Για τον 14χρονο Μάκη φταίμε όλοι…

Κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες μάς χωρίζουν από τη μητέρα των μαχών για τους μαθητές, καθώς στο διήμερο 2-3 Ιουνίου ξεκινούν οι φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Για τους διαγωνιζόμενους που διεκδικούν μία θέση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αλλά και για τους γονείς τους είναι όντως μία πολύ κομβική στιγμή. Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος ότι πολλές από τις ελληνικές οικογένειες θα κληθούν από Σεπτέμβρη –και σε συνθήκες εκτοξευμένης ακρίβειας– να συντηρήσουν δύο νοικοκυριά.

Δεν είναι ωστόσο και η «ώρα μηδέν» για τη ζωή των παιδιών μας, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα βρουν την περπατησιά του μέλλοντός τους. Άλλες είναι οι καθοριστικές στιγμές για τα παιδιά που δυστυχώς φτάνουν ενίοτε στο σημείο να καταστούν μοιραίες.

Μια τέτοια μοιραία κατάληξη είχε η ζωή του 14χρονου Μάκη που την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του, στα Κάτω Πατήσια. Αρχικά η αυτοκτονία του παιδιού σχετίστηκε με το παιχνίδι «Black Challenge» που παίζουν νεαροί χρήστες στα social media, καλούμενοι να υποβάλουν τον εαυτό τους σε συνθήκες ασφυξίας έως ότου χάσουν προσωρινά τις αισθήσεις τους. Τελικά, όλα δείχνουν ότι ο έφηβος οδηγήθηκε στο απονενοημένο διάστημα εξαιτίας bullying.

Σύμφωνα με μαρτυρίες συμμαθητών του ο Μάκης δεχόταν συχνά επιθέσεις από νταήδες του σχολείου, οι οποίοι φέρονται άλλοτε να τον έβριζαν, άλλοτε να τον κλωτσούσαν και άλλοτε να τον διαπόμπευαν πετώντας του νεράντζια. Ειπώθηκε, μάλιστα, ότι λίγα 24ωρα πριν από το τραγικό συμβάν ο Μάκης ρώτησε τον «κολλητό» του τι θα έκανε αν αυτοκτονούσε.

Είναι άγνωστο τι αποκρίθηκε ο «κολλητός». Δυστυχώς, όμως, είναι ευκρινές τι κάναμε όλοι εμείς για να μην αυτοκτονούν τα παιδιά μας: Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α!!!

Δεν πρόκειται για αφορισμό αλλά δεν μπορεί να μην φταίει και κανείς όταν στη σύγχρονη μάστιγα του σχολικού εκφοβισμού εμπλέκονται τόσοι πολλοί: Καταρχάς το παιδί-θύμα της βίας και το άτομο ή η ομάδα που βιαιοπραγεί λεκτικά/σωματικά. Αφετέρου οι συμμαθητές που γίνονται θεατές τέτοιων φαινομένων μαζί με τους εκπαιδευτικούς. Τέλος, οι γονείς των δραστών και των θυμάτων.

Ας ξεκινήσουμε από τους τελευταίους μιας και τα αγγελούδια μας είναι προϊόντα των δικών μας οικογενειών μας. Εμείς τα μαθαίνουμε ποια είναι κι αυτό «παπαγαλίζουν» στη συνέχεια στο κοινωνικό τους σύνολο. Όταν λοιπόν όλος ο γονεϊκός καημός εξαντλείται στο αν το… βλαστάρι θα πάρει 20 στα μαθηματικά ή στο να μη γίνει ομοφυλόφιλος, το παιχνίδι είναι από χέρι χαμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι δράστες σχολικού εκφοβισμού προσπαθούν να επιβεβαιώσουν μέσω της βίας και της επιβολής ότι «κάτι αξίζουν και αυτοί» ακριβώς επειδή μπολιάστηκαν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και ελλειμματική συναισθηματική νοημοσύνη.

Ούτε η σχολική κοινότητα (συμμαθητές και εκπαιδευτικοί) είναι εκτός κάδρου ευθυνών για όσα συμβαίνουν καθημερινά στα σχολεία της χώρας. Ουδείς δικαιούται από καθέδρας να κάνει τον εισαγγελέα αλλά ακούγοντας μαρτυρίες συμμαθητών του 14χρονου Μάκη δεν γίνεται να μην γεννηθεί η απορία γιατί δεν άνοιξαν τα στόματα νωρίτερα.

Ή γιατί δεν αντιλήφθηκαν τίποτα οι εκπαιδευτικοί (σ.σ. γράφτηκε ότι δεν παραβρέθηκε ούτε ένας από αυτούς στην κηδεία του μαθητή τους) ώστε να αποτραπεί το κακό. Δεν έγινε κάτι γιατί κυριαρχούν οι καταστροφικές νοοτροπίες του «έλα, μωρέ, παιδία είναι…» και του «δεν είναι δική σου δουλειά, μη μπλέκεσαι…».

Ίσως, πάλι, τα ράθυμα αντανακλαστικά να οφείλονται σε λάθος προτεραιότητες. Όταν για παράδειγμα εδώ και πολλά χρόνια στα ολλανδικά σχολεία πραγματοποιούνται εργαστήρια όπου εκπαιδευτές διδάσκουν τα αγόρια να αναγνωρίζουν και να σέβονται τα σεξουαλικά όρια των άλλων, αλλά και να θέτουν τα δικά τους όρια, εμείς αρνούμαστε της αξιολόγηση των σχολικών-πανεπιστημιακών μονάδων ή κόβουμε τμήματα ανώτατων σχολών.

Μία πρόταση,  ως τελευταίο «αντίο» στον Μάκη που έφυγε. Επειδή στην Ελλάδα τις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο τις περνάμε όλοι μαζί –η μάνα, ο πατέρας, τα αδέλφια, οι παππουδογιαγιάδες- και όχι μόνος του ο μαθητής που κόπιασε και διάβασε, ας καθιερώσουμε να δίνουμε όλοι κάθε χρόνο Πανελλαδικές. Και να εξεταζόμαστε ως γονείς, ως δάσκαλοι, ως φίλοι, ως σύντροφοι. Εκεί να δείτε κάτω από τη βάση που θα πέσει…