“Δείξε μας τον δρόμο”

Με ένα διαφορετικό τρόπο απέστειλε τα συγχαρητήρια του στην χρυσή ολυμπιονίκη Άννα Κορακάκη ο Σταύρος Θεοδωράκης. Με ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο επικεφαλής του Ποταμιού ζητά από την Ελληνίδα πρωταθλήτρια να διηγηθεί τον τρόπο που κατέκτησε την κορυφή, στέλνοντας παράλληλα ένα μήνυμα προς τους αρμόδιους που σχηματίζουν τώρα ουρά για μία φωτογραφία με την χρυσή ολυμπιονίκη.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Θεοδωράκη είναι η εξής:
“Άννα μπράβο μπράβο μπράβο
Θα μου επιτρέψεις τον ενικό. Η νίκη σου, να ξέρεις, ήταν σπουδαία. Όχι μόνο για σένα και τους ανθρώπους σου αλλά και για τη χώρα. Μια κοινωνία που θέλει να πιστέψει πάλι στον εαυτό της και εσύ της δείχνεις τον δρόμο. Προσπάθεια χωρίς θόρυβο!
Το μόνο που θα σου ζητούσα – και με συγχωρείς για το θάρρος – θα ήταν όταν περάσουν οι μέρες της χαράς και της ξεκούρασης, να διηγηθείς στους Έλληνες – σε όλους εμάς – το παιδεμό σου όλες αυτές τις ώρες, όλα αυτά τα χρόνια. Να ακούσει και η πολιτεία και να διδαχθεί. Να καταλάβουν όλοι, και εμείς και η γενιά σου, ότι οι αληθινές κορφές δεν χαρίζονται, κατακτώνται.
Χόρεψε, λοιπόν, πάνω στο φτερό του καρχαρία, που λέει και ο ποιητής μας, και όταν κατέβεις, πες μας”.
Σε ότι αφορά το Ποτάμι εξέδωσε μία λιτή ανακοίνωση όπου τονίζει πως η επιτυχία της Άννας Κοράκακη να είναι παράδειγμα για όλους τους νέους ανθρώπους: “Μόνο η λέξη άθλος μπορεί να περιγράψει το μέγεθος της αθλητικής επιτυχίας της ΑΝΝΑΣ. Δεύτερο μετάλλιο στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες έχει να συμβεί από το 1912. Η Ελλάδα γκρεμίζει τα τείχη. Ας δούμε στην επιτυχία αυτή, της 20χρονης Άννας, μια νέα γενιά Ελλήνων που ξέρουν να θέτουν στόχους και να τους πετυχαίνουν δουλεύοντας σκληρά και αθόρυβα, όσο κι αν οι συνθήκες στη χώρα μας είναι αντίξοες. Άννα, σε ευχαριστούμε και πάλι”.
Για την Κεντροαριστερά
Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι ο μοναδικός βουλευτής με πέντε παρουσίες σε Ολυμπιακούς αγώνες ως μέλος της εθνικής πόλο. Αυτές τις ημέρες όλοι του ζητούν να διηγηθεί τις εμπειρίες του. Ο βουλευτής του Ποταμιού, όμως αποφάσισε με άρθρο του να τοποθετηθεί στον διάλογο και τις διεργασίες που έχει ξεκινήσει και θα κορυφωθεί με τη συνάντηση του Σταύρου Θεοδωράκη με την Φώφη Γεννηματά.
Ο ίδιος δεν αποδέχεται τον όρο κεντροαριστερά και τονίζει: “Οι διεργασίες που γίνονται στο μεσαίο χώρο χαρακτηρίζονται από αρκετά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και δημοσιογράφους ως διεργασίες στο χώρο της «Κεντροαριστεράς». Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η ταμπέλα περιορίζει την εμβέλεια του εγχειρήματος στο οποίο πρωταγωνιστεί μεν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι αλλά αλίμονο αν μείνουμε εκεί. Σκοπός των διεργασιών είναι να ανοίξει ένας διάλογος που θα δημιουργήσει το ενδιαφέρον στον κόσμο που κινείται στον προοδευτικό μεσαίο χώρο από αριστερούς μεταρρυθμιστές ως τους προοδευτικούς φιλελεύθερους.
