Και πριν από το 2012 οι παρεμβάσεις-σκάνδαλα, κε Τσίπρα…
Με αφορμή την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, γράφαμε στο φύλλο της εφημερίδας μας την προηγούμενη εβδομάδα ότι όχι μόνο δεν γίναμε σοφότεροι από τη συζήτηση και την αντιπαράθεση των πολιτικών αρχηγών, αλλά και ότι υπήρξε επιλεκτική αμνησία από πλευράς κυβέρνησης όσον αφορά τις νομοθετικές παρεμβάσεις για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων πριν από το 2012.
Προφανώς, πριν από το 2012 δεν υπήρξαν ποτέ θεσμικές παρεμβάσεις-σκάνδαλα, που είτε με υπογραφές υπουργών, είτε με εισήγηση της πλειοψηφίας στη Βουλή, θέσπιζαν κανόνες που έκαναν κάποιους επιχειρηματίες από πλούσιους, πλουσιότερους, εις βάρος βεβαίως του «πόπολου», αφού είναι γνωστή η ρήση «όταν χορταίνουν οι λίγοι, πεινάνε οι πολλοί».
Ως γνωστόν, μια σκανδαλώδης υπόθεση με την οποία έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένως είναι η υπόθεση της μονάδας συμπαραγωγής της εταιρείας Αλουμίνιον της Ελλάδος, σε συνδυασμό με την προμήθεια ρεύματος στο εργοστάσιο της Αλουμίνιον από τη ΔΕΗ, σε τιμή κάτω του κόστους. Ομολογουμένως αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία μια επιχείρηση να προμηθεύεται ρεύμα από τον προμηθευτή της κάτω του κόστους και ταυτόχρονα να υποχρεώνει τον προμηθευτή της να αγοράζει το ρεύμα που παράγει η ίδια, με εργοστάσιο παραγωγής που χτίστηκε με χρήματα του Δημοσίου(!!!), σε τιμή τουλάχιστον διπλάσια, κάτι που έχει επιτύχει η Αλουμίνιον της Ελλάδος με τη ΔΕΗ.
Ο «αποχαρακτηρισμός» επί υπουργίας Φώλια
Βέβαια, για να συμβεί αυτό, χρειάστηκαν πολλές νομοθετικές και κανονιστικές παρεμβάσεις, δύο όμως ήταν οι κορυφαίες, οι οποίες έδρασαν καταλυτικά στη δημιουργία αυτού του σκανδάλου. Υποθέτουμε ότι οι γνωρίζοντες υπουργοί της νυν κυβέρνησης «ξέχασαν» να το συμπεριλάβουν στις δεκατρείς παρεμβάσεις που κατήγγειλε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, και ελπίζουμε ότι έστω και ετεροχρονισμένα θα ασχοληθεί η κυβέρνηση.
Παραθέτουμε, λοιπόν, το χρονικό των θεσμικών αλλαγών:
Η πρώτη ήταν από τον Χρήστο Φώλια, ο οποίος ως υπουργός Ανάπτυξης το 2008 υπέγραψε τις υπουργικές αποφάσεις για τον αποχαρακτηρισμό από την ιδιότητα του αυτοπαραγωγού της μονάδας συμπαραγωγής τής Αλουμίνιον. Με τον αποχαρακτηρισμό αυτό, η μονάδα της Αλουμίνιον, ενώ είχε επιδοτηθεί με χρήματα του Δημοσίου και είχε χτιστεί για να καλύπτει τις ανάγκες του εργοστασίου της, θα μπορούσε να πουλάει το ρεύμα στη χονδρεμπορική αγορά σε διπλάσια τιμή απ’ αυτήν στην οποία αγόραζε από τη ΔΕΗ, αποκομίζοντας με αυτόν τον τρόπο κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Το πόσο σκανδαλώδης ήταν η απόφαση αυτή αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι, ενώ «κλωθόταν» για μήνες, υπεγράφη Μεγάλη Πέμπτη του 2008, μπας και κατόρθωνε να περάσει στα ψιλά, ώστε με το αρνί και τα κόκκινα αυγά που θα μεσολαβούσαν να μην πάρει έκταση επικοινωνιακά.
Ο μέγας «ευεργέτης» Παπακωνσταντίνου
Η δεύτερη ήταν από τον υπουργό ΥΠΕΚΑ –μέγα ευεργέτη του Ευάγγελου Μυτιληναίου–, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, αυτήν τη φορά με τη μορφή νομοθετικής διάταξης. Τι έκανε; Με μια σκανδαλώδη προσθήκη της τελευταίας στιγμής στον νόμο 4001/2011 χαρακτήρισε τη μονάδα συμπαραγωγής τής Αλουμίνιον ως μονάδα ΑΠΕ, ή αλλιώς βάφτισε το κρέας ψάρι, έτσι ώστε να πουλάει στη ΔΕΗ το ρεύμα που παράγει σε εγγυημένη τιμή υπερδιπλάσια σε σχέση με αυτήν με την οποία αγοράζει από τη ΔΕΗ. Με άλλα λόγια, το κέρδος των κάποιων εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο για την Αλουμίνιον που θέσπισε ο Φώλιας με την απόφασή του, ο Παπακωνσταντίνου ήρθε και το έκανε κάποιες δεκάδες εκατομμύρια τον χρόνο, εγγυημένα και για μία 20ετία (περί τα 55 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, για μία 20ετία).
Πεδίον δράσης λαμπρό, λοιπόν, για την κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά και για τον αρμόδιο υπουργό κ. Σκουρλέτη, να ερευνήσει το θέμα και βεβαίως κάποια στιγμή να καταγγείλει συμπεριφορές υπουργών στον ελληνικό λαό.