Τα δύο φυτίλια

Με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων να μονοπωλεί την επικαιρότητα, ακούγεται ετεροχρονισμένη η «φιλοξενία» σε τούτη εδώ την στήλη ενός σχολίου για την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, η οποία έγινε πριν από περίπου 3 εβδομάδες. Κι όμως, μόνο άκαιρη δεν είναι η αναφορά μας.

Όχι, φυσικά, για να «αναμασήσουμε» τα τετριμμένα περί του τι κέρδισε ή τι έχασε η Αθήνα, μιας και η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι δύσκολα μπορεί να βρεθεί το ιδανικό momentum στις σχέσεις μας με την Άγκυρα. Πώς, άλλωστε, να υπάρξει «ειρηνικό» timing, όταν οι γείτονες από την άλλη πλευρά του Αιγαίου μάς πετούν συχνά-πυκνά στα μούτρα απειλές σαν τις πρόσφατες του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος είπε ανερυθρίαστα στην τουρκική Βουλή ότι το νομικό στάτους των νησιών θα αλλάξει είτε μέσω της διπλωματίας, είτε με προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο ή με τα όπλα!

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει χορτάσει από τους ανέξοδους λεονταρισμούς που χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά το τουρκικό κατεστημένο, προκειμένου να εμφανιστεί ρωμαλέο στο λαϊκό εσωτερικό ακροατήριό του. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να μας υπνωτίζει, καθώς, όπως επισημάνουν γνωστοί αναλυτές και διεθνολόγοι, στην ευρύτερη γειτονιά μας μοιάζει να έχουν έτοιμα προς πυροδότηση δύο διαφορετικά φυτίλια. Το ένα είναι «δεμένο» στην πρόθεση της Τουρκίας να ποντίσει στις αρχές του 2018 ένα πλωτό γεωτρύπανο στην ανατολική Μεσόγειο. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός είναι εσκεμμένα… απροσδιόριστος, ώστε και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού να έχει η Άγκυρα και να μπορεί η τουρκική διπλωματία να μετρήσει αντιδράσεις. Αν, λοιπόν, τα παραπάνω συμβούν εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και ανάψουν τα αίματα, η φωτιά δεν θέλει πολύ να εξαπλωθεί στην μπαρουταποθήκη της περιοχής. Μιας περιοχής που είναι ήδη στα «κόκκινα» –κι εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο «φυτίλι»– εξαιτίας της πρόσφατης εμπρηστικής απόφασης των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Τι σχέση έχει η Τουρκία με αυτό; Ο Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε από την πρώτη στιγμή την έντονη αντίθεση της χώρας του στα σχέδια των ΗΠΑ, και μάλιστα με αφορμή την ψηφοφορία που έγινε στον ΟΗΕ για το ζήτημα της Ιερουσαλήμ ο «Σουλτάνος» απευθύνθηκε στον «πλανητάρχη» λέγοντας ότι δεν μπορεί να αγοράσει την θέλησή της Τουρκίας με τα δολάριά του, καλώντας δε τις υπόλοιπες χώρες να μην υποκύψουν σε πρακτικές εξαγοράς τις οποίες ισχυρίζεται ο Ερντογάν ότι ακολουθεί ο Τραμπ.

Η τουρκική στάση έχει ανάψει τα λαμπάκια τόσο του Λευκού Οίκου όσο και του Τελ Αβίβ, και ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να δούμε μία βεντέτα γύρω ή εντός της κυπριακής ΑΟΖ με πρόσχημα πάντα την σχεδιαζόμενη εγκατάσταση τουρκικού γεωτρύπανου στην περιοχή.

Προφανώς όλοι εύχονται τα παραπάνω να μείνουν σε επίπεδο σεναρίων. Επειδή όμως η ιστορία έχει το καπρίτσιο να στήνει φάρσες σε όσους αγνοούν τα σημάδια της, ας είμαστε σε επιφυλακή. Οι δε επιλήσμονες ας θυμηθούν ότι η πολεμική κρίση των Ιμίων ξεκινούσε τέτοιες ημέρες του 1995, όταν τα Χριστούγεννα εκείνου του χρόνου το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσάραξε στα αβαθή των Ιμίων και, όταν οι ελληνικές λιμενικές αρχές έσπευσαν να το αποκολλήσουν, ο πλοίαρχός του το αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή. Την (γκρίζα) συνέχεια την ξέρετε…