Τα («γαλαζια») κάστρα πέφτουν από μέσα…

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα όταν ολοκληρωνόταν το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας και από την οδό Πειραιώς εκπέμφθηκε μήνυμα ενότητας και ελπίδας ότι η πολιτική αλλαγή δεν απέχει πολύ. Μάλιστα, στελέχη όπως ο νυν τομεάρχης Άμυνας του κόμματος, Βασίλης Κικίλιας, προέτασσαν την πεποίθηση ότι η «γαλάζια» παράταξη ξεκινά τη μεγάλη προσπάθεια να ενώσει τους Έλληνες και να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση.

Ουδείς μπορεί να χρεώσει αλαζονική και υπερφίαλη χροιά στο εκπεμπόμενο μήνυμα. Άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να αποτυπώνουν με διψήφια ποσοστά τη διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι δηλώνουν έτοιμοι να «άρουν» την εντολή διακυβέρνησης που έδωσαν προ τριετίας –και σε δύο δόσεις– στην Κουμουνδούρου και να την παραδώσουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αυτό που δεν είπε ο Βασίλης Κικίλιας είναι το αξίωμα που έμαθε ως αθλητής υψηλών επιδόσεων: ότι όπως κανένας αγώνας δεν κερδίζεται από τα αποδυτήρια, έτσι και καμία εκλογική μάχη δεν κερδίζεται από τα γκάλοπ. Ειδικά, μάλιστα, όταν ο δρόμος προς τις εκλογές, όποτε και αν «στηθούν» αυτές, είναι στρωμένος με τις μπανανόφλουδες που απρόσεκτα και κατά ριπάς πετούν οι ένοικοι της «γαλάζιας» πολυκατοικίας στους ίδιους τους συγκατοίκους τους.

Κωφάλαλη επικοινωνία, θέσεις χωρίς… θέσεις

Τα παραδείγματα από τα στραβοπατήματα είναι πάρα πολλά για να είναι τυχαία. Και επειδή είναι άκομψο και κυρίως ατεκμηρίωτο να μιλήσει κάποιος για σαμποτάζ, η εύλογη απορία που προκύπτει είναι πώς χαράζεται, πώς υλοποιείται και πώς επικοινωνείται η πολιτική στρατηγική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και γιατί δεν αξιολογείται (σ.σ. μένοντας προφανώς μετεξεταστέος) ο μηχανισμός που συχνά αφήνει έκθετο τον επικεφαλής της παράταξης. Σε κάθε περίπτωση η αξιωματική αντιπολίτευση αιμορραγεί όχι μόνο από τη μία αλλά και από τις δύο αχίλλειες πτέρνες της: την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (που είναι «κωφάλαλη») και τις ΘΕΣΕΙΣ της (που φτάνουν στους ψηφοφόρους ως μη θέσεις). Ιδού μία πρόχειρη λίστα με τη μεγάλη (των λαθών) «γαλάζια» σχολή, που τείνει να δικαιώσει τη ρήση «τα κάστρα πέφτουν από μέσα…».

Στρωμένος με μπανανόφλουδες που πετούν τα ίδια τα στελέχη της είναι ο δρόμος της Νέας Δημοκρατίας προς τις εκλογές και την ανάκτηση  των ηνίων της διακυβέρνησης της χώρας

ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 

1] Η ΧΑΜΕΝΗ «ΜΑΧΗ» ΤΩΝ ΜΜΕ: Για την απώλεια των ερεισμάτων που είχε η Νέα Δημοκρατία στα ΜΜΕ δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις. Μεθοδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χτίσει την τελευταία τριετία τα δικά του «κάστρα», αποψιλώνοντας την οδό Πειραιώς από φίλια έντυπα. Ένα και πολύ πρόσφατο παράδειγμα καταδεικνύει την έλλειψη παρέμβασης στον Τύπο εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Την Πέμπτη η Δημοκρατική Συμπαράταξη κατέθεσε επερώτηση 16 σημείων προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Σταύρο Κοντονή, καταγγέλλοντας συστηματική υπονόμευση της Θέμιδας με καθεστωτικές πρακτικές και μεθοδευμένη επιχείρηση ελέγχου και χειραγώγησης εκ μέρους της κυβέρνησης.