Αφού οριοθετήθηκε κάπως ο χώρος (εγώ θα τον χαρακτήριζα ως προοδευτικό ή σύγχρονο κέντρο),θα πρέπει να εκφρασθούν θέσεις, απόψεις, πλατφόρμες που θα συγκινήσουν ένα κομμάτι πολιτών από τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ ως τις παρυφές της Ν.Δ. ώστε να συμμετάσχει στις διαδικασίες ανάδειξης αρχηγού με βάση αυτό που θα πρεσβεύει ο καθένας. Για να έχει λοιπόν νόημα η όλη διαδικασία και για να δώσει δυναμική στο χώρο θα πρέπει (1) να έχει μεγάλη συμμετοχή και (2) να εκφράζει κάτι μεγαλύτερο από το απλό άθροισμα ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.
Για να συγκινηθεί και να ενδιαφερθεί ο κόσμος – αυτό δεν είναι το ζητούμενο;- πρέπει να φύγουμε από τις συνταγές του παρελθόντος. Οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι είναι δεδομένοι, το θέμα είναι να προσελκύσουμε κόσμο που βρίσκεται έξω από το άθροισμα των δύο κομμάτων που πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις στον μεσαίο χώρο, στο προοδευτικό ή μεταρρυθμιστικό κέντρο όπως έχει συχνά αναφερθεί. Για το εγχείρημα αυτό υπάρχουν τρεις δεξαμενές δυνητικών ψηφοφόρων. Οι απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι απογοητευμένοι της Ν.Δ. και οι απέχοντες των εκλογών.
Πρέπει λοιπόν να βρεθεί κάτι καινούργιο ως αφήγημα. Ο όρος «κεντροαριστερά» δυστυχώς έχει φθαρεί στη συνείδησή του κόσμου. Είναι συνδεμένος με μια κρατικοκεντρική προσέγγιση η οποία δεν αποτελεί τη λύση για τη χώρα αυτή τη στιγμή. Ειδικά στην Ελλάδα ο όρος κεντροαριστερά και σοσιαλδημοκρατία, καλώς ή κακώς, παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές όπου κυριαρχούσε η πελατοκρατία, ο συντεχνιασμός, ο σφιχτός εναγκαλισμός του συνδικαλισμού με το κράτος και η κρατικοδίαιτη ανάπτυξη.
Οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Χρειάζεται να αποτινάξει τις πελατειακές πρακτικές (που ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις είτε κεντροαριστερές είτε δεξιές), να προωθηθεί η αξιοκρατία, οι ίσες ευκαιρίες και τα δικαιώματα. Να εκσυγχρονισθεί η δημόσια διοίκηση επικρατώντας στις όποιες μάχες οπισθοφυλακών, να υπάρχει παντού διαφάνεια και λογοδοσία, να εκλείψουν τα συντεχνιακά εμπόδια από την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας. Η χώρα λοιπόν έχει ανάγκη από αυτόν τον προοδευτικό, μεσαίο χώρο που θα πρωταγωνιστήσει σε αυτές τις αλλαγές σπάζοντας τον επερχόμενο, αδιέξοδο διπολισμό. Και ο προοδευτικός αυτός χώρος δεν είναι μόνο κεντροαριστερά, είναι και κεντροαριστερά(σε μια σύγχρονη μορφή της). Κι αν αναλωθούμε στο παιχνίδι του ηγεμονισμού της ταμπέλας θα χάσουμε το παιχνίδι της συμμετοχής της κοινωνίας που είναι και το μεγάλο ζητούμενο”.