«Αισθάνομαι τυχερή που δεν είμαι τώρα βουλευτής»

Μονοπώλησε το ενδιαφέρον των φωτογράφων και των παραπολιτικών στηλών των εφημερίδων από τη στιγμή κιόλας της ορκωμοσίας της. Αφορμή η αντίδραση του τότε προεδρεύοντος στη Βουλή κ. Τραγάκη. Ο λόγος για την πρώην βουλευτίνα της Ν.Δ., Μαρία Σταυρινούδη, η οποία ως ιδιώτης πλέον έχει την ευχέρεια να μιλά ακόμη πιο απελευθερωμένα: για το κόμμα της, για τον πόλεμο που δέχθηκε, για την οικογένειά της, το επαγγελματικό της ναυάγιο αλλά και την επόμενη μέρα της χώρας.

Συνέντευξη στους: Νίκο Τσαγκαντάκη, Θεοδόση Παπανδρέου

Παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις από απόσταση, σας λείπει κάτι από την περίοδο κατά την οποία συμμετείχατε ως βουλευτής;
«Η κοινοβουλευτική περίοδος που συμμετείχα ήταν και πολύ όμορφη ως κάτι το νέο, αλλά και επεισοδιακή λόγω των όσων συνέβησαν ήδη από την ορκωμοσία μου. Αυτήν τη στιγμή και όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ομολογώ πως αισθάνομαι τυχερή που δεν είμαι βουλευτής».

Υπάρχει κάποια ευχάριστη στιγμή που ανακαλείτε στη μνήμη σας; Που σας έκανε υπερήφανη;
«Βουλευτής γίνεσαι όταν ανέβεις στο βήμα. Και περήφανη αισθάνθηκα όταν ανέβηκα στο βήμα και μίλησα για το νησί μου, τη Χίο. Στην πρώτη μου ομιλία μίλησα για τη Χίο, τις ακριτικές περιοχές και τα προβλήματά του και αισθάνθηκα πολύ όμορφα. Βέβαια, κάποιοι θέλησαν να μου χαλάσουν αυτή τη στιγμή. Είχα χρησιμοποιήσει ένα λογοπαίγνιο λέγοντας πως δεν ψηφίζω τον προϋπολογισμό, κάνοντας παύση και συμπληρώνοντας πως είμαι περήφανη που θα υπερψηφίσω τον πλεονασματικό προϋπολογισμό. Βγαίνοντας από την αίθουσα διαπίστωσα πως κάποιοι έκαναν λόγο για γκάφα της Σταυρινούδη. Απομόνωσαν μόνο το πρώτο κομμάτι της πρότασής μου. Από την ώρα που μπήκα στη Βουλή, για κάποιο λόγο, κάποιοι άνθρωποι που δεν με γνώριζαν με στοχοποίησαν. Και δεν θεωρώ πως το έκαναν με δική τους πρωτοβουλία».

Το γεγονός ότι είστε γυναίκα, το παρουσιαστικό σας, ακόμη και ο αριθμός των λίγων ψήφων που σας έφεραν τότε στη Βουλή, δεν συνθέτουν από μόνα τους ένα «πιασιάρικο πρωτοσέλιδο»;
«Όλα αυτά ήταν ένα καλοστημένο σκηνικό για να ανοίξει ο δρόμος για τον σημερινό βουλευτή της Χίου. Ναι, εγώ μπήκα στη Βουλή μετά τις παραιτήσεις όσων είχαν περισσότερες ψήφους, αλλά αυτό προβλέπει το σύστημά μας. Αισθάνθηκα λοιπόν πως κάποιοι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να με παρουσιάσουν ως χαζογκόμενα. Μέσα στη Βουλή δούλεψα αρκετά στηρίζοντας την περιφέρειά μου και μάλιστα εις βάρος μου, μιας και δεν διέθεσα ποτέ χρόνο για να στελεχώσω το γραφείο μου με αποτέλεσμα να χάσω τις εκλογές. Ευτυχώς, λόγω του περιστατικού με τον κ. Τραγάκη, έγινα γνωστή και άνοιγαν εύκολα οι πόρτες των υπουργείων δίνοντάς μου την ευκαιρία να προωθήσω τις ανάγκες του νησιού. Δεν ασχολήθηκε όμως κανείς με το τι έκανα, αλλά με τις ενδυματολογικές και στυλιστικές μου επιλογές και μόνο. Ήταν μια συγκεκριμένη στοχευμένη κατάσταση να με παρουσιάσουν με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε κάποιος να το εκμεταλλευθεί…»

Ποιος θεωρείτε ότι σας είχε στοχοποιήσει;
«Ποιος είχε συμφέρον; Σίγουρα κάποιος που είχε επαφές με τα media».