Ο βουλευτής Κώστας Καραγκούνης

Η είδηση έπαιξε ακόμη και στα νέα της Πετρομαγούλας, εν αντιθέσει με μία αντίστοιχη επερώτηση –με πολύ βαρύ περιεχόμενο–, που κατετέθη στις 17 Ιανουαρίου 2018, των βουλευτών της Ν.Δ., Κώστα Καραγκούνη και Νίκου Παναγιωτόπουλου, που πέρασε απλώς στις ροές της ηλεκτρονικής ειδησεογραφίας.

Για να μην περιπτωσιολογούμε, το παραπάνω φαινόμενο έχει τις ρίζες του εντός τους κτιρίου της οδού Πειραιώς. Διότι οι απόψεις της Νέας Δημοκρατίας μοιάζει να διοχετεύονται (είτε μέσω των κομματικών δελτίων Τύπου, είτε μέσω διαρροών και nonpaper) χωρίς στόχευση και κατ’ επιλογήν, μη εξυπηρετώντας εν τέλει τον βασικό σκοπό, αυτόν της έγκυρης ενημέρωσης για τα «γαλάζια» πεπραγμένα. Και εδώ χρειάζονται πειστικές απαντήσεις από τους κ.κ. Κωνσταντίνο Ζούλα, Τάκη Θεοδωρικάκο και Θωμά Βαρβιτσιώτη, και βεβαίως την κα Σπυράκη που υλοποιεί αυτή την πολιτική.

Καλές είναι οι προσωπικές σχέσεις με εκδότες και δημοσιογράφους, όχι όμως εις βάρος άλλων ΜΜΕ που κάνουν την ίδια δουλειά.

 2] ΦΑΚΕΛΟΣ «ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ»: Σε ένα κομμάτι που αγγίζει οριζόντια τις πλατιές μάζες της κοινωνίας, δίχως να προσκρούει σε εισοδηματικές, πολιτικές ή άλλες διακρίσεις, όπως είναι το ποδόσφαιρο, η «γαλάζια» αντίδραση αποτελεί μνημείο… μη αντίδρασης! Την ώρα που στην εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ΕΠΟ έχουν έρθει τα πάνω-κάτω (σ.σ. εμπλοκή του εκλεκτού της κυβέρνησης Γιάννη Δρόσου, διορισμοί ημετέρων, παράνομες προσλήψεις υποδίκων –λέγε με Γκαγκάτση!– στη Super League κ.λπ.), η Ν.Δ. λάμπει διά της απουσίας της. Μία ερώτηση έχει κατατεθεί για το θέμα στο Κοινοβούλιο προερχόμενη από τα «γαλάζια» έδρανα, κι αυτή όχι από τον αρμόδιο τομεάρχη του κόμματος, την Άννα Καραμανλή, αλλά από τον γραμματέα Λ. Αυγενάκη!

Υπάρχει εξήγηση για την αφωνία; Ναι, αλλά είναι παιδική. Σκεπτόμενοι απλοϊκά, στην Πειραιώς φοβήθηκαν πως, αν καυτηριάσουν τα όσα τεκτονικά και σίγουρα όχι σύννομα λαμβάνουν χώρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι πολιτικοί εχθροί τους θα ταύτιζαν τη Νέα Δημοκρατία με τον εφοπλιστή και πρόεδρο του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη, που έχει ξεθάψει για τα καλά το τσεκούρι του πολέμου με τη διοίκηση Γραμμένου και συνολικά με την κυβέρνηση. Όταν, μάλιστα, έβαλαν στην εξίσωση και την κουμπαριά που έχει ο επιχειρηματίας με την οικογένεια του προέδρου του κόμματος, τότε το ερώτημα «τι κάνουνε τώρα;» απαντήθηκε δίχως δεύτερη σκέψη: «Δεν κάνουμε τίποτα…» Όπερ και εγένετο…

