Έρχεται με φόρα, αλλά πρέπει να μάθει τις… στροφές!

Είναι γεγονός ότι η φετινή ΑΕΚ δείχνει πιο δυνατή από πέρσι. Δεν είναι μόνο το πλήθος των μετεγγραφών, είναι ότι για κάθε παίκτη που έφυγε ή που δεν υπολογίζεται πια, φαίνεται να ήρθε κάποιος ανώτερος. Το πρωτάθλημα σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει και η ΑΕΚ έχει ένα μικρό αβαντάζ επειδή δεν έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και δεν θα επιβαρυνθεί με τις εμβόλιμες αγωνιστικές που δεν έγιναν, σε αντίθεση με Ολυμπιακό, ΠΑΟ και ΠΑΟΚ!  Έχει επίσης το ψυχολογικό πλεονέκτημα που της έδωσε η κατάκτηση του Κυπέλλου και οι νίκες στα ντέρμπι. Αν πάρουμε έναν προς έναν τους ποδοσφαιριστές που ήρθαν και έφυγαν  θα βγει εύκολα αυτό το συμπέρασμα ότι η ΑΕΚ είναι πράγματι ενισχυμένη:

Μπάρκας αντί Μπαρόχα: Ο τερματοφύλακας από τη Βενεζουέλα δεν κατάφερε να κερδίσει την παραμονή του στην ΑΕΚ. Η «Ένωση» προτίμησε να αποκτήσει ένα εγχώριο ταλέντο και να μην αγοράσει τον γκολκίπερ από τη Λατινική Αμερική. Κατά γενική ομολογία έκανε πολύ καλά.

Ντίας αντί Σοϊλέδη: Κατά πολλούς, ο Άρης Σοϊλέδης ήταν ο αδύναμος κρίκος της περσινής ΑΕΚ. Αναίτια πέναλτι, λάθη στις μεταβιβάσεις, τραυματισμοί. Ο Ουρουγουανός μέχρι στιγμής έχει δείξει καλά στοιχεία.

Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι αντί Άρθο και Σβάρνα: Τα λόγια είναι περιττά.

Αλμέιδα αντί Κρισάντους: Ισχύει το ίδιο και το αυτό.

Χριστοδουλόπουλος αντί Μπαρμπόσα: Το αν θα αντικαταστήσει επάξια ο Έλληνας χαφ τον Πορτογάλο θα φανεί στο γήπεδο.

Πατίτο αντί Ανάκογλου. Ο Έλληνας μέσος δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που πήρε και ο Πατίτο ήδη εντυπωσιάζει (στις προπονήσεις και στα φιλικά).

 

Μόνο ερωτηματικό το βάθος στη θέση των αμυντικών χαφ

Πολλοί λένε πως η ΑΕΚ δεν θωρακίστηκε όπως θα έπρεπε στους ανασταλτικούς μέσους, μένοντας μόνο με τον Αντρέ Σιμόες και τον Γιάκομπ Γιόχανσον, καθώς έφυγαν ο Ζουκουλίνι και ο Κορδέρο (και ο Ανδρεόπουλος) και δεν ήρθε κάποιος στη θέση τους. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Κατ’ αρχάς, έφυγαν ποδοσφαιριστές οι οποίοι δεν είχαν ιδιαίτερη συνεισφορά πέρσι και στην ουσία η «Ένωση» δεν έχασε κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη. O Μπρούνο Ζουκουλίνι για παράδειγμα έπαιξε σε ένα 90λεπτο πρωταθλήματος (στο οποίο μάλιστα η ΑΕΚ έχασε από τον Ατρόμητο 1-0), 55΄ λεπτά στο ντέρμπι πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, και σε δύο αδιάφορα ματς Κυπέλλου και Play Off! Πώς μπορεί να θεωρείται απώλεια ένας παίκτης που δεν έπαιξε καθόλου;

Ο δε Κορδέρο έπαιξε περισσότερο, αλλά χρησιμοποιούταν πάντα ως αλλαγή (συνήθως μετά το 80΄) και όταν έπαιξε για πρώτη φορά 90λεπτο μετά τραυματίστηκε! Δεν μπορούσε η «Ένωση» να στηριχθεί σε έναν ποδοσφαιριστή τόσο ευαίσθητο σε τραυματισμούς. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, η ΑΕΚ δεν απώλεσε παίκτες. Αντ’ αυτού, προώθησε τον Γαλανόπουλο, ενώ ο Κετσπάγια είναι κατ’ εξοχήν προπονητής που αρέσκεται στο να χρησιμοποιεί στόπερ ως «κόφτες». Το έκανε με τον Λαμπρόπουλο κόντρα στη Σεντ Ετιέν, θα το κάνει και με τον Τζανετόπουλο.