Οι σχέσεις σας με τον κ. Μηταράκη ποιες είναι;
«Ανύπαρκτες. Δημόσια τυπικές, αλλά δεν θέλω καμία σχέση με τον συγκεκριμένο “κύριο”. Ο κύριος Μηταράκης με εκμεταλλεύθηκε, την απειρία μου δηλαδή. Από την ημέρα που βρέθηκα στη Χίο ήταν δίπλα μου κάθε Σαββατοκύριακο και απορώ η περιφέρεια του τότε, η Α΄ Αθηνών, δεν τον χρειαζόταν; Κάποια στιγμή έμαθα πως ενώ ήταν δίπλα μου υποστήριζε πως τα έχουμε βρει και πως με τη συγκατάθεσή μου θα ήταν βουλευτής στις επόμενες εκλογές καθώς εγώ ήμουν αποτυχημένη. Αν εννοούσε πως είμαι επαγγελματικά αποτυχημένη λόγω της κρίσης, όπως και τόσοι άλλοι, να το δεχθώ. Όμως δεν είμαι λαμόγιο. Ως γυναίκα είχα πάρα πολλές ευκαιρίες να τακτοποιήσω τα χρέη μου και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. Επέλεξα όμως να “αποτύχω” και να κλείσω την επιχείρησή μου και να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου…»

Η Νέα Δημοκρατία έχει κρίση προσώπων ή ταυτότητας; Γιατί, παρά τα σχετικά καλά αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, τέθηκε ζήτημα ηγεσίας και μάλιστα πριν από ένα προγραμματισμένο συνέδριο.
«Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη. Η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να οδηγηθεί σε συνέδριο και να επανακαθοριστεί, γιατί σήμερα έχει ξεφύγει πολύ από το κόμμα που στηρίζουμε. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσουμε τα αίτια αλλά τη λύση. Προσωπικά στηρίζω τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, διότι είναι ο μοναδικός που μπορεί να διαφυλάξει την ενότητα της παράταξης. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατάφερε να φέρει αυτά τα αποτελέσματα και, μάλιστα, ενώ κάποιοι μέσα από το ίδιο το κόμμα τον σαμποτάρισαν. Δεν είναι δυνατόν το κόμμα να δίνει εισιτήρια και αυτά να είναι κρυμμένα μέσα σε ένα γραφείο, αντί να δοθούν στους ετεροδημότες. Αυτό το κόμμα, λοιπόν, πρέπει να επαναπροσδιορίσει πολλά πράγματα για να ξαναβρεί τον δρόμο του».

Οι πολιτικές επιλογές των τελευταίων χρόνων από το αντιμνημόνιο στο μνημόνιο και σήμερα στην ασάφεια, κόστισε εκλογικά;
«Η Νέα Δημοκρατία είναι μια ευρωπαϊκή παράταξη από την ίδρυσή της. Αυτό είναι το μόνο δεδομένο. Όσον αφορά το μνημόνιο, κάπου έγινε λάθος. Έπρεπε να έχουμε βρει μια λύση με ελληνική υπογραφή. Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Δεν μπόρεσε να βρει μια κοινή βάση συνεννόησης για να στηρίξει τη χώρα. Ορισμένα ζητήματα είναι δεδομένα και αυτονόητα πέρα από πολιτικές αγκυλώσεις. Αυτή η αδυναμία όμως μας οδήγησε στα μνημόνια, μας δίχασε σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Επιπλέον καταδικάζει τον τουρισμό των νησιών μας προς εξυπηρέτηση των ξενοδοχείων γερμανικών συμφερόντων στην Τουρκία ή τη φαρμακοβιομηχανία μας. Ποιος, αλήθεια, δεν ξέρει τι χρειάζεται η χώρα αυτήν τη στιγμή;»

