«Κάποια ώρα, αυτή η φούσκα θα έσκαγε εφιαλτικά»
Τη δική τους άποψη δίνουν οι Ρέππας-Παπαθανασίου για την κατάσταση της Ελλάδος μέσα από τα έργα τους.
Να ξεκινήσουµε από την είδηση που θέλει την ολοκαίνουργια φαρσοκωµωδία σας µε τίτλο «Ο πύργος της µίζας». Είχατε πολλούς στον νου σας αλλά επικράτησε αυτός. Γιατί;
«Ποτέ δεν κρυπτογραφούµε τους στόχους µας πίσω από ακατανόητα έργα ή ακατανόητους τίτλους. Και αυτή τη φορά το λογοπαίγνιο είναι απόλυτα εύληπτο. Μόνο που δεν ανήκει σε µας. Το είπε ένα βράδυ η Ναταλία Γερμανού και της το κλέψαµε. Οπότε την κάναµε νονά του έργου µας. Οι αναφορές λοιπόν του λογοπαίγνιου είναι προφανείς και για αυτό και το αρπάξαµε για να το βάλουµε στην ταµπέλα του «Ακροπόλ». Είναι οι συγκεκριµένες παθογένειες όχι µόνο του ελληνικού πολιτικού προσωπικού αλλά και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας».
Η Ελλάδα… γέρνει, λέτε, ως άλλη Πίζα, από την πολλή µίζα; Πληρώνουµε δηλαδή όλη αυτή τη διαπλοκή, τη διαφθορά και τις µίζες που είχαν… πρωταγωνιστικό ρόλο στα τελευταία χρόνια;
«∆εν είναι φανερό; Κανένας δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι µας είναι αγγελούδια αλλά κι εµείς, ρε παιδάκι µου, του δώσαµε και κατάλαβε. Εµείς γι’ αυτήν την ελληνική υπερβολή και γι’ αυτόν τον νεοπλουτισµό γράφουµε ήδη από το έργο µας «Μπαµπάδες µε ρούµι» µέχρι σήµερα. Γιατί για µας τους Έλληνες τα ευρωπαϊκά πακέτα έγιναν τζιπάκια, πισίνες και αστακοµακαρονάδες. Κάποια ώρα, αυτή η φούσκα θα έσκαγε εφιαλτικά».
Είστε αισιόδοξοι ότι θα… ισιώσει πάλι ή λέτε ότι απειλείται να γκρεµιστεί γέρνοντας όλο και πιο πολύ από τα βάρη που υπάρχουν πάνω της;
«Οι κωµωδίες που γράφουµε δεν χαρίστηκαν ποτέ σε κανέναν. Ούτε στους πολιτικούς αλλά ούτε και στον λαό που τους στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 γράφαµε για τον εφιάλτη που θα ερχόταν. Από το «Άντρες έτοιµοι για όλα» και µετά γράφουµε για έναν εφιάλτη live και σε ζωντανή µετάδοση. Και γράφουµε κωµωδίες όχι γιατί είµαστε χαζοχαρούµενοι και δεν βλέπουµε τι γίνεται. Ίσα-ίσα. Γράφουµε κωµωδίες σαν µια λυτρωτική µέθοδο ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Γιατί η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήµα της αλλαγής. Συνεπώς είµαστε αισιόδοξοι».
Όλο αυτό το «σκηνικό» που ζούµε θα έδινε, υποθέτω, πολύ υλικό σε επιθεωρήσεις από αυτές που γράφατε παλιά… Κάνω λάθος;
«∆εν είναι εύκολο να κάνεις χιούµορ την ώρα που φοβάσαι ότι πέφτει το αεροπλάνο. Έχετε τύχει σε µεγάλα κενά αέρος; Πόσο µπορείτε να το διασκεδάσετε; Το χιούµορ ευδοκιµεί σε περιστάσεις πιο ήπιες. Όταν η επικαιρότητα επιτίθεται µε τόση σφοδρότητα είναι δύσκολη στιγµή και για την επιθεώρηση».
Πηγή: Real