«Τραβιάτα»

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει τη δημοφιλέστατη «Τραβιάτα» του Βέρντι, στην υψηλής αισθητικής παραγωγή του Νίκου Πετρόπουλου, για πρώτη φορά στην Αίθουσα «Α. Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού, με ένα σπουδαίο καστ πρωταγωνιστών, από τις 19 Νοεμβρίου και για 7 παραστάσεις.

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

Πασίγνωστες άριες και ντουέτα ντύνουν μία από τις πιο αγαπητές ιστορίες μεγάλου έρωτα, ματαιωμένου από τις κοινωνικές συμβάσεις. Η όπερα περιγράφει τον έρωτα μιας εταίρας με γόνο καλής οικογένειας του Παρισιού. Η σχέση προκαλεί την αντίδραση της οικογένειας του νέου, το ζευγάρι χωρίζει και ξανασυναντιέται λίγο πριν από τον θάνατο της κοπέλας. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου της όπερας.

Η πρεμιέρα της «Τραβιάτας», το 1853 στο Τεάτρο Φενίτσε της Βενετίας αναφέρεται συνήθως ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην Ιστορία της όπερας. «Η “Τραβιάτα” ήταν ένα φιάσκο, μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογία, απλώς έτσι είναι», έγραφε την επομένη κιόλας, στις 7 Μαρτίου 1953, ο Βέρντι στον εκδότη του Τίτο Ρικόρντι. Ενάμιση αιώνα αργότερα, το αριστούργημα του Βέρντι αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του ρεπερτορίου με εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο στις όπερες όλου του κόσμου και με χιλιάδες θεατών να τις παρακολουθούν εκστατικά.

Στην Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία περιέλαβε το έργο στο δραματολόγιό της το 1942, παρουσιάζοντάς το στο θερινό θέατρο της Πλατείας Κλαυθμώνος, σπουδαίοι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν συνεργαστεί σε παραγωγές της «Τραβιάτας», όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Αντίοχος Ευαγγελάτος, καθώς και σχεδόν όλοι οι σπουδαίοι Έλληνες μονωδοί.

Στον ρόλο του τίτλου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει τέσσερις διακεκριμένες υψιφώνους. Στην πρώτη διανομή η διεθνώς αναγνωρισμένη Ελληνίδα σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου, η οποία έχει ερμηνεύσει τον ρόλο στα πέρατα του κόσμου εισπράττοντας διθυραμβικές κριτικές. Στη δεύτερη διανομή η Έλενα Μόζουκ, η οποία διαπρέπει τα τελευταία χρόνια στα ευρωπαϊκά λυρικά θέατρα, αποσπώντας θετικές κριτικές για τις εμφανίσεις της. Στην τρίτη διανομή και την τέταρτη διανομή αντίστοιχα, οι διακεκριμένες υψίφωνοι της ΕΛΣ Μαρία Μητσοπούλου και Βασιλική Καραγιάννη.

Σπουδαίοι Έλληνες μονωδοί, όπως οι Γιάννης Χριστόπουλος, Αντώνης Κορωναίος, Δημήτρης Τηλιακός, Δημήτρης Πλατανιάς, Διονύσης Σούρμπης κ.ά., συμπληρώνουν την εξαιρετική διανομή.

Ο διασημότερος συνθέτης του ιταλικού Ρομαντισμού

Ο Τζουζέππε Βέρντι, ο διασημότερος συνθέτης του ιταλικού Ρομαντισμού, γεννήθηκε στο Λε Ρόνκολε της βόρειας Ιταλίας το 1813 και πέθανε στο Μιλάνο το 1901. Σπούδασε μουσική στο επαρχιακό Μπουσσέτο και στη συνέχεια στο Μιλάνο. Τα πρώτα του έργα γράφηκαν μέσα στο επαναστατικό κλίμα της εποχής, απηχώντας ιδεολογικά τον αγώνα για την απελευθέρωση των ιταλικών κρατιδίων από τους Αυστριακούς και την ενοποίησή τους σε κυρίαρχη χώρα. Η ενασχόληση του Βέρντι με την πολιτική τον ανέδειξε σε εθνικό σύμβολο. Ως ακροστιχίδα το σύνθημα «Viva Verdi» σήμαινε «Ζήτω ο Βίκτωρ Εμμανουήλ βασιλιάς της Ιταλίας»-«Viva Vittorio Emanuele Re D’ Italia». Το 1861 ο συνθέτης εξελέγη μέλος του πρώτου ιταλικού κοινοβουλίου. Διασημότερες όπερές του είναι οι Ναμπούκκο (1842), Μάκμπεθ (1847/ 1865), Ριγολέττος (1851), Ο τροβαδούρος (1853), Η παραστρατημένη/Τραβιάτα (1853), Η δύναμη του πεπρωμένου (1862), Αΐντα (1871), Οθέλλος (1887) και Φάλσταφ (1893).