Μήπως αυτός είναι και ο λόγος που πλέον οι πολίτες λένε «όλοι ίδιοι είναι»;
«Έχουν ποτιστεί όλοι τόσο πολύ μέσα στη Βουλή από το κομματικό καθήκον, φορούν κομματικές παρωπίδες και αρνούνται να δουν παραέξω. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που ζει ανάμεσα σε αυτούς που πεινάνε, που ψάχνουν στα σκουπίδια, που μαθαίνουν για ανθρώπους άνεργους που αυτοκτονούν, να μη σκέφτονται τα απλά. Πιέζουν μια ολόκληρη κοινωνία με νέους φόρους, χωρίς να μπορούν να αξιολογήσουν το ποιος θα τους πληρώσει. Τον Σεπτέμβριο 1,5 δισ. είναι τα ληξιπρόθεσμα. Μόνο τον Σεπτέμβριο. Τι νόημα έχει πια να σφίξεις το ζωνάρι; Για παράδειγμα ένας μικρός επιχειρηματίας, ένας καταστηματάρχης πρέπει το 52-55% των εισπράξεών του να τα δίνει στο κράτος. Τι παραπάνω χρειάζεται για να καταλάβουμε τι συμβαίνει;»

Στο διάστημα που ήσασταν βουλευτής πιεστήκατε να ψηφίσετε κάτι με το οποίο διαφωνούσατε;
«Ευτυχώς, γιατί δεν ξέρω τι θα έκανα, δεν χρειάστηκε. Ίσως να αναγκαζόμουν λόγω της κομματικής πειθαρχίας να ακολουθήσω, αλλά ευτυχώς δεν υπήρξαν μέτρα εκείνη την περίοδο. Εναλλακτικά θα έπρεπε να παραιτηθώ και να φύγω…»

Αξίζει σήμερα κάποιος να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά στην Ελλάδα;
«Όχι! Πώς; Μα σας είπα, το 52% περίπου των εισπράξεων θα πρέπει να το επιστρέφει. Προσθέστε σε αυτό τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, το φορολογικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί, την ανυπαρξία του κράτους… Δεν έχει νόημα. H χώρα χρειάζεται επενδυτικό σοκ…»

Και αυτό μπορεί να γίνει σε καιρό μνημονίου; Όταν έχουμε ένα διαμορφωμένο σκηνικό που ζημιώνει κάθε επενδυτική παραγωγική δραστηριότητα;
«Το θέατρο του παραλόγου ζούμε και είναι γεγονός, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ. Αγοράζεις ένα σπίτι, πληρώνεις τους φόρους σου, αλλά το πληρώνεις και για μια ζωή… Υπάρχει μια μελέτη του ΣΕΒ η οποία λέει πως χρειαζόμαστε 15 δισ. ευρώ επενδύσεις ετησίως, για να παραμείνουμε στην επόμενη επταετία στην ίδια οικονομική κατάσταση. Αν δηλαδή θέλουμε και μια μικρή ανάπτυξη, χρειαζόμαστε πάνω από 100 δισ. σε αυτό το διάστημα, την ώρα που το περιβόητο πακέτο Γιούνκερ είναι 35 δισ. ευρώ. Και η κυβέρνηση που έχουμε σήμερα δεν πιστεύει στην ανάπτυξη, δεν πιστεύει σε τίποτε. Ήρθε να γκρεμίσει ό,τι έχει απομείνει…»

Κλείνοντας, θα ήθελα να επιστρέψουμε στην πρώτη σας μέρα στη Βουλή και σε μια ροζ απόχρωση: την αντίδραση του προεδρεύοντος τότε κυρίου Τραγάκη στην ορκωμοσία σας… Ποιες είναι, αλήθεια, οι σχέσεις σας;
«Μια χαρά και τυπικές. Τι είπε δεν άκουσα τότε, το διάβασα όμως. Και ήταν και το σλόγκαν για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ποτέ όμως δεν κατάλαβα τι έγινε και γιατί έγινε. Ίσως να έχει να κάνει με τον φυλετικό ρατσισμό που υπάρχει και στην πολιτική. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να σταθεί στον χώρο ισότιμα με έναν άνδρα… Το ένιωσα και στο επιμελητήριο της Χίου, όπου ήταν και η πρώτη μου εμπειρία με τα κοινά. Να σας πω πως κατά τη θητεία μου απέφευγα τις ιδιαίτερες επαφές με οποιονδήποτε, κρατώντας αποστάσεις από όλους».

