Έτη φωτός μπροστά η Μπάγερν!

Με δύο τρόπους μπορεί να αναγνώσει κανείς το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπάγερν Μονάχου (0-3), στην πρεμιέρα του έκτου ομίλου του φετινού Champions League.

Ο πρώτος είναι ο στυγνός, αυτός που βάζεις τους ένδεκα στη μία ζυγαριά και τους άλλους ένδεκα στην άλλη και κρίνεις από την εικόνα που φανέρωσαν πάνω στο χορτάρι. Σε αυτή την περίπτωση το πόρισμα είναι απογοητευτικό. Στο γήπεδο υπήρχε μία κυρίαρχη ομάδα και μία άκρως παθητική, ανήμπορη και ανυπεράσπιστη. Δυστυχώς, αυτό είναι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ή μάλλον του πρωταθλητή Ελλάδας απέναντι στην πρωταθλήτρια Γερμανίας, Μπάγερν, ίσως-βέβαια- της κορυφαίας ευρωπαϊκής ομάδας μαζί με την Μπάρτσα και τη Ρεάλ.

Ο δεύτερος τρόπος ανάγνωσης είναι ο λίγο πιο… συναισθηματικός. Κρίνοντας από τη χρηματιστηριακή αξία, τη φανέλα και το αθλητικό επίπεδο των αντιπάλων, με παίκτες παγκόσμιους πρωταθλητές κτλ, ο Ολυμπιακός πάλεψε όσο μπορούσε και έφτασε στο 89’ να είναι μέσα στο παιχνίδι, κάτι που προφανώς ήταν και ο στόχος.

Η αλήθεια είναι συνήθως κάπου στη μέση! Ο Ολυμπιακός χωρίς ιδιαίτερο βαθμολογικό άγχος και με τον κόσμο στο πλευρό του, θα μπορούσε να έχει λιγότερο παθητική εμφάνιση. Αντ’ αυτού, προτίμησε το «περίμενε», χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να βγει γρήγορα στην κόντρα με πολλούς παίκτες.  Δεν είναι κακό να παίζεις για την ισοπαλία, αλλά εντός έδρας προσπαθείς πάντα για το κάτι παραπάνω.

Θα μπορούσε να είναι πιο σκληρός στη μεσαία γραμμή, να μην αφήνει τους Γερμανούς να την κυκλοφορούν, αλλά ίσως η γρήγορη κίτρινη του Κασάμι να επηρέασε όλη την ομάδα. Αμυντικά, οι τοποθετήσεις ήταν άψογες στο όλο το 90λεπτο, ελάχιστες πάσες πέρασαν στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού, ωστόσο δεν υπήρχε αυτό το νεύρο των αμυντικών χαφ προκειμένου να πέφτουν πάνω στην μπάλα και στον αντίπαλο για να κλέψουν, να βγουν στην κόντρα, έστω και να σταματήσουν την κυκλοφορία με κάποιο φάουλ. Ξαναλέμε, όμως, ότι η κίτρινη του Κασάμι, αλλά αργότερα και των Καμπιάσο και Ομάρ έπαιξαν το ρόλο τους.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε καλά τακτικά, αλλά όχι με την ένταση και το νεύρο που απαιτείται σε τέτοια παιχνίδι. Μόνο λίγο μετά το 40’ και για πέντε λεπτά ήταν νευρώδης, διάστημα στο οποίο η Μπάγερν ελαφρώς αποδιοργανώθηκε και της βγήκε ο εκνευρισμός για το 0-0 του α’ μέρους. Δυστυχώς για τους «ερυθρόλευκους» δέχθηκαν το γκολ στο σημείο που οι παίκτες της Μπάγερν είχαν μπει και πάλι συγκεντρωμένοι στο γήπεδο και δεν κατάφεραν να πάνε το παιχνίδι στο 65’, εκεί που πλέον αλλάζει η ψυχολογία, γίνονται και οι αλλαγές, ανεβάζει παλμό και ο κόσμος και όλα γίνονται.

Όσον αφορά στο Μάρκο Σίλβα, δεν μπορεί να τον ψέξει κανείς που χρησιμοποίησε τρία χαφ, αλλά τελικά φάνηκε πως αυτό το σύστημα δεν βραχυκύκλωσε το πάσινγκ-γκέιμ του Γκουαρδιόλα όσο θα περίμενε. Ο Σαλίνο έκανε μεγάλο ματς και ο Κασάμι έτρεξε περισσότερο από όλους, ενώ και ο Καμπιάσο ήταν όσο έπαιξε πολύ καλός. Με το 4-3-3, όμως (που διαμορφωνόταν όμορφα 4-1-4-1) στην ουσία ο Ολυμπιακός είχε τρεις παίκτες μπροστά που δεν έπαιζαν όσο επιθετική άμυνα θα έπρεπε. Ίσως τελικά ένα 4-2-3-1 με δύο κόφτες μεν, αλλά και δύο ακραίους να συγκλίνουν και να καλύπτουν, να βοηθούσε περισσότερο τον Ολυμπιακό. Με αυτόν τον τρόπο θα είχε τέσσερα χαφ στη μεσαία γραμμή με ανασταλτικά καθήκοντα και μόνο τον Τσόρι πίσω από τον επιθετικό, με αποτέλεσμα να έχει έναν επιπλέον παίκτη για τα μαρκαρίσματα και τον Ντομίνγκεζ στην καλή του θέση, με έναν στράικερ μπροστά του και όχι δύο στο πλάι του, όπως έπαιξε τελικά ο Ολυμπιακός. Επίσης, ίσως να βοηθούσε ο ψηλός και ψυχρός Φινμπόγκασον σε αυτό το ματς, ιδίως μετά από ένα διάστημα που κουράστηκε ο Ιντέγιε.

Κατά τα άλλα, ο Πάρντο εμφανίστηκε πολύ βαρύς, ο Ιντέγιε καλός για ένα ημίχρονο, ο Ομάρ και ο Μαζουακού αγχωμένοι όποτε έπρεπε να πάρουν επιθετική πρωτοβουλία, αλλά και με αρκετή δουλειά στα μετόπισθεν, οι Ντα Κόστα και Σιόβας αρκετά καλοί , ο Ρομπέρτο ίσως όχι στην καλύτερή του βραδιά, ο Τσόρι απελπιστικά μόνος και όπως είπαμε και πριν, οι Σαλίνο, Κασάμι και Καμπιάσο εξαιρετικοί. Θα μείνουμε με την απορία του τι θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός με Φορτούνη, Φινμπόγκασον και Ντουρμάζ στην αρχική ενδεκάδα…  Όσοι πέρασαν αλλαγή ήταν αδύνατο να προλάβουν να προσαρμοστούν στις συνθήκες ενός τέτοιου αγώνα…