν θα ησυχάσει μέχρι να τον πετύχει!

Και αυτό είναι από μόνο του ικανό να οδηγήσει την κάθε γυναίκα οπουδήποτε αυτή ονειρεύεται.

Στις μεγαλύτερες κορυφές.

Κι ακόμη παραπέρα..!