Ο ελληνικός «Τιτανικός»
Συμπληρώθηκαν 69 χρόνια από το μοιραίο ταξίδι του πλοίου «Χειμάρρα», που κατέληξε στο μεγαλύτερο ναυάγιο που έχει προκληθεί ποτέ σε ελληνικά ύδατα, σε απόσταση μόλις ενός μιλίου από τις ακτές της Στερεάς Ελλάδας, παίρνοντας στον θάνατο 383 ψυχές
Στο άκουσμα της λέξης «ναυάγιο», ο εν Ελλάδι ευχάριστος συνειρμός σε ταξιδεύει στην απομονωμένη ακτή του Αγίου Γεωργίου στη Ζάκυνθο, όπου είναι «ξαπλωμένο» το κουφάρι του τσιγαράδικου motor vessel που αποτελεί την πλέον αναγνωρίσιμη και διεθνώς τουριστική ατραξιόν του νησιού. Αντίστοιχα, οι τραγικές μνήμες συνδέονται με το Σάμινα Εξπρές, που στις 26 Σεπτεμβρίου του 2000 ξεκίνησε από το λιμάνι του Πειραιά με προορισμό την Παροναξία, αλλά δεν έμελλε να φτάσει ποτέ στον προορισμό του, καθώς λίγα μίλια έξω από την Παροικιά –στις «Πόρτες»– το πλοίο ναυάγησε παίρνοντας στον θάνατο 81 ανθρώπους. Όμως η μεγαλύτερη ελληνική ναυτική τραγωδία έχει άλλο όνομα, είναι αρκετά παλαιότερη και δυστυχώς «σκότωσε» πολύ περισσότερους ανθρώπους…
Της Παρασκευής Μαρίτσα
Χθες Παρασκευή 19 Ιανουαρίου ήταν η 69η επέτειος ενός άγνωστου για πολλούς –κυρίως νέους ανθρώπους– ναυαγίου που ο τρόπος που συνέβη και οι απώλειες που προκάλεσε σε ανθρώπινες ζωές δικαιολογούν απόλυτα τον τίτλο του «ελληνικού Τιτανικού»!
Στο μοιραίο ταξίδι του «Χειμάρρα» το πλήρωμα αριθμούσε 86 άνδρες και οι επιβάτες ήταν 544 άτομα,
μεταξύ των οποίων υπήρχαν 36 πολιτικοί που οδηγούνταν στην εξορία, 200 χωροφύλακες και στρατιώτες
καθώς και γυναικόπαιδα
Ο λόγος για το παμπάλαιο ατμόπλοιο με το όνομα «Χειμάρρα», που είχε δοθεί στο ελληνικό Δημόσιο από τους Γερμανούς ως πολεμική αποζημίωση. Το μοιραίο σκαρί –αρκετά παλιό και «εύθραυστο», όπως λένε οι μαρτυρίες της εποχής– είχε αποπλεύσει από τη Θεσσαλονίκη και κατευθυνόταν στον Πειραιά, αλλά δεν πρόλαβε ποτέ να φτάσει καθώς, λόγω της πυκνής ομίχλης, προσέκρουσε στις βραχονησίδες Βερδούγια στον Νότιο Ευβοϊκό.
Τα νησάκια αυτά βρίσκονται μέσα στον δίαυλο του σημερινού πορθμείου που συνδέει το λιμάνι της Αγίας Μαρίνας με τα Στύρα Ευβοίας. Η πρόσκρουση έγινε στις 4:10 τα ξημερώματα της 19ης Ιανουαρίου του 1949, ενώ μιάμιση ώρα αργότερα βυθίστηκε, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 383 άνθρωποι.
Στο πλοίο επέβαιναν 544 άτομα και πλήρωμα 86 ανδρών. Μεταξύ των επιβατών βρίσκονταν 36 πολιτικοί κρατούμενοι που οδηγούνταν στην εξορία, καθώς και γυναικόπαιδα και 200 χωροφύλακες και στρατιώτες.
Μόλις ένα μίλι από την Αγία Μαρίνα
Η σφοδρή πρόσκρουση προκάλεσε εισροή υδάτων στο ατμόπλοιο και σοβαρό πρόβλημα στο πηδάλιο, και αυτό ήταν η κύρια αιτία βύθισής τους, παρ’ ότι ήταν σε απόσταση μόλις ενός μιλίου από την Αγία Μαρίνα.
Στην αρχή επικράτησε ο απόλυτος πανικός και οι επιβάτες έψαχναν τρόπους διαφυγής, καθώς το πλήρωμα χαρακτηρίστηκε «ανεύθυνο» στο να καταφέρει να διατηρήσει την τάξη κατά την εγκατάλειψη του σκάφους. Στα καταστρώματα, οι άνθρωποι έδιναν μάχη μεταξύ τους για ένα σωσίβιο, και αυτή η αναρχία που επικρατούσε θεωρήθηκε ακόμη ένας λόγος που συνηγόρησε στον θάνατο των 383 επιβαινόντων. Μάλιστα, υπήρξαν καταγγελίες ότι μέλη του πληρώματος άφηναν στην τύχη τους τούς ναυαγούς, καθώς έπαιρναν οι ίδιοι τις σωστικές λέμβους.
Φήμες και συνωμοσιολογία για τα αίτια της τραγωδίας
Ύστερα, από αυτό το τραγικό συμβάν που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, ακολούθησε δίκη στην οποία ο δεύτερος πλοίαρχος Μπέρτολς, που είχε βάρδια την ώρα του ναυαγίου, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 μηνών, ο δε πλοίαρχος Μπελέσης καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών με αναστολή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη βύθιση του «ελληνικού Τιτανικού» το Δημόσιο εισέπραξε από την ασφάλεια 70.000 λίρες Αγγλίας. Φυσικά, ύστερα από τη βύθιση υπήρξαν αρκετά δημοσιεύματα του Τύπου που έδιναν τη δική τους εκδοχή για το τι έγινε, επικαλούμενα φήμες και συνωμοσιολογικά σενάρια: Άλλοι υποστήριξαν ότι το ναυάγιο προήλθε από σαμποτάζ κομμουνιστών (αυτή ήταν και η αρχική εκδοχή, λόγω κυρίως της πολιτικά «ανώμαλης» εποχής που βίωνε η Ελλάδα), από κάποιους άλλους προβλήθηκε η εκδοχή της πρόσκρουσης του ««Χειμάρρα» σε νάρκη, ωστόσο η πραγματικότητα ήταν το ανθρώπινο λάθος που έριξε το ατμόπλοιο στις νησίδες Βερδούγια.
Σαν χθες, λοιπόν, η ελληνική ναυτοσύνη βίωνε μία ανείπωτη τραγωδία, η οποία θα «στοιχειώνει» για πάντα τις ελληνικές θάλασσες, καθώς πρόκειται για την πλέον πολύνεκρη βύθιση ελληνικού πλοίου που συνέβη εν καιρώ ειρήνης και το δεύτερο μεγαλύτερο σε ανθρώπινες απώλειες ναυάγιο που έλαβε χώρα σε πολεμική περίοδο.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥΝΕΚΡΗ ΒΥΘΙΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ
ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΝΑΥΑΓΙΟ
ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