Το Σκοπιανό θα λυθεί αν…

«Το 2018 θα είναι ένα έτος γεμάτο προκλήσεις και σημαντικές ευκαιρίες που δεν πρέπει να χάσουμε. Όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην εξωτερική πολιτική», σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο αναφερόμενος και στο θέμα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, «που εδώ και 25 χρόνια βαλτώνει εις βάρος της χώρας μας».

«Έχουμε ένα παράθυρο για λύση, στο βαθμό που η στροφή των γειτόνων μας αποδειχτεί ειλικρινής. Λύση που, αν επιτευχθεί, θα είναι προς όφελος της ειρήνης και της συνεργασίας στη Βαλκανική, αλλά και προς όφελος μιας νέας δυναμικής για τη χώρα μας στην ευρύτερη περιοχή», σημείωσε ο πρωθυπουργός. Πρόσθεσε ότι «τις επόμενες μέρες λοιπόν θα φανεί κατά πόσο είναι εφικτό να γίνουν ουσιαστικά βήματα σε αυτή τη κατεύθυνση».

Η τελευταία του φράση είναι και αυτή που αποκαλύπτει το σημείο που σήμερα βρισκόμαστε. Το δεδομένο με την ΠΓΔΜ είναι ένα: επί δεκαετίες τώρα χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία, κάτι που ευθέως η Ελλάδα έχει αποδεχθεί υιοθετώντας την ονομασία “Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Επιπλέον δεκάδες χώρες την έχουν αναγνωρίσει με το συνταγματικό της όνομα. Πού είναι οπότε το θέμα;

Σίγουρα όχι στο όνομα, αν λάβουμε υπόψη μας ότι και η πρόταση της κυβέρνησης Καραμανλή εμπεριείχε το Μακεδονία σε σύνθετη ονομασία. Το πρόβλημα είναι το σύνταγμα της ΠΓΔΜ και μόνο αυτό. Εξηγούμε: Οι γείτονες υποστηρίζουν πως είναι η πατρίδα των απανταχού Μακεδόνων θέτοντας ζήτημα μειονότητας σε άλλες χώρες. Αυτό το έχουν περιλάβει στα σχολικά τους βιβλία, ενώ με θράσος διεκδικούν εδάφη μέχρι και τη Θεσσαλονίκη. Το στοίχημα λοιπόν για την ελληνική κυβέρνηση είναι να αλλάξει αυτό. Για να συμβεί όμως θα πρέπει να προχωρήσει το κρατίδιο σε συνταγματική αλλαγή και σίγουρα χωρίς δημοψήφισμα το οποίο θεωρείται δεδομένο πως δεν θα περάσει.

Το επόμενο που πρέπει να λυθεί είναι η χρήση του όρου “μακεδονικός” στις εμπορικές σχέσεις. Πρόκειται για έναν ξεκάθαρα ελληνικό όρο, μιας και η χώρα μας έχει επενδύσει σε αυτόν και αποτελεί όνομα γεωγραφικής καταγωγής προϊόντων. Σε αυτό το θέμα η Ελλάδα έχει καταφέρει νίκη στο παρελθόν, όταν από το κρατίδιο επιχείρησαν να εξαγάγουν κρασί με τον χαρακτηρισμό μακεδονικό. Αυτό αποσύρθηκε, άλλαξε όνομα και στη συνέχεια διακινήθηκε εκ νέου.

Εκείνο που σίγουρα δεν θα λυθεί είναι το ζήτημα της ιθαγένειας. Όποιο όνομα και να υιοθετηθεί, εφόσον πρόκειται για σύνθετο με την χρήση του όρου Μακεδονία, οι κάτοικοι της γειτονικής χώρας εξ ορισμού θα είναι… Μακεδόνες!

Υπάρχουν όμως και εκείνα που παραβλέπονται: πόσο αλήθεια μπορεί η χρήση του όρου Μακεδονία να βλάψει την χώρα μας; Έως και καθόλου σχολιάζουν στην “Α” συνομιλητές μας που ζουν στο εξωτερικό. Και αυτό γιατί στις ευρωπαϊκές τουλάχιστον χώρες, τα παιδιά ήδη από το σχολείο διδάσκονται αρχαία ελληνική ιστορία, οπότε είναι ξεκάθαρο ποιος ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, από πού ήταν και πού είναι η Μακεδονία.

Ως προς τι λοιπόν οι κραυγές; Στην περίπτωση του Βασίλη Λεβέντη η εξήγηση είναι απλή: το κόμμα του παραπαίει και τα εθνικά ζητήματα πάντα προσφέρονταν στους πολιτικάντηδες για να δημιουργήσουν κλίμα. Αυτό κάνει και ο προφήτης-πολιτικός που μέχρι σήμερα δεν έχει προβλέψει τίποτα σωστά. Εκμεταλλεύεται το ζήτημα ελπίζοντας ότι αυτό θα του φέρει επιπλέον ψήφους στις επόμενες εκλογές.

Όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: στο μεν κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι θέση η χρήση σύνθετου ονόματος οπότε οι αντιδράσεις περιορίζονται σε δύο μέτωπα. Καταρχήν το πολιτικό: η κυβέρνηση πρέπει να κατέβει με ενιαία θέση. Γιατί έτσι θα ζημιωθεί και ο Πάνος Καμμένος και ίσως αυτή η ζημιά να γίνει κέρδος για την ΝΔ. Και δεύτερον το ουσιαστικό: Η αποδοχή της σύνθετης ονομασίας δεν περιορίζεται σε αυτή αλλά προϋποθέτει την επίλυση όλων των προηγούμενων που αναφέρουμε παραπάνω.

Αντίστοιχα και στο Κίνημα Αλλαγής: ναι στη σύνθετη ονομασία, εφόσον όμως τα Σκόπια κάνουν πίσω σε όλα τα άλλα.

Στην κυβέρνηση θα μπορούσαν να αποδεχθούν ακόμα και σκέτο το Μακεδονία. Άλλωστε, πολλάκις στο παρελθόν υπήρξαν τέτοιες θέσεις. Όμως και εδώ προαπαιτούμενο είναι να θωρακιστεί η χώρα από τις αλυτρωτικές διαθέσεις των γειτόνων. Και για να εξασφαλιστεί και μέγιστη πολιτική συμφωνία, η μόνο εφικτή λύση είναι η σύνθετη ονομασία.

Αναφορικά τώρα με τις κινητοποιήσεις που ετοιμάζονται με αφετηρία την 21η Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, όλα θα κριθούν από την συμμετοχή των πολιτών. Αν και όπως εξηγούν καλά γνωρίζοντες την πολιτική διαχείριση τέτοιων κρίσεων, η παρεμβατικότητα διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων είναι μικρή, θυμίζοντας μάλιστα και την περιβόητη συγκέντρωση υπογραφών με τα αντίστοιχα συλλαλητήρια την περίοδο με τις ταυτότητες όταν μάλιστα επικεφαλής των αντιδράσεων ήταν ο τότε αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ο οποίος είχε και την στήριξη του κόσμου.