Με πυξίδα τον Παπέ Αμπού Σισέ
Ο Ολυμπιακός των υψηλότατων συμβολαίων και των πολλών παικτών είναι υποχρεωμένος σαν εταιρία να φέρνει έσοδα προκειμένου να συνεχίσει την πορεία του. Στην Ελλάδα του 2017 τα έσοδα είναι ελάχιστα.
Ένας χορηγός στη φανέλα, ένα κομμάτι της πίτας από τα τηλεοπτικά (που κάθε χρόνο μειώνονται), τα διαρκείας, τα εισιτήρια και τα έσοδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αυτά λαμβάνει η ΠΑΕ, αλλά δεν φτάνουν για να συντηρείται μία ομάδα κάθε χρόνο στην κορυφή που είναι και το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό.
Για το λόγο αυτό, η «ερυθρόλευκη» ΠΑΕ είναι υποχρεωμένη να πουλάει συχνά και ακριβά. Να διαπραγματεύεται κάθε είδους πρόταση και να μη λέει ποτέ όχι σε καλές προσφορές. Και την ίδια ώρα να διατηρεί πάντα ένα προφίλ μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας και να μην παρασύρεται από προτάσεις που μπορεί να φαντάζουν καλές (όπως αυτές για τον Ρέτσο), αλλά μπορούν να γίνουν καλύτερες.
Νέος Μαζουακού ο Παπέ Αμπού Σισέ
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, συνεχίζει και ακολουθεί την ίδια πετυχημένη συνταγή και φέτος. Προσπαθεί να βρει δύο έτοιμους ποδοσφαιριστές σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλά οι λοιπές κινήσεις έχουν ως μπούσουλα τη μεταγραφή του Παπέ Αμπού Σισέ, ενός παίκτη που ήρθε αθόρυβα στο σύλλογο, έμεινε για έναν χρόνο στην Αζαξιό και φέτος ενσωματώθηκε στην ομάδα προκειμένου να πάρει ευκαιρίες, τις οποίες ήδη δείχνει να αρπάζει από τα μαλλιά.
Ο Σισέ αποκτήθηκε σε ηλικία 20 ετών όταν η χρηματιστηριακή του αξία δεν ξεπερνούσε τις 300.000 ευρώ . Τόσα περίπου δαπάνησε ο Ολυμπιακός για τον αποκτήσει (αφήνοντας κάποιο ποσοστό μεταπώλησης). Ήδη φέτος με την καλή του παρουσία στη Β’ Γαλλίας κοστολογείται πάνω από 600.000 ευρώ. Οι «ερυθρόλευκοι» κάτι παρόμοιο έκαναν πριν από χρόνια με τον Μαζουακού, από τον οποίο τελικά έβγαλαν ένα κέρδος κοντά στα 7.000.000 ευρώ. Αν δει κανείς τους ισολογισμούς που παρουσίασε η ΠΑΕ πριν από ένα χρόνο περίπου, θα διαπιστώσει πως αυτό το ποσό από έναν και μόνο ποδοσφαιριστή, υπερκαλύπτει όλα τα υπόλοιπα έσοδα από χορηγούς και εισιτήρια!
Είναι σχεδόν υποχρεωμένος ο Ολυμπιακός να καταφεύγει σε τέτοιες κινήσεις, διότι αλλιώς… δεν βγαίνει!, ιδίως τώρα που ο ανταγωνισμός μεγαλώνει και που η Ελλάδα δεν δικαιούται πια απ’ ευθείας ομάδα στους «χρυσοφόρους» ομίλους του Champions League. Η τεχνοτροπία υπάρχει και αυτό πρέπει να πιστωθεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη, για τον οποίο έχουμε γράψει ότι είναι ο… καλύτερος μάνατζερ στην πιάτσα.
Η συγκεκριμένη τακτική στις μεταγραφές, αναγκάζει μερικές φορές την ομάδα να ποντάρει σε παίκτες που δεν φτάνουν στο επίπεδο που θα περίμεναν στην ΠΑΕ, αλλά ακόμη κι έτσι τα έξοδα καλύπτονται. Στην περίπτωση του Κολοβού για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί κανείς να πει ότι έβγαλε λεφτά από την πώλησή του στη Μέχελεν, αλλά δεν έπεσε κι έξω, καθώς κάλυψε τα χρήματα που είχε δώσει στον Πανιώνιο για να τον αποκτήσει!
Μεταγραφή θεωρούνται και οι Ακαδημίες
Επίσης, πρέπει να συνυπολογίσουμε πως πλέον ο Ολυμπιακός αρχίζει και βγάζει κέρδος και από τι ακαδημίες. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που ο κόσμος γκρίνιαζε, καθώς δεν έπαιζαν τα παιδιά από τις ακαδημίες. Η διοίκηση και ο εκάστοτε προπονητής έδιναν ευκαιρίες, αλλά τα παιδιά δεν τις «άρπαζαν» με αποκορύφωμα τον Μενδρινό που είναι ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από κάθε άλλο πιτσιρικά με την «ερυθρόλευκη» φανέλα, ο οποίος ποτέ δεν πουλήθηκε με σεβαστό ποσό, ούτε αποτελέσει κομβικός παίκτης.
Πλέον τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Ρέτσος έγινε γίνει πανάκριβη μετοχή, ενώ τα καλύτερα ακούγονται για τον Μανθάτη και τον Ανδρούτσο. Πρέπει και αυτός ο βελτιωμένος τομέας να πιστωθεί στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, ο οποίος έριξε χρήμα για την ανάπτυξη των ακαδημιών.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι ο πιο απαιτητικός στην Ελλάδα και λογικό είναι να γκρινιάζει βλέποντας περιπτώσεις μεταγραφών να «στραβώνουν» και τις πρώτες αφίξεις να καθυστερούν. Ο περσινός αποκλεισμός δεν έχει ξεχαστεί. Ωστόσο, η ΠΑΕ ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο και δεν το αλλάζει.