Άλαλος ο κύριος Πρόεδρος…
Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ξεχείλισε το ποτήρι των επικρίσεων για τη στάση αφωνίας που κρατά ο ΠτΔ, Προκόπης Παυλόπουλος, σε όλα τα μεγάλα ζητήματα της χώρας
Μόλις 24 ημέρες μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, η ελληνική Βουλή με 233 ψήφους εξέλεγε νέο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο. Ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την πρόωρη πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά τον Δεκέμβριο του 2014, για το ανώτατο αξίωμα της χώρας. Μια επιλογή όπως πολλές άλλες που θα ακολουθούσαν έκτοτε και η οποία δεν είχε στον πυρήνα της ένα αξιολογικό πολιτικό κριτήριο, αλλά έγινε με μόνη… μέριμνα το στρίμωγμα των πολιτικών αντιπάλων της.
Σε εκείνη την ψηφοφορία της 18ης Φεβρουαρίου 2015, που ο Προκόπης Παυλόπουλος εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο άλλοτε «γαλάζιος» υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή στηρίχθηκε όχι μόνο από τους συγκυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ., αλλά και από τη Νέα Δημοκρατία. Όχι όμως όλη την παράταξη. Ο νυν πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τότε κυβερνητικός εκπρόσωπός της, Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε προαναγγείλει ότι θα απουσιάζει από την ψηφοφορία διότι τον θεωρούσε ακατάλληλο για τη θέση, επικαλούμενος μάλιστα ότι «δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, τον Δεκέμβριο του 2008 και, τέλος, δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ επιθυμούσα».
ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΕΙΞΕΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Τέσσερα χρόνια μετά, τη θέση του Κυρ. Μητσοτάκη περί ακαταλληλότητας του νυν ΠτΔ ασπάζονται πολλοί, θεωρώντας τον Προκόπη Παυλόπουλο σιωπηλό και ατάραχο συνοδοιπόρο του Αλέξη Τσίπρα. Το ίδιο θεωρούν και απλοί πολίτες που δεν διστάζουν να αποδοκιμάσουν τον Προκόπη Παυλόπουλο σε δημόσιες εμφανίσεις του. Τελευταίο παράδειγμα τα γιουχαΐσματα που δέχτηκε ο ΠτΔ από οργισμένους διαδηλωτές το βράδυ της περασμένης Κυριακής, 27 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Στον συγκεκριμένο χώρο είχε προγραμματιστεί εκδήλωση για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα και, με αφορμή την παρουσία σε αυτήν κυβερνητικών στελεχών (βλ. Σωκράτης Φάμελος και Κατερίνα Νοτοπούλου) αλλά και του Προκόπη Παυλόπουλου, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μάλιστα κάποιοι από τους διαδηλωτές δεν έμειναν στις αντεγκλήσεις με την Αστυνομία αλλά φώναξαν συνθήματα κατά του ΠτΔ, όπως «Προκόπη προδότη», προσπαθώντας να σπάσουν τον φραγμό των ΜΑΤ κάτω από το Μέγαρο Μουσικής.
Χαρακτηριστικό της οργής των συγκεντρωμένων κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν σύμφωνα με δημοσιογραφικές περιγραφές το γεγονός ότι η πομπή που μετέφερε τον Πρ. Παυλόπουλο δεν κατάφερε να περάσει μπροστά από την κεντρική είσοδο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα ο ΠτΔ να εισέλθει στον χώρο της εκδήλωσης από πλαϊνή είσοδο.
Πυκνώνουν οι επικρίσεις
Πέρα από το αστυνομικό… δελτίο της υπόθεσης, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (σ.σ σημειώθηκαν επεισόδια, επενέβη η Αστυνομία και προσήγαγε δύο άτομα, με μία από τις δύο προσαγωγές να μετατρέπεται σε σύλληψη) παραμένει αξιοσημείωτο ότι τα βέλη κατά του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα πυκνώνουν πάνω από το Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού.
Κύρια αιτία είναι η εν γένει στάση του σε διάφορα θέματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, με κορυφαίο τη σιωπηλή –όπως χαρακτηρίζεται– στάση του στο Μακεδονικό και τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ειδικά επί του προκειμένου, οι επικριτές του Προέδρου της Δημοκρατίας τού προσάπτουν ότι δεν έκανε απολύτως τίποτα για να καταδείξει τη μεγάλη δυσαρμονία που υπάρχει μεταξύ των κυβερνητικών επιλογών για το Μακεδονικό και της λαϊκής βούλησης που θεωρεί ότι μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών παραδίδεται στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας.
Υπάρχει, φυσικά, και η πλευρά των υποστηρικτών Παυλόπουλου, που προσπερνά με ευκολία την παλλαϊκή εναντίωση (όχι μόνο δημοσκοπικά με ποσοστά της τάξης του 70%, αλλά και με την αθρόα συμμετοχή στα συλλαλητήρια) στις αποφάσεις του Μεγάρου Μαξίμου, πατώντας στο επιχείρημα ότι τα χέρια του ΠτΔ είναι συνταγματικά δεμένα λόγω έλλειψης αρμοδιοτήτων και πως μόνο να αναπέμψει έναν νόμο στη Βουλή μπορεί, κι αυτό εφόσον δεν έχει ψηφιστεί με την απαιτούμενη πλειοψηφία. Βλέποντας τον Ιούνιο του 2018 ότι ο Τσίπρας θα υπογράψει τη Συμφωνία των Πρεσπών, μπορούσε να παραιτηθεί ζητώντας δημοψήφισμα και να μείνει στην ιστορία ως «μέγας» Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η αφωνία για το δημοψήφισμα του 2015
Αληθές το επιχείρημα αλλά όχι ορθόν, διότι καμία συνταγματική επιταγή δεν επιβάλλει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραμένει άφωνος σε μείζονα ζητήματα της χώρας. Και διά της σιωπής του έλαμψε ο Πρ. Παυλόπουλος όλο το προηγούμενο διάστημα, αρχής γενομένης από το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Το καλοκαίρι, δηλαδή, που κρινόταν το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας και ο μεταξύ άλλων διδάκτορας νομικής κύριος Παυλόπουλος απεδέχθη ατάραχος –όπως όταν ο χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης χαστούκιζε σε πανελλαδική μετάδοση και μπροστά στα μάτια του τη Λιάνα Κανέλλη– να διεξαχθεί μία εξαιρετικά κρίσιμη συνταγματική διαδικασία άμεσης δημοκρατίας, με τη χρήση ενός δημιουργικά ασαφούς ερωτήματος 103(!!!) λέξεων και σε διάστημα μόλις 10 ημερών από την ανακοίνωσή του (26/6/2015) μέχρι τη διεξαγωγή του (5/7/2017).
Υπό αυτό το πρίσμα δεν είναι παράλογο να λεχθεί ότι στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε τον πλέον βολικό ΠτΔ. Κι αν τελικά τον Δεκέμβριο του 2014 ο Πρ. Παυλόπουλος δικαιολόγησε την τότε απόφασή του να μην κατέβει υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, λέγοντας ότι πέρασε η μπογιά του και ότι αποφάσισε να φύγει με αξιοπρέπεια «γιατί φαίνεται ότι δεν αρέσω», μια χαρά φαίνεται να έχει χρωματίσει τον καμβά της ΣΥΡΙΖΑϊκής διακυβέρνησης και πολύ αρέσει ο ίδιος στον υψηλό ένοικο του παρακείμενου από το Προεδρικό μεγάρου.