«Η μεγαλύτερη απειλή της Ευρωζώνης είναι η Ελλάδα»
Την Eλλάδα θεωρεί ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωζώνης η Wall Street Journal. Ο αρθρογράφος της αμερικανικής εφημερίδας, Σάιμον Νίξον, τονίζει πως ο κίνδυνος να ξεσπάσει μία νέα ελληνική κρίση είναι ρεαλιστικός,, σε αντίθεση με τους φόβους για μια κρίσης στην Ιταλία, καθώς στην χώρα του Mατέο Ρέντσι τα προβλήματα θα παραμείνουν εντός συνόρων χωρίς να επηρεάσουν τις άλλες κυβερνήσεις.
Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στην Ιταλία, μετά από το δημοψήφισμα, ο Νίξον τονίζει ότι η αντίδραση των αγορών δεν ήταν αυτή που φοβούνταν πολλοί, καθώς όλοι περίμεναν την ήττα του Ματέο Ρέντσι.
Αντίθετα, τονίζει ότι η Ελλάδα παραμένει η σοβαρότερη δοκιμασία για την ευρωζώνη. Τονίζει μάλιστα ότι αν δεν επιτευχθεί σύντομα συμφωνία, τότε η επόμενη ευκαιρία θα προκύψει το καλοκαίρι το νωρίτερο. Και τότε, όπως τονίζει, η Ελλάδα πιθανόν θα είναι αντιμέτωπη πάλι με πιέσεις ρευστότητας. Κάτι που θα υπονομεύσει το ελληνικό πρόγραμμα.
Γιατί δεν αντέδρασαν οι αγορές
«Για μία ακόμη φορά φέτος, οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν. Το ιταλικό δημοψήφισμα κατέληξε σε ηχηρή ήττα του Ματέο Ρέντσι και την παραίτησή του. Αλλά ο ουρανός δεν έπεσε, το ευρώ έπεσε αλλά μετά ανέκαμψε και τα ιταλικά ομόλογα και οι τραπεζικές μετοχές μετά βίας ”κουνήθηκαν”», αναφέρει το δημοσίευμα.
«Γιατί οι αγορές δεν αντέδρασαν όπως πολλοί φοβούνταν ή ήλπιζαν εκείνοι που ονειρεύονται την αποτυχία του ευρωπαϊκού πρότζεκτ; Η μία απάντηση είναι ότι οι αγορές ανέμεναν την ήττα του Ρέντσι. Η άλλη ότι το δημοψήφισμα, όπως η ψήφος υπέρ του Brexit και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, από μόνη της δεν αλλάζει τίποτα. Θα ακολουθήσουν πολιτικές συνέπειες, αλλά είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς ποιες θα είναι αυτές και οι αγορές θα περιμένουν για να τις αξιολογήσουν», γράφει ο Νίξον.
Τα προβλήματα μένουν εντός Ιταλίας
Ομως, ο βασικός λόγος που η Ευρώπη δεν βρίσκεται σε αναταραχή αυτή τη στιγμή είναι ότι τα προβλήματα της Ιταλίας πιθανόν- τουλάχιστον προς το παρόν- θα μείνουν εντός των συνόρων. Προβλήματα που κάθε άλλο παρά νέα είναι και αντικατοπτρίζουν μία μακρά κρίση διακυβέρνησης, σημειώνει ο Νίξον.
Αυτό που έχει γίνει σαφές τα τελευταία επτά χρόνια είναι πως η κρίση σε μία χώρα της ευρωζώνης γίνεται κρίση για όλη τη νομισματική ένωση μόνο όταν απαιτείται μία συλλογική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση, συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Η πιο επείγουσα δοκιμασία για την ικανότητα της ευρωζώνης να λαμβάνει αποφάσεις δεν είναι η Ιταλία αλλά η Ελλάδα. Η Ιταλία θα γίνει πρόβλημα της ευρωζώνης μόνο αν αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από τη νομισματική ένωση. Κάτι που φαίνεται απίθανο όσο η ΕΚΤ συνεχίζει να αγοράζει τα ομόλογά της».
Ομως, ο κίνδυνος για μία νέα ελληνική κρίση είναι ρεαλιστικός, προειδοποιεί ο Νίξον, εκτός αν η ευρωζώνη μπορέσει να βρει έναν τρόπο να βγει από το μακροχρόνιο αδιέξοδο ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Γερμανία και το ΔΝΤ, για την επόμενη φάση του ελληνικού προγράμματος.
«Η Γερμανία έχει πει ότι δεν θα εκταμιεύσει περαιτέρω χρήματα αν το ΔΝΤ δεν μπει στο πρόγραμμα. Το Ταμείο δεν μπαίνει στο πρόγραμμα μέχρι η ευρωζώνη να συμφωνήσει να βάλει το ελληνικό χρέος σε βιώσιμη βάση. Αλλά η ευρωζώνη δεν θα ξέρει πόση ελάφρυνση χρέους χρειάζεται η Ελλάδα μέχρι η Αθήνα και οι δανειστές της συμφωνήσουν ποιοι θα πρέπει να είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι του προϋπολογισμού όπως και πώς τα επιτευχθούν».
Συμφωνία τώρα, αλλιώς το καλοκαίρι
Αν η συμφωνία δεν επιτευχθεί σύντομα, πριν η ευρωζώνη μπει σε έναν παρατεταμένο κύκλο εθνικών εκλογών, η επόμενη ευκαιρία μπορεί να μην προκύψει πριν από το καλοκαίρι και έως τότε η Ελλάδα είναι πιθανό να αντιμετωπίζει ξανά πιέσεις ρευστότητας, κάτι που θα υπονομεύσει το τρέχον πρόγραμμα, αναφέρει ο αρθρογράφος της Wall Street Journal.
«Κανείς δεν θέλει άλλο ένα αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα. Τουλάχιστον όχι όταν η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας ενισχύεται. Παρόλα αυτά, κάποιοι αξιωματούχοι πασχίζουν να δουν πώς μπορεί να επιλυθεί η κατάσταση. Και αν η ευρωζώνη πασχίζει να επιλύσει της διαφορές της για την Ελλάδα, τι λέει αυτό για την ικανότητα της ένωσης αν καταστεί αναγκαίο να βοηθήσει την Ιταλία;», καταλήγει ο Νίξον.