365 ημέρες πολέμου στην Ουκρανία: Αντέχει η Ρωσία την ήττα; Αντέχει η Ευρώπη νίκη της Ρωσίας; Αντέχει η παγκόσμια κοινότητα τον πόλεμο και πόσο;

Ακριβώς έναν χρόνο πριν, στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, ήχησαν τα τύμπανα ενός προαναγγελθέντος πολέμου με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, που κόντρα στην αισιοδοξία κάποιων ότι οι εχθροπραξίες θα διαρκέσουν λίγες ημέρες, άντε μερικές εβδομάδες, τελικά… χρόνισαν!

Τι μάθαμε από αυτές τις 365 ημέρες πολέμου στην Ουκρανία; Καταρχάς ότι ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος, είτε αυτός διεξάγεται με τακτικές χαρακωμάτων όπως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (σ.σ. αλλά και στον Β’ Π.Π. όπως και στις μέρες στην Ουκρανία) είτε γίνεται τηλεκατευθυνόμενα, σκοτώνοντας μαζικά κόσμο και κοσμάκη με έναν έξυπνο πύραυλο που εντόπισε τον στόχο του «διαβάζοντας» το σήμα των κινητών τηλεφώνων των στρατιωτών του εχθρού.

Μάθαμε, επίσης, ότι η εξέλιξη της στρατιωτικής τεχνολογίας δεν κάνει τις συγκρούσεις λιγότερο φονικές ή επώδυνες. Απόδειξη ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις η επιτιθέμενη Ρωσία μετρά περισσότερους από 180.000 νεκρούς και τραυματίες (σ.σ. 25.000 νεκρούς στρατιώτες είχαν οι ΗΠΑ σε 20 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν) και η Ουκρανία πάνω από 100.000 θανάτους στρατιωτών-μαχητών και 30.000 θανάτους αμάχων. Όσοι δε καταφέρνουν να γλυτώσουν τη ζωή τους γίνονται μέλη του μεγαλύτερου προσφυγικού καραβανιού που γνώρισε η Ευρώπη μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με εκατομμύρια πρόσφυγες να έχουν εγκαταλείψει την χώρα τους, άγνωστο αριθμό ανθρώπων να έχει εκτοπιστεί εντός της Ουκρανίας και με κάθε παιδί να έχει περάσει κατά μέσο όρο πάνω από έναν μήνα της έως τώρα ζωής του σε υπόγεια καταφύγια.

Σε αυτές τις 365 ημέρες της φωτιάς επιβεβαιώθηκαν, εξάλλου, και οι σοφοί αυτού του κόσμου που πρωτοείπαν ότι η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα σε κάθε πόλεμο και ότι τη θέση της στις πολεμίστρες και στα επιτελεία παίρνει η προπαγάνδα. Μια διαγώνια ανάγνωση του παραληρηματικού διαγγέλματος που έκανε πριν από μερικά 24ωρα ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, επ’ αφορμή της επετείου της εισβολής της χώρας του στην Ουκρανία, αποδεικνύει της σοφίας το αληθές. Συγκεκριμένα, ο «τσάρος» ισχυρίστηκε ότι η Δύση ήταν αυτή που ξεκίνησε τον πόλεμο και πως αυτό που έκανε η χώρα του ήταν ότι «χρησιμοποιήσαμε βία για να τον σταματήσουμε». Είπε μάλιστα ο Πούτιν ότι η Ρωσία θα προστατεύσει τα παιδιά της «από την υποβάθμιση και τον εκφυλισμό» της δυτικής κουλτούρας που σύμφωνα με τον ίδιο «έχει κανονικοποιήσει την παιδοφιλία, έχει νομιμοποιήσει τους γάμους ομοφυλόφιλων, έναν θεό ουδέτερο ως προς το φύλο».

Μάθαμε, τέλος, –όχι ότι δεν το ξέραμε…– πόσο εύκολα κουρελιάζονται εν μία νυκτί και α-λα καρτ το Διεθνές Δίκαιο και η Χάρτα του ΟΗΕ.

Είναι όλα τα παραπάνω ικανά μαθήματα ώστε να κάνουν τους εμπλεκόμενους να σταματήσει εδώ τούτη την τρέλα και εμάς τους υπόλοιπους να αποτρέψουμε την επόμενη; Η δική μας εκτίμηση είναι «όχι». Και δυστυχώς πληθαίνουν οι αναλυτές που απαισιοδοξούν υποστηρίζοντας ότι με το ρωσικό «ντου» στην Ουκρανία, γράφτηκε ο επικήδειος του συλλογικού αισθήματος ευρωπαϊκής ασφάλειας και της «ειρηνευτικής τάξης» που γνώρισε ο κόσμος μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ήδη ο Πούτιν ανακοίνωσε τη διακοπή της συμμετοχής της Ρωσίας στη συνθήκη New Start για τα πυρηνικά που είχαν υπογράψει το 2010 ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, σύμφωνα με την οποία οριζόταν ανώτατο όριο στρατηγικών πυρηνικών κεφαλών που μπορούν να αναπτύξουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Στο δια ταύτα και εν κατακλείδι:

>> Αντέχει η Ρωσία να κάνει πίσω άπραγη και παραδεχόμενη μία στρατηγική ήττα; Όνειρο θερινής νυκτός!

>> Αντέχει ο κόσμος να κερδίσει η Ρωσία και να δημιουργήσει δεδικασμένο αρπαγής ξένων εδαφών; Εφιάλτης και καλοκαιρινής και χειμωνιάτικης νύχτας!

>> Αντέχει η παγκόσμια κοινότητα τη διατήρηση επί μακρόν μιας τέτοιας γεωπολιτικής και οικονομικής αναταραχής; Εφιάλτης εις τη νιοστή κι ο τελευταίος να κλείσει τη πόρτα και τα παράθυρα και τους φεγγίτες του φρενοκομείου που άνοιξαν έναν χρόνο πριν στη μαρτυρική Ουκρανία.