Ξέπλυμα, παράνομο στοίχημα, με φέτα και ελιές από την Ελλάδα
Δεν υπάρχει πιο όμορφη χώρα στον κόσμο από τη Μαλαισία. Για όσους δεν γνωρίζουν πού είναι, βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό. Πρωτεύουσα της Μαλαισίας είναι η Κουάλα Λουμπούρ. Μεγαλούπολη, δυτικών προδιαγραφών. Και «μάνα» του τζόγου, βέβαια. Νόμιμος τζόγος, ημιπαράνομος, μόνο παράνομος, όλα τα καλά του Θεού βρίσκονται στη Μαλαισία.
Πολύ πλούσια χώρα και το στοίχημα, βέβαια, έπαιξε τον ρόλο του στην ανάπτυξη. Από… αρχαιοτάτων χρόνων. Ο άλλοτε τερματοφύλακας της Λίβερπουλ, Μπρους Γκρόμπελαρ, εκεί πόνταρε το παλικάρι κι είχε γίνει ολόκληρο σούσουρο στην Αγγλία τη δεκαετία του ’80. Κι άλλοι, όχι μόνο ο κλόουν Γκρόμπελαρ.
Λένε, αυτοί που ξέρουν, ότι στην Κουάλα Λουμπούρ μπορείς να παίξεις ό,τι παίζεται στον κόσμο. Αμφιάραος εναντίον Κουκουβάουνες. Αστραπή Μεσοποταμίας εναντίον Αστέρα Άνω Ραχούλας. Μέχρι κι ότι ο Τσίπρας θα έσωζε την Ελλάδα. Μέχρι κι ότι ο αριστερός Κουβέλης θα γινόταν υπουργός του Τσίπρα. Μέχρι εκεί φτάνει ο στοιχηματισμός στην Κουάλα Λουμπούρ.
Τη μυρίστηκαν, φυσικά, τη δουλειά στην Ελλάδα διάφορα «γατόνια» με πέταλα κι είπαν να την κάνουν κατά ’κεί, να δουν τι παίζει, βρε αδερφέ. Όχι για να παρανομήσουν, απλά να έχουν μία εικόνα. Είναι λάτρεις του στοιχήματος, ο τζόγος τους ανεβάζει την αδρεναλίνη, και βαθιά φιλοσοφημένα άτομα. Ο τζογαδόρος, λέει, έχει έναν και μοναδικό αντίπαλο. Τον εαυτό του και κανέναν άλλον.
Για να πιάσεις «πόρτα», όμως, στη Μαλαισία, πρέπει να είσαι και αλάνι, εκτός από γατόνι. Δεν ήρθαν, σου λένε οι Μαλαισινιανοί, κάτι Έλληνες να μας πάρουν το ψωμάκι. Σε πολεμούν οι Κουαλαλουμπορέζοι. Μέχρι κι άκλαφτος πας, αν το παίξεις «τσακαλάκος» και καλά. Και δεν υπάρχει περίπτωση να σε βρουν κιόλας.
Στις ασιατικές αγορές το χρήμα είναι πολύ, όχι σαν την Ευρώπη. No limit, σου λένε. Μπορείς να ποντάρεις ό,τι θέλεις και όσα θέλεις. Ας πούμε, να νικήσει ή να χάσει ο Πανιώνιος από τον Λεβαδειακό, 2 εκατ. δολάρια. Να νικήσει ο Πλατανιάς τον Ολυμπιακό, 10 εκατ. δολάρια.
Λένε, τώρα, που προσωπικά δεν το πιστεύω, ότι αριβάρισαν δυο τύποι από την Ελλάδα για την Κουάλα Λουμπούρ. Δεν έπρεπε να προκαλέσουν, όμως. Και τη βρήκαν την ευκαιρία. Φιλελεύθερη οικονομία έχει η Μαλαισία, ο καθένας ανοίγει ό,τι επιχείρηση θέλει.
Άλλος ανοίγει μαγαζί για να πουλάει σκαθάρια. Είναι πολύ διαδεδομένο το φαγητό αυτό στην Κουάλα Λουμπούρ. Άλλος, πάλι, ανοίγει ένα κατάστημα «εισαγωγαί – εξαγωγαί, ο τίμιος Έλληνας». Και αρχίζει να οργώνει την επαρχία, και φέτα τυρί, μυζήθρα Θεσσαλίας (ονομαστή) γραβιέρα Κρήτης, ελιές και λάδι και λεβάντα. Τρελαίνονται για τη λεβάντα οι Κουαλαλουμπουρέζοι, σου λένε. Βάζεις λίγο έλαιο στο χέρι και μυριζοκοπάει.
Αφού εγκατασταθείς και προμηθεύεις τον λαό της Μαλαισίας με φέτα ελληνική και συμβάλλεις στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, εισάγεις στοίχημα. Στο μυστικό, βέβαια. Πού το εισάγεις; Στην Ελλάδα. Τώρα αν έρθει η στιγμή για τις τραπεζικές συναλλαγές, υπάρχει ένα πρόβλημα με τις τράπεζες. Αυτά τα περιβόητα τραπεζικά εμβάσματα, που δεν αφήνουνε τον κόσμο να προκόψει.
Τα στέλνεις μέσω ιδιωτικής τράπεζας στην Ελλάδα και νομίζεις ότι έχεις ήσυχο το κεφάλι σου. Αμ, δε! Έρχεται η Τράπεζα της Ελλάδας, σου ζητάει εξηγήσεις, πώς στείλατε τα λεφτά και τα ρέστα. Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά και φρενάρουν την ανάπτυξη. Πού ακούστηκε να διώκονται διευθυντές και υπάλληλοι για μερικές χιλιάδες ευρώπουλα από τη μυζήθρα και τον βασιλικό πολτό;
Λένε, τώρα, οι κακεντρεχείς Έλληνες ότι τα λεφτά αυτά τα έστειλαν αθλητικοί παράγοντες κι ήταν από παράνομο στοιχηματισμό και ξέπλυμα. Αηδίες. Τότε γιατί δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες στα συνεταιράκια;
Τα συνεταιράκια…
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας Έλληνας και ένας Άγγλος, κάτοικος Λονδίνου. Κι αποφάσισαν να συστήσουν μία εταιρεία στοιχηματική, καθ’ όλα νόμιμη, με έδρα το Λονδίνο. Τα κουπόνια ταξίδευαν από χωριό σε χωριό, είχαν υψηλές αποδόσεις και μάζευαν πολλά ευρώπουλα. Έκαναν μερικές συμφωνίες… κυρίων με τις ασιατικές αγορές, αλλά κόλλησαν στο τραπεζικό σύστημα. Το ξεπέρασαν, όμως, γιατί οι Άγγλοι είναι μεγάλοι μάστοροι. Έτσι, ένα παιχνίδι ερασιτεχνικού πρωταθλήματος στην Ελλάδα ήταν 3-0 μέχρι το 87΄. Τελικά, έγινε 3-4! Οι θεατές ευχαριστήθηκαν όλα εκείνα τα παράδοξα κι απίθανα του ποδοσφαίρου, που το καθιέρωσαν στη συνείδηση του κόσμου ως τον «βασιλιά» των σπορ. Είχαν να το λένε. Κανά δυο, όμως, έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αλλά ήταν και προβληματισμένοι με το ταξίδι. Δεν είναι μικρό πράγμα να φτάσεις στην Κουάλα Λουμπούρ. Περίπου 11 ώρες είναι το ταξίδι και πρέπει ν’ αλλάξεις τρία-τέσσερα αεροπλάνα. Αλλά αξίζει τον κόπο.