Αλέξης, ο κροκοδειλάκιας

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λογοτέχνες του 19ου αιώνα, έχει μείνει γνωστός για την καυστική πολιτική πένα του.

Σε αυτόν χρωστάμε, άλλωστε, το πασίγνωστο «έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας». Είναι, όμως, τέτοια η περίσταση που o λογισμός οδηγείται σε έναν πιο ταιριαστό αφορισμό του Συριανού συγγραφέα. Εκείνον που λέει ότι «το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή μια ενωμένη μειοψηφία ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας».

Δικαίως θα αναρωτηθεί κάποιος ποια είναι η «περίσταση» και πως αυτή συνδέεται αυτή με τον Ροΐδη. Είναι, λοιπόν, ένα άρθρο του Αλέξη Τσίπρα που δημοσιεύτηκε το πρωί της Πέμπτης στην Εφημερίδα των Συντακτών. Τίτλος του «Το κορίτσι του Κολωνού είναι δικό μας παιδί» και αφετηρία των απόψεων που εξέφρασε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ η απίστευτη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη η 12χρονη στα χέρια του μαστροπού και των βιαστών της.

Λέμε «αφετηρία» γιατί από αλλού το ξεκίνησε ο Αλέξης κι αλλού το έφτασε. Ουδείς θα διαφωνήσει με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι ως κοινωνία έχουμε μια τρόπον τινά συλλογική ευθύνη γιατί δεν κάναμε όσα μπορούσαμε προκειμένου να προστατεύσουμε τη 12χρονη. Και η «Α», εδώ στην κεντρική στήλη της, έγραψε από την πρώτη στιγμή ότι τα παιδιά μας θα τα προστατέψουμε από κοινού: η αποτελεσματικότερη Δικαιοσύνη, η ουσιαστικότερη παιδεία στο σχολείο και στο σπίτι, αλλά και οι συνειδητοποιημένοι πολίτες που δεν θα κοιτούν τη δουλίτσα τους βλέποντας τον κάθε μαστροπό στην πλατεία να χαριεντίζεται με παιδία.

Άλλο όμως η κοινή διαπίστωση ότι η παθογένεια δεν θα γιατρευτεί με κατάρες κι αναθέματα και άλλο πράγμα ότι φταίει η ανάλγητη καπιταλιστική πολιτεία που εμμέσως πλην σαφώς –κατά το σκεπτικό Τσίπρα πάντα– στρώνει το χαλί στους παιδοβιαστές. Διότι αυτό είπε ο wannabe ξανά πρωθυπουργός στο άρθρο του στην ΕΦΣΥΝ. Ότι «η πολιτεία τα τελευταία χρόνια είναι, καθώς φαίνεται, απασχολημένη περισσότερο στην εμπορία ανθρώπων παρά στην προστασία τους». Είπε επίσης ότι «οι υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης, προστασίας των παιδιών, είναι από αναιμικές έως ανύπαρκτες» και ότι υπό αυτή τη συνθήκη οι υπό διάλυση δομές δεν έχουν «καμιά δυνατότητα, συχνά και καμιά διάθεση, να δουν, να κατανοήσουν, να συνδράμουν, για να μην οδηγήσει τουλάχιστον η δυστυχία στο έγκλημα.».

Δηλαδή κατά τον κ. Τσίπρα η πολιτεία είναι μαστροπός και σωματέμπορος, ο δε παιδοβιαστής του Κολωνού διολίσθησε στο έγκλημα λόγω δυστυχίας!!! Και προφανώς όλα αυτά έγιναν από το 2019 και μετά, διότι στη δική του διακυβέρνηση οι κοινωνικές δομές λειτουργούσαν στην εντέλεια, το κράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είχε κάνει λάστιχο τις εργασιακές σχέσεις και ούτε υπήρχαν «ανήλικοι εργαζόμενοι σε συνθήκες γαλέρας», εξ ου και η πλήρης πάταξη της πάσης φύσεως εγκληματικότητας.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο μειοψηφών –για να παραφράσουμε τον Ροΐδη που λέγαμε στον πρόλογο– πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποπειράθηκε μέσω του άρθρου του να διαιρέσει για άλλη μία φορά την πλειοψηφία, επικαλούμενος εμμέσως πλην σαφώς τη δήθεν ιδεολογική υπεροχή του ίδιου και του κόμματός του: Η Κουμουνδούρου των αγνών και των αλληλέγγυων και οι άλλοι οι επίορκοι, οι κλέφτες με τα λευκά κολάρα, ακόμη και οι  βιαστές που προστατεύονται αν «έχουν τους κατάλληