Ξένοι διαιτητές έπαιζαν από την δεκαετία του ’30, έτρωγαν και ξύλο, είχαν και τα «δωράκια» τους

ένοι διαιτητές έπαιζαν στην Ελλάδα από την δεκαετία του ’30, αλλά εντάθηκε το φαινόμενο την τετραετία 1963 –  1967. Τότε, Μπαλτάκος δεν υπήρχε, βέβαια, ούτε Φρόιντφελντ. Και τότε, τα περισσότερα ήταν σαπάκια. Οι ξένοι, Ισπανοί, Ιταλοί, Γιουγκοσλάβοι, Άγγλοι, δεν στέλνανε και τους καλύτερους που είχαν. Τα κάνανε μαντάρα και πολλές φορές τις αρπάζανε κιόλας. Μια φορά κι έναν καιρό, λέει η ιστορία, ο Μαθιός, τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, τρελαίνεται για μία απόφαση και τραβάει μια γροθιά στον ‘Άγγλο, κάποιον Μπανκς και τον σωριάζει στο χορτάρι. Άλλοι τους έφτυναν. Λένε τώρα, οι παλιοί, ότι στέλνανε και διάφορα δωράκια στο ξενοδοχείο που έμεναν οι ξένοι. Έτσι, για το καλωσόρισμα. Για να πάει καλά το παιχνίδι. Ένας διαιτητής από την πρώην Γιουγκοσβαλία δεν πήρε χρήματα και ήθελε μόνο είδος. Γιατί θα του τα έπαιρναν μισά στην Ελλάδα στο αεροδρόμιο και άλλα μισά στην Γιουγκοσλαβία, όπως είχε πει.