Υπουργοί-«λαγοί» και γεωπολιτικό τα όπλα Τσίπρα
Το παιχνίδι του παραλόγου συνεχίζει να τροφοδοτεί η ελληνική κυβέρνηση, βάζοντας μπροστά υπουργούς-λαγούς στη στρατηγική της δημιουργικής ασάφειας που εγκαινίασε με την ανάληψη των καθηκόντων της. Βαρουφάκης, Πανούσης, Χριστοδουλοπούλου, Καμμένος, Κοτζιάς μπερδεύουν τους πάντες και τα πάντα σχετικά με την οικονομία και την εξωτερική πολιτική δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον Αλέξη Τσίπρα να προβάλλει το μοναδικό ίσως πλεονέκτημα της χώρας, το γεωπολιτικό.
Μια ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών πριν από λίγες μέρες προετοίμασε το έδαφος για κατ’ ιδίαν συνάντηση του Γιάνη Βαρουφάκη με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Και όλα αυτά στο πλαίσιο της καθιερωμένης πια δεξίωσης του Λευκού Οίκου για την ελληνική ανεξαρτησία με τη συμμετοχή πολλών Ελλήνων της χώρας. Γρήγορα έγινε αντιληπτή η γκάφα, αλλά άδικα το υπουργείο προσπάθησε να κατεβάσει τους τόνους και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν το ειρωνικό σχόλιο του Μπ. Ομπάμα πως ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών πήγε εκεί προσφέροντας… χρήματα.
Βέβαια, είχε προηγηθεί η συζήτηση των δύο υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ρένας Δούρου που βρισκόταν επίσης εκεί, αλλά και πολλών ακόμα αξιωματούχων. Μάλιστα, η διάρκειά της ήταν εκτός των καθιερωμένων μιας και κράτησε περισσότερα από δέκα λεπτά, δίνοντας την ευκαιρία στον Γιάνη Βαρουφάκη να τη χρησιμοποιήσει πολιτικά. Το αποτέλεσμά της όμως μάλλον ήταν μηδενικό. Ίσως καλύτερα αποτελέσματα να είχε αν στη συζήτηση συμμετείχε και η παρούσα πρώην υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, η οποία όπως φάνηκε από τα τηλεοπτικά πλάνα σαγήνευσε τον ένοικο του Λευκού Οίκου. Η δημιουργική ασάφεια καλά κρατεί στο περιθώριο των (μη) διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και με αποτέλεσμα ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλε να μας παρακινεί ειρωνικά να δεχθούμε τα χρήματα των Ρώσων και των Κινέζων.
Ακριβώς το ίδιο παιχνίδι έπαιξε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στη Ρωσία. Υπογράφοντας συμφωνίες χωρίς αντίκρισμα, «έφερε» αγωγό αερίου στη χώρα και «σύστησε» εταιρείες οι οποίες θα σπάσουν τεχνικά το εμπάργκο. Λίγες μέρες μετά, στη Ρωσία βρέθηκε ο Πάνος Καμμένος με την ιδιότητα του υπουργού Άμυνας, όχι για να μεταφέρει τα… κέρδη αλλά για να κλείσει συμφωνίες που θα αποφέρουν έσοδα στους Ρώσους. Και όλα αυτά μετά την… πρωτοβουλία του να προτείνει στους Αμερικανούς συνεκμετάλλευση των (όποιων) κοιτασμάτων στο Αιγαίο!
Στο τραπέζι και οι μετανάστες
Καμία ασάφεια από την άλλη δεν υπάρχει στο γεωπολιτικό παιχνίδι. Μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας εκμεταλλεύθηκε την επίσκεψη του Κυπρίου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη στην Αθήνα και στις δηλώσεις του τόνισε εμφατικά το ρόλο τόσο της Ελλάδας όσο και της μεγαλονήσου.