3] YΠΟΘΕΣΗ ΑΥΓΕΝΑΚΗ: Ο φρουρός του Κρητικού βουλευτή και γραμματέας της παράταξης φερόταν να έχει εμπλακεί σε συνομιλίες με πρόσωπο που είχε ποινικό παρελθόν. Όπως έχει ξαναγράψει σε σχετικό ρεπορτάζ της η «Α», σε μία περίοδο που από την οδό Πειραιώς κατακεραύνωναν την Κουμουνδούρου μεταξύ άλλων και για τα… αποφυλακιστήρια του νόμου Παρασκευόπουλου σε κρατούμενους, επικοινωνιακά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στήθηκε στον τοίχο με μία ήσσονος σημασίας υπόθεση μικροεξυπηρέτησης, όπου στο τέλος ακόμη και η εκδίωξη του φρουρού του Αυγενάκη έγινε σημαία ευκαιρίας από τα φίλια προς την κυβέρνηση ΜΜΕ ως έμμεση παραδοχή της ενοχής του «γαλάζιου» γραμματέα.

Το πιο εξωφρενικό; Ουδείς από τη N.Δ. αντέδρασε για το πώς έσπασε το απόρρητο των συνομιλιών ενός βουλευτή της και μάλιστα οι συνομιλίες δημοσιεύτηκαν φόρα παρτίδα ως λαϊκό ανάγνωσμα σε εβδομαδιαία εφημερίδα που απηχεί τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ιστορία να πούμε ότι η χρήση προσωπικών δεδομένων συνιστά κακούργημα και επισείει την επ’ αυτοφώρω σύλληψη του χρήστη αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

 

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ / ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

1] ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Το αποτύπωμα της ασυνεννοησίας αφήνει η διαχείριση εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας των εθνικών θεμάτων. Ειδικά στο Μακεδονικό που «καίει» αυτές τις ημέρες, μόνο ως αμήχανη μπορεί να περιγραφεί η θέση που τηρεί η Πειραιώς. Ίσως επειδή αν κάποιος ρωτούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή να διατυπώσουν με σαφήνεια τη θέση τους για την ευκταία λύση στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων, οι απαντήσεις του νυν και των πρώην αρχηγών θα ήταν διαφορετικές.

Αρχής γενομένης από τα συλλαλητήρια –αυτό που ήδη έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιανουαρίου και αυτό που διοργανώνεται αύριο Κυριακή 4 Φεβρουαρίου στην Αθήνα– το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει να σύρθηκε πίσω από τις εξελίξεις. Δεν θα ήταν δε παράτολμο να ειπωθεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εγκλωβισμένος σε μία διελκυστίνδα τού να μη χαρίσει τους διαμαρτυρόμενους πολίτες στην ακροδεξιά, αλλά ταυτόχρονα να μη χρεωθεί και πατριδοκάπηλες εξαλλοσύνες. Τουλάχιστον ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ξεκάθαρος: «Όλοι στο συλλαλητήριο!»

Φυσικά, τη γραμμή της ισορροπίας δεν τηρούν οι υπόλοιποι. Για παράδειγμα ο αντιπρόεδρος του κόμματος Άδωνις Γεωργιάδης διατυπώνει τη θυμοσοφία «Φωνή λαού, οργή Θεού», ο άλλος αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης φέρεται να εισηγήθηκε τη μη συμμετοχή «γαλάζιων» στελεχών στις λαοσυνάξεις και, τέλος, η αδελφή του και επιφανές στέλεχος της παράταξης Ντόρα Μπακογιάννη ξεκαθαρίζει ότι δεν θα πάει στο συλλαλητήριο της Αθήνας, συμπληρώνοντας ότι «είναι έγκλημα όλος ο κόσμος να λέει τα Σκόπια “Μακεδονία” και εμείς να τους λέμε “φούφουτους”».

Εδώ πρέπει να μνημονεύσουμε και την τοποθέτηση του Τάκη Θεοδωρικάκου για το θέμα που επί λέξη είπε: «Και σε ό,τι αφορά το όνομα, ναι, να σας το πω ξεκάθαρα, εμείς δεν θέλουμε το όνομα “Μακεδονία” μέσα στο όνομα του γειτονικού κράτους των Σκοπίων».

Δεν θέλει, επομένως, πτυχίο αστροφυσικής για να αντιληφθεί κάποιος ότι στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχει διαδικασία που θα επιβάλει μία κοινή γραμμή στα στελέχη και δεν θα δημιουργεί κενά και παρερμηνείες στους πολίτες.

Όσο δε για την ουσία του Μακεδονικού, η ενδεχόμενη συμφωνία για το όνομα, η παράταξη αποδυνάμωσε την πάγια επιχειρηματολογία της, επιλέγοντας να επενδύσει στη δεδομένη διάρρηξη των σχέσεων που έχει προκαλέσει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ η ονοματοδοσία των Σκοπίων. Και αυτό είναι μία επιλογή που θολώνει την εικόνα του κόμματος ειδικά σε μία δεξαμενή ψηφοφόρων –αυτή της Κεντροδεξίας/Κεντροαριστεράς– από την οποία θα κληθεί να ψαρέψει κρίσιμες ψήφους.

 

2] ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΜΕ ΛΑΘΟΣ «ΟΠΛΑ»: Αν και η επιλογή «χτυπάμε το σαμάρι για ν’ ακούσει ο γάιδαρος» δεν έχει αποφέρει πολιτικά κέρδη στη Νέα Δημοκρατία, φαίνεται ότι το επικοινωνιακό επιτελείο συμβούλων και συμβουλίσκων του προέδρου επιμένει στη λάθος συνταγή. Και τέτοιο λάθος ήταν η πρόσφατη άσφαιρη νεοδημοκρατική επίθεση στα ΕΛ.ΠΕ.

Στη λογική να δημιουργηθεί ακόμη ένα ρήγμα στα ύφαλα του κυβερνητικού καραβιού, κάποιοι «ανακάλυψαν» αδιαφανείς προσλήψεις κομματικού χαρακτήρα και τακτοποίησης ημετέρων στον Όμιλο των Ελληνικών Πετρελαίων.

Μόνο και μόνο από τον τίτλο της ερώτησης που υπογράφουν 21 βουλευτές της Ν.Δ., ότι δηλαδή «Το κράτος ΣΥΡΙΖΑ καταστρέφει και τα ΕΛΠΕ», αποδεικνύεται η μη στοιχειοθέτη της «καταστροφής». Διότι μόνο κατεστραμμένη δεν λες μία επιχείρηση που το 2017 κατέγραψε ρεκόρ κερδών, παραγωγής και εξαγωγών. Θέλει δε μεγάλη προσπάθεια να θες να γίνεις κυβέρνηση και να χάνεις τα ερείσματα στον κόσμο της εργασίας. Και αν οι ινστρούχτορες που περιτριγυρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν διάβασαν ούτε την ανακοίνωση της διοίκησης του ενεργειακού ομίλου, ούτε την ανακοίνωση των εργαζομένων των ΕΛ.ΠΕ., ας το κάνουν, διότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι εξηγούν ότι «οι προσλήψεις έχουν προκύψει από διμερή συμφωνία μεταξύ σωματείου και διοίκησης από τον Φεβρουάριο του 2016 και δεν φτάνουν», αφήνοντας παράλληλα αιχμές για σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από την ανακίνηση του θέματος και δείχνοντας την οδό Πειραιώς.

Και εδώ για το δημόσιο συμφέρον τυχόν σκοπιμότητες δεν πρέπει και δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν. Και εξηγούμεθα. Ως γνωστόν, η πώληση του 36% των ΕΛ.ΠΕ. που κατέχει το Δημόσιο αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση. Το τίμημα της πώλησης αυτής έχει εκτιμηθεί από σημερινούς εμπειρογνώμονες στο ύψος των 500 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αγοράς, η πραγματική αξία του ποσοστού αυτού κυμαίνεται μεταξύ 3,7-4 δισ. ευρώ. Αντί λοιπόν οι βουλευτές να ζητήσουν εξηγήσεις για το –πιθανόν– ξεπούλημα της μόνης ίσως υγιούς επιχείρησης που συμμετέχει το Δημόσιο, επιτίθενται με «άσφαιρα πυρά», όπως γράψαμε, στη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ., κάτι που ούτε επιχειρηματίας στον χώρο της ενέργειας θα τολμούσε να κάνει. Και βεβαίως είναι φυσικό να γεννώνται ερωτηματικά για το ποιος κρύβεται πίσω από την ερώτηση.

Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια πέταξε στα σκουπίδια τις εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων για τίμημα 450 εκατ. ευρώ, και μέσω διαγωνισμού έφτασε στο 1 δισ. 450 εκατ. ευρώ!!!. Και αντί οι εμπειρογνώμονες του πρότζεκτ να συλληφθούν επί τόπου –τρόπος του λέγειν–, η κυβέρνηση ήδη φροντίζει να υπάρχει το «ακαταδίωκτο» για κάθε μορφής εμπειρογνώμονες που μετατρέπουν τα «ασημικά» της χώρας μας σε απλούς τενεκέδες.

3] Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ» ΣΦΑΙΡΕΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΡΑΚΑ: Δεν είναι τόσο μακρινή ιστορία για να έχει ξεχαστεί η μπανανόφλουδα της εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ., Μαρίας Σπυράκη, που τον Δεκέμβριο του 2017 προσπάθησε να στριμώξει την κυβερνητική πλειοψηφία για τη φερόμενη συμφωνία πώλησης βλημάτων του ελληνικού στρατού στη Σαουδική Αραβία και τις σχέσεις στοργής με τον μεσάζοντα Βασίλη Παπαδόπουλο, αλλά γλίστρησε εκείνη και η Νέα Δημοκρατία, καθώς δεν μπόρεσε να απαντήσει πειστικά γιατί οι σφαίρες στους τζιχανιστές πωλήθηκαν επί των ημερών Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και πώς το «επίδικο» πολεμικό υλικό πέρασε στη Ράκα της Συρίας και πάλι την εποχή που συγκυβερνούσαν η Χαριλάου Τρικούπη με την (τότε) λεωφόρο Συγγρού.

4] ΠΑΛΙΑ (ΚΑΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ) «ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ»: Οι μικροδιασπάσεις, οι προσωπικές πολιτικές και τα βιλαέτια ευδοκιμούν συχνά στη Νέα Δημοκρατία, ειδικά σε τοπικό επίπεδο. Με τις αυτοδιοικητικές κάλπες να είναι προγραμματισμένες για το 2019, η Νέα Δημοκρατία «μετράει» ήδη έναν υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων που προέρχεται μεν από τα σπλάχνα της αλλά δεν τον έχει υποδείξει εκείνη. Ο λόγος για τον νυν δήμαρχο Αμαρουσίου Γιώργο Πατούλη (σ.σ. θα είναι και μεταξύ των ομιλητών στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ), ο οποίος δηλώνει «παρών» για τη μάχη της Αθήνας, την ίδια ώρα που μία άλλη υποψηφιότητα το όνομα της οποίας ακούστηκε έντονα, η Όλγα Κεφαλογιάννη, έκλεισε το θέμα ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει τη δημαρχία της πρωτεύουσας. Αυτή τη δημόσια κατάθεση και άρση υποψηφιοτήτων η Ν.Δ. την παρακολουθεί ωσάν να μην την αφορά και δεν αποκλείεται να επαναληφθεί η «φάρσα» του 2014, όπου οι Νεοδημοκράτες κλήθηκαν να μοιράσουν τις ψήφους τους μεταξύ του επίσημου υποψηφίου Άρη Σπηλιωτόπουλου και του «αντάρτη» Νικήτα Κακλαμάνη. Το αποτέλεσμα γνωστό: ο δήμος Αθηναίων κατέληξε στον Γιώργο Καμίνη και η Ν.Δ. κατήγαγε ακόμη μία στρατηγική ήττα.