Με τη μουσική του ο Βέρντι εξέφρασε σε αισθητικό επίπεδο το πνεύμα του ώριμου Ρομαντισμού και σε πολιτικό επίπεδο την επιθυμία των συμπατριωτών του να δουν την Ιταλία ελεύθερη και ενωμένη. Αγαπήθηκε από ιδιαίτερα πλατύ κοινό και απέκτησε εξαρχής δημοτικότητα που παραμένει αμείωτη μέχρι σήμερα. Στις ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες του 19ου αιώνα, ο Βέρντι υπήρξε ο συνθέτης που έζησε εκείνη τη μοναδική στιγμή στην Ιστορία της μουσικής, κατά την οποία η υψηλή τέχνη έγινε ταυτόχρονα και λαϊκή.

Η παραστρατημένη «Τραβιάτα»

Το ποιητικό κείμενο της τρίπρακτης όπερας Τραβιάτα –«Η παραστρατημένη»– υπογράφει ο Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε (1810-1876). Βασίζεται στο θεατρικό έργο Η κυρία με τις καμέλιες (1852) του Αλέξανδρου Δουμά υιού (1824-1895) και αφορά την ιστορία της Μαρί Ντυπλεσσί (1824-1847), διάσημης «εταίρας» της παρισινής κοινωνίας, με την οποία σχετιζόταν ο ίδιος ο Γάλλος συγγραφέας. Ως μυθιστόρημα το έργο δημοσιεύτηκε το 1848, μόλις ένα χρόνο μετά τον θάνατο της 23χρονης Ντυπλεσσί από φυματίωση. Στο Παρίσι, πιθανώς τον Φεβρουάριο του 1852, ο Βέρντι παρακολούθησε τη θεατρική εκδοχή, επίσης του Δουμά υιού. Συνεπαρμένος, αποφάσισε για πρώτη φορά να απευθυνθεί στο κοινό μέσα από ένα θέμα σύγχρονο, στοχεύοντας σε ένα είδος κοινωνικής κριτικής.

 

Η ταυτότητα της παράστασης

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός

Σκηνοθεσία – σκηνικά – κοστούμια – φωτισμοί: Νίκος Σ. Πετρόπουλος

Αναβίωση σκηνοθεσίας: Ίων Κεσούλης

Χορογραφία – κινησιολογία: Φώτης Διαμαντόπουλος

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

 Διανομή

Βιολέττα Βαλερύ: Mυρτώ Παπαθανασίου (19/11), Έλενα Μόζουκ (20, 25, 30/11), Μαρία Μητσοπούλου (23, 26/11), Βασιλική Καραγιάννη (27/11)

Φλόρα Μπερβουά: Αγγελική Καθαρίου (19, 25, 26, 30/11), Λυδία Βαφειάδη (20, 23, 27/11)

Αννίνα: Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη

Αλφρέντο Ζερμόν: Γιάννης Χριστόπουλος (19, 23, 26, 30/11), Αντώνης Κορωναίος (20, 25, 27/11)

Τζόρτζιο Ζερμόν: Δημήτρης Τηλιακός (19, 26/11), Διονύσης Σούρμπης (20, 30/11), Δημήτρης Πλατανιάς (23, 25, 27/11)

Γκαστόνε: Χαράλαμπος Βελισσάριος (19, 20, 27/11), Άλεξ Τσιλογιάννης (23, 25, 26, 30/11)

Βαρόνος Ντουφόλ:  Πέτρος Σαλάτας (19, 23, 26, 30/11), Χρήστος Αμβράζης (20, 25, 27/11)

Μαρκήσιος του Ομπινύ: Νικόλαος Καραγκιαούρης (19, 26, 27, 30/11), Βασίλης Κωστόπουλος (20, 23, 25/11)

Δόκτωρ Γκρανβίλ: Διονύσης Τσαντίνης (19, 23, 26, 30/11), Παύλος Σαμψάκης (20, 25, 27/11)

Τζουζέππε: Θανάσης Ευαγγέλου (19, 23, 26, 30/11), Μανώλης Λορέντζος (20, 25, 27/11)

Μαντατοφόρος / Οικονόμος: Θεόδωρος Μωραΐτης (19, 23, 26, 30/11), Βασίλης Ασημακόπουλος (20, 25, 27/11)

Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και μέλη του Μπαλέτου της ΕΛΣ.