Επίσης, σε πολλά ματς της Super League, η ΑΕΚ δεν θα χρειάζεται δύο αμυντικά χαφ. Το σύστημα μπορεί να αλλάζει και ένας πιο επιθετικός ποδοσφαιριστής μπορεί να παίζει δίπλα στον Σιμόες. Άρα, αυτός ο πανικός περί της «γύμνιας» της ΑΕΚ στη θέση των ανασταλτικών μέσων είναι περιττός. Ίσως έχει δημιουργηθεί επειδή πράγματι Σιμόες και Γιόχανσον αποτελούν το καλύτερο δίδυμο στη Super League και ο περισσότερος κόσμος αισθάνεται ότι έπρεπε να έχουν και αντίστοιχους εφεδρικούς.

Το μεγάλο στοίχημα της φετινής ΑΕΚ δεν είναι να βρεθεί άξιος αντικαταστάτης του Σιμόες, αλλά να καταφέρει ο Κετσπάγια να αξιοποιήσει όλους αυτούς τους αξιόλογους μεσοεπιθετικούς που θα πρέπει να δημιουργούν (ψάχνοντας και βρίσκοντας τον Αλμέιδα) ή να σκοράρουν οι ίδιοι.

Το μεγάλο στοίχημα είναι επίσης να καταφέρει η ΑΕΚ να πετύχει κάτι παραπάνω από τέσσερις εκτός έδρας νίκες. Η «Ένωση» πέρσι κυριάρχησε στα Γιάννινα (αν και χρειάστηκε τον Ανέστη να πιάσει πέναλτι), νίκησε εύκολα τον Πλατανιά και πέτυχε δύο δύσκολες νίκες με Πανθρακικό και Βέροια. Φέτος, αν θέλει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα δεν μπορεί να τελειώσει με τέσσερα «διπλά». Ας μη νικήσει στην Τούμπα, το Φάληρο και τη Λεωφόρο, ας μη νικήσει ούτε στην Τρίπολη. Αλλά οκτώ ή εννέα νίκες πρέπει να τις κάνει. Και η παρουσία του Σιμόες στα περσινά εκτός έδρας παιχνίδια δεν χάρισε στην ΑΕΚ νίκες. Άρα, ας μη γελιόμαστε, η «Ένωση» δεν στηρίζεται μόνο στα καλά αμυντικά της χαφ, αλλά σε πολλές παραμέτρους.

Ας δούμε, κάποια πιθανά σχήματα της φετινής «Ένωσης» του Τιμούρ Κετσπάγια

1. Το περσινό 4-2-3-1

Σε αυτό το σχηματισμό η ΑΕΚ θα παρατάσσεται με Γκάλο, Τσιγκρίνσκι, Λέσκοτ, Ντιντάκ (Ντίας), Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλο, Χριστοδουλόπουλο (Βάργκας), Μπακασέτα (Πατίτο) και Αλμέιδα. Αν ο Κετσπάγια θέλει τα εξτρέμ να πατάνε γραμμή θα χρησιμοποιεί το Λάζαρο και τον Πατίτο, αν τους θέλει πιο εσωτερικούς θα χρησιμοποιεί Βάργκας και Μπακασέτα.

2. 4-4-2 ή 4-1-4-1

Με 4-4-2 στην ευθεία ο Μπακασέτας είναι πολύ πιθανό να παίζει λίγο πίσω από τον Αλμέιδα, ο Μάνταλος στα χαφ μαζί με τον Σιμόες ή τον Γιόχανσον και στα άκρα οι Χριστοδουλόπουλος και Πατίτο, με Βάργκας και Πλατέλλα να διεκδικούν θέση. Το 4-4-2 σε ρόμβο δεν φαίνεται να ταιριάζει στο ρόστερ της ΑΕΚ. Με 4-1-4-1 και μοναδικό αμυντικό χαφ τον Σιμόες, πίσω από τον Αλμέιδα μπορούν να παίζουν Χριστοδουλόπουλος, Πατίτο, Μάνταλος και ένας εκ των Μπακασέτα, Πλατέλλα ή ακόμη ο Αραβίδης.

3. Το εσχάτως δοκιμαζόμενο στις προπονήσεις 3-5-2

Λέσκοτ, Τσιγκρίνσκι και ένας εκ των Λαμπρόπουλου, Κολοβέτσιου στην άμυνα. Αλμέιδα και Μπακασέτας μπροστά. Στην πεντάδα της μεσαίας γραμμής θα παίζουν αναγκαστικά δύο μπακ χαφ (Γκάλο και Ντίας έχουν επιθετικές αρετές) και στον άξονα Σιμόες, Μάνταλος και Βάργκας, αφού σε αυτό το σύστημα Πατίτο, Λάζαρος και Γιόχανσον δεν είναι τόσο ταιριαστοί.