Αγησίλαος Μικελάτος: «Έχω σκεφτεί να φύγω από την Ελλάδα»

Πρόκειται για έναν άνθρωπο με σπάνιο ταλέντο και άφθονη δύναμη, που αναβλύζει από τη συνειδητοποίηση ότι ξέρει ακριβώς ποιος είναι ο δρόμος πάνω στον οποίο θέλει να αφήσει το χνάρι του. Ο ηθοποιός Αγησίλαος Μικελάτος ή αλλιώς ο Αριστοτέλης Ωνάσης, τον οποίο θα υποδυθεί από τον Οκτώβριο στη σκηνή του θεάτρου «Παλλάς», μπορεί ακόμη να μην έχει εγκαινιάσει την τρίτη δεκαετία της ζωής του, ωστόσο από τη μέχρι στιγμής πορεία του έχει ήδη καταφέρει να μας πείσει ότι δικαίως τον κέρδισε η υποκριτική.

 

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

 

Τι ήταν αυτό το «κάτι», που υπερτέρησε στην επιλογή σας να γίνετε ηθοποιός και όχι δημοσιογράφος, ενώ έχετε σπουδάσει και τα δύο αντικείμενα;

«Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ δίλημμα. Ήξερα από πολύ μικρή ηλικία ότι αυτό που θέλω να κάνω είναι η υποκριτική. Όσον αφορά το “κάτι” πρόκειται για μια βαθύτερη ανάγκη μου να ξεφεύγω από την καθημερινότητα και να αλλάζω τον χρόνο. Το τμήμα των ΜΜΕ του Καποδιστριακού προέκυψε γιατί κάτι “έπρεπε” να δηλώσω στο μηχανογραφικό. Κατ’ ουσίαν δεν υπήρξε ποτέ πραγματική επιθυμία για τη δημοσιογραφία, αλλά αποτέλεσε έναν επιπλέον τρόπο σκέψης».

 

Την ερχόμενη σεζόν θα υποδυθείτε τον Ωνάση στην παράσταση για τη ζωή του, που θα ανέβει στο Θέατρο «Παλλάς». Τι σας ενθουσιάζει περισσότερο στον ρόλο σας;

«Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που ο Σταμάτης Φασουλής μού εμπιστεύτηκε αυτόν τον ρόλο για την παράσταση “Ωνάσης – Τα Θέλω Όλα”. Μια παραγωγή του Γιάννη Κεντ και του Πάνου Κατσαρίδη, οι οποίοι είναι από τα πιο σοβαρά κεφάλαια που έχει να επιδείξει ο κλάδος της θεατρικής παραγωγής αυτήν τη στιγμή.

»Στην παράσταση, έχω αναλάβει τον ρόλο του Ωνάση στα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι και τον πρώτο του γάμο με την Τίνα Λιβανού (Ευγενία Δημητροπούλου). Είναι στην ουσία το κομμάτι της πρώτης δημιουργίας, των πρώτων σκέψεων για την πραγμάτωση όσων είχε ονειρευτεί να κάνει πράξη, το πώς μεθοδευμένα έκανε την επιτυχία μονόδρομο γι’ αυτόν. Ας αναλογιστούμε ότι στα 25 του κιόλας χρόνια είχε βγάλει το πρώτο του εκατομμύριο! Σίγουρα πρόκειται για μια από τις πιο πληθωρικές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα και αποτελεί σημείο εκκίνησης και έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους του εφοπλιστικού και επιχειρηματικού τομέα μέχρι και σήμερα. Μία ιδιοφυία που αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του κόσμου».

 

Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά που έχετε εντοπίσει στην προσωπικότητα τη δική σας και εκείνης του Έλληνα κροίσου;

«Έχω ήδη ξεκινήσει να παρακολουθώ την πορεία αυτού του ανθρώπου μέσα από βιογραφίες και ντοκιμαντέρ. Ένα από τα βασικά κοινά χαρακτηριστικά που έχω εντοπίσει, είναι το θάρρος και το ρίσκο απέναντι σε καταστάσεις και ανθρώπους. Δεν υποφέρω επίσης να μου κρατάνε μούτρα, και λατρεύω τη θάλασσα».

 

«Από τον εαυτό μου ζητώ να προσπαθώ να φθάνω κάθε φορά προς αυτό που με υπερβαίνει», έχετε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή σας. Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σε ποιο σημείο αυτού του προσωπικού στοιχήματος με τον εαυτό σας βρίσκεστε;

«Τη συγκεκριμένη περίοδο που διανύω προσπαθώ να φτάσω σε μία μορφή εξοικείωσης με το αναπόφευκτο “τέλος”. Σε ένα στάδιο συνειδητοποίησης της θνητότητας και παροδικότητάς μας».

 

Είστε ένας νέος ηθοποιός που δραστηριοποιείστε σε μια περίοδο κρίσης στην Ελλάδα. Θα βάζατε τα όνειρά σας σε μια βαλίτσα για να δοκιμάσετε την τύχη σας στο εξωτερικό;

«Σε όποια χώρα και να είσαι, το ζήτημα είναι τι συνθήκες δημιουργείς κάθε φορά. Όσο και να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε, οι οποιεσδήποτε συνθήκες είτε είναι οικονομικές είτε είναι ηθικές, δημιουργούνται από εμάς τους ίδιους. Ένας εργασιακός κλάδος αλλάζει όταν οι άνθρωποι που εργάζονται μέσα σ’ αυτόν, μετατοπίσουν τον τρόπο σκέψης τους και προτείνουν οι ίδιοι τον τρόπο και τις συνθήκες και όχι υπακούοντας σε κάτι που δεν τους λειτουργεί και τους φέρνει δυστυχία. Μια χώρα δεν αλλάζει αν απλώς αλλάξει ο κυβερνήτης της αλλά όταν αλλάξει ο γείτονάς σου.

»Το να φύγω απ’ τη χώρα μου το έχω σκεφτεί. Θα ήθελα όταν νιώσω έτοιμος να γνωρίσω μέσω της δουλειάς μου καινούργιους τρόπους σκέψης, ανθρώπους, πολιτισμούς, και στην καλύτερη περίπτωση να δημιουργηθεί μια μορφή ανοιχτού διαλόγου μεταξύ των λαών μέσα από την υποκριτική».

 «Αυτό που παρατηρώ είναι πως ο κόσμος πείθεται με μεγάλη ευκολία γιατί έχει μεγάλη ανάγκη να στηριχτεί από κάποιον, από κάτι»

Το 2016 συμμετείχατε στη θεατρική μεταφορά του έργου «1984» του Τζωρτζ Όργουελ, όπου γίνεται λόγος και για τον έλεγχο της ανθρώπινης σκέψης από το υπερσύστημα. Με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε σήμερα να αντισταθούμε σε αυτήν την τακτική;

«Αυτό που παρατηρώ είναι πως ο κόσμος πείθεται με μεγάλη ευκολία γιατί έχει μεγάλη ανάγκη να στηριχτεί από κάποιον, από κάτι. Η πιο σίγουρη και αποτελεσματική λύση θα ήταν να ελαττώσουμε στο ελάχιστο τη χρήση των κινητών μας τηλεφώνων και των social media, τα οποία αποτελούν αυτή τη στιγμή ένα πραγματικό υπερσύστημα που είναι σε θέση να κατευθύνει και να χειραγωγήσει τον ανθρώπινο νου προς πάσα κατεύθυνση. Ας μάθουμε πώς να τα χρησιμοποιούμε και όχι το αντίθετο».

 

Ποια από τις συνεργασίες σας έως τώρα, έχει αποτυπωθεί μέσα σας εντονότερα, και με ποιον είναι όνειρο ζωής να συνεργαστείτε μελλοντικά;

«Η συνεργασία που αποτυπώθηκε πιο έντονα μέσα μου έως τώρα είναι αυτή με την Κατερίνα Ευαγγελάτου. Ήταν το ξεκίνημά μου με τον “Φάουστ”, αλλά συνεχίσαμε και στο “1984”. Ήμουν μαθητής της κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου στο Εθνικό Θέατρο, αλλά το να δουλεύεις μαζί της είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Μου έχει μάθει πολλά όσον αφορά την πειθαρχία και το πόσο σημαντικό είναι να ακούς σ´ αυτή τη δουλειά. Να επιμένεις στη λεπτομέρεια, γιατί είναι αυτή που θα φέρει τη διαφορά σε όλο το σύνολο. Επίσης, πόσο σημαντικό είναι ο σκηνοθέτης να έχει θέση και ουσιαστικό κέντρο πάνω σε ένα έργο, ώστε να μπορούν οι ηθοποιοί με ευκολία να κοιτάξουν προς την κατεύθυνση που προτείνεται κάθε φορά. Όνειρό μου είναι να κάνω μία ταινία με τον Ντέιβιντ Λιντς και να παίξω με την Τζέσικα Λανγκ».

 

Τι περιλαμβάνουν οι επόμενοι επαγγελματικοί σας σταθμοί;

«Αυτή την περίοδο βρίσκομαι ακόμα σε συζητήσεις για ορισμένες συνεργασίες, που όταν έρθει η ώρα θ’ ανακοινωθούν κι επίσημα».

 

Φωτογραφίες: Ειρήνη Σπυροπούλου