Ο «θησαυρός» της μαστίχας που μένει ανεκμετάλλευτος και για… λίγους!
Επαγγελματικά πού σας πετυχαίνουμε;
«Προσωπικά, δεν έχω αντικείμενο. Βοηθώ την κόρη μου, που έχει ένα κατάστημα με προϊόντα μαστίχας στην Αθήνα».

Η οποία μαστίχα είναι εν πολλοίς το σήμα κατατεθέν σας…
«Αλλά είναι και σήμα κατατεθέν του συνεταιρισμού, μόνο όμως για το Δ.Σ. του. Χαρακτηριστικό είναι πως πριν από 10 χρόνια περίπου δόθηκαν 3.000.000 ευρώ για τη διαφήμιση του προϊόντος στο εξωτερικό. Ουδείς μας κάλεσε να δουλέψουμε μαζί για να πετύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Και κανείς δεν ξέρει πού κατέληξαν αυτά τα χρήματα. Αντίθετα, η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών έχει οδηγήσει στα δικαστήρια όλες τις εταιρείες που χρησιμοποιούν τη μαστίχα στη Χίο, επιλέγοντας να συνεργαστεί με άλλη εταιρεία εκτός του νησιού… Ακόμα και σε αυτό το επίπεδο, δυστυχώς, δεν καταφέραμε να δουλέψουμε ομαδικά. Αυτή την ώρα κανονικά έπρεπε ήδη να έχουν έτοιμο ένα πλάνο και να κάνουν μια μικρή ομάδα φαρμακοπαραγωγής με βάση τη μαστίχα στο νησί. Κανείς όμως δεν δραστηριοποιείται. Δεν αγαπούν οι εμπλεκόμενοι τον τόπο τους. Φανταστείτε μόνο πόσες θέσεις εργασίας θα άνοιγαν και τι δυνατότητες θα προέκυπταν…»

«Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου»
Η Μαρία τι σκέφτεται κάθε βράδυ που πάει για ύπνο;
«Ευχαριστεί τον Θεό που είναι καλά τα παιδιά της πρώτα από όλα και μετά εκείνη. Έχω περάσει πολύ δύσκολα σε επαγγελματικό επίπεδο, οπότε καθημερινά χαίρομαι που είμαστε καλά. Και κοιμάμαι και εύκολα, γιατί έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι δεν έχω πειράξει κανέναν. Και ας ειπώθηκε από κάποιες υπαλλήλους μου αγαπημένες όταν έγινα βουλευτής ότι τους χρωστούσα. Αυτές όλες πληρώνονται κάθε μήνα κανονικά έτσι ώστε να μη σκέφτομαι πως αδίκησα κάποιον…»

Και κάθε πρωί που ξυπνάει πώς φαντάζεται τα επόμενα πέντε χρόνια για εκείνη και τους αγαπημένους της;
«Μπορεί να έχω εκφραστεί αρνητικά, αλλά θα πρέπει να σημειώσω πως είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Κάθε πρωί σκέφτομαι θετικά και το μόνο που θέλω είναι να είμαστε καλά, και όλα τα άλλα όσο περνούν από το χέρι μας θα τα βελτιώσουμε για να διαμορφώσουμε και ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά. Κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα».

Θα ήταν μια επιλογή για εσάς να πάρετε την οικογένειά σας και να φύγετε στο εξωτερικό;
«Αν και έχω τη δυνατότητα, δεν θέλω να το κάνω. Δεν θέλω να γίνω λιποτάκτης. Πρέπει να μείνουμε και να αγωνιστούμε για να αλλάξουν τα πράγματα. Αν σηκωθούμε και φύγουμε, δεν υπάρχει νόημα πια».