Χαμόγελα 42 χρόνια μετά την αιματοχυσία!

Στις 21 Νοεμβρίου του 1973 η πολιτική έχει εισβάλει στο ποδόσφαιρο. Κάποιες μέρες νωρίτερα η στρατιωτική δικτατορία του Πινοσέτ έχει «κατεβάσει» την κυβέρνηση Αγιέντε και το γήπεδο Σαντιάγο της Χιλής μετατρέπεται σε ένα στίβο βασανιστηρίων!

Όταν, λοιπόν, τη συγκεκριμένη μέρα του Νοέμβρη έπρεπε να διεξαχθεί ο αγώνας μπαράζ για την πρόκριση στο Μουντιάλ μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Χιλής, οι Σοβιετικοί αποφασίζουν να μην ταξιδέψουν στη Λατινική Αμερική κι έτσι η χουντική Χιλή προκρίνεται άνευ αγώνα (ή μάλλον σε αγώνα παρωδία χωρίς αντίπαλο) στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε ένα γήπεδο μισοάδειο και έναν λαό φοβισμένο.

Τουλάχιστον 42 χρόνια αργότερα, στο συγκεκριμένο στάδιο, χιλιάδες Χιλιανοί έφυγαν με το χαμόγελο στα χείλη, χαμόγελο που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Στο ιστορικό γήπεδο της πρωτεύουσας της Χιλής, η ανεπτυγμένη για τα καλά πλέον ποδοσφαιρική ομάδας της χώρας νίκησε στα πέναλτι την Αργεντινή με 4-1 (0-0 τα 120 λεπτά) και κατέκτησε δίκαια το πρώτο Copa America στην ιστορία της.

Το ματς κρίθηκε στα πέναλτι, διότι εξαιρουμένου του Λιονέλ Μέσι, οι υπόλοιποι παίκτες της Αργεντινής δεν είχαν το σθένος και την ψυχραιμία να σουτάρουν καλά πέναλτι, σε αντίθετα με τους αποφασισμένους γηπεδούχους που φάνηκαν να είχαν προετοιμαστεί εδώ και μήνες.

Μεγάλες στιγμές για τη Χιλή, τον αθλητισμό της συγκεκριμένης χώρας και γενικά όλα τα αουτσάιντερ στο ποδόσφαιρο. Αν και με τους παικταράδες που έχει βγάλει η Χιλή τα τελευταία χρόνια, δεν μπορείς να πει πως ήταν και το απόλυτο αουτσάιντερ.