Οι μισοί εναντίον των άλλων μισών
Πίσω στο εσωτερικό της χώρας, το μισό υπουργικό συμβούλιο βάλλει κατά του υπολοίπου. Ο Γιάννης Πανούσης έχει διαχωρίσει πλήρως τη θέση του, αλλά κατάφερε τελικά να περάσει η γραμμή του τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την επέμβαση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από πολυήμερη κατάληψη, ξημερώματα Παρασκευής τα ΜΑΤ εισέβαλαν και χωρίς να ανοίξει μύτη απομάκρυναν τους καταληψίες σε κόντρα εκείνων που ζητούσαν να ψηφιστεί ο νόμος (χθες το βράδυ) για τις φυλακές και μετά να αποφασιστεί πώς θα αντιμετωπιστούν οι ταραξίες.
Όμως η εξέλιξη αυτή δεν είναι διόλου αναίμακτη για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του ότι η νεολαία του κόμματος σταύρωσε την κυβέρνηση. Και έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς ο ίδιος ο Αλέξςη Τσίπρας είναι ο ιδρυτής της νεολαίας, ενώ ο νυν γραμματέας του κόμματος Τάσος Κορωνάκης προέρχεται επίσης από τη νεολαία. Όταν όμως οι νεολαίοι κάνουν λόγο για παραβίαση του ασύλου μετά την απόφαση της κυβέρνησης, από το Μέγαρο Μαξίμου απαντούν πως οδηγήθηκαν σε αυτή την κίνηση καθώς οι νεολαίες ήταν ανίκανες να περιφρουρήσουν τον χώρο ως όφειλαν.
Επί της ουσίας ο πρωθυπουργός επέλεξε να σηκώσει το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό του κόμματος για να κερδίσει επικοινωνιακά από την κοινωνία και ακόμα περισσότερο για να αφαιρέσει άλλο ένα επιχείρημα από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Και τώρα σειρά έχει το δεύτερο επιχείρημα που έχει γίνει σημαία: μετανάστες και πρόσφυγες. Μπορεί η Αμυγδαλέζα να έκλεισε, πλέον στο τραπέζι και λόγω των ορδών προσφύγων που καταφθάνουν στη χώρα έπεσε και πάλι το άνοιγμα του χώρου για τη φιλοξενία τους. Αυτό όμως θα είχε κόστος, οπότε; Πολύ απλά με μπροστάρη την αρμόδια υπουργό Τασία Χριστοδουλοπούλου η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να παρουσιάσει ως μονόδρομο μια τέτοια εξέλιξη. Πώς θα γίνει αυτό; Η υπουργός ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη με την άρνηση των δήμων να συνδράμουν στο πρόβλημα. Όμως οι πρόσφυγες κάπου θα πρέπει να στεγαστούν. Το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού αλλά και τα αχρησιμοποίητα ολυμπιακά ακίνητα θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση. Όμως θα πρέπει να γίνουν έστω και μικρής κλίμακας έργα τα οποία απαιτούν χρόνο και χρήμα. Μέχρι τότε κάποιοι –προσωρινά– θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν στην Αμυγδαλέζα. Και ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Βέβαια, υπάρχει και η λύση οι μετανάστες και πρόσφυγες να συνεχίσουν να… λιάζονται στο κέντρο της Αθήνας. Στην περίπτωση αυτή το κοντέρ θα γράφει υπέρ της ΧΑ, που λόγω της αγανάκτησης των νοικοκυραίων το ποσοστό της δεν είναι απίθανο και να διπλασιαστεί.
Όλα αυτά δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Το αντίθετο, όσο μεγαλύτερη κινητικότητα παρουσιάζεται στο εσωτερικό της χώρας, τόσο πιο εύκολα η κυβέρνηση θα μπορεί να «διαπραγματεύεται» στο εξωτερικό. Και χωρίς να παρεμβαίνει η αντιπολίτευση. Εκείνο που όμως δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει είναι αν όλα αυτά θα έχουν (και τι είδους) αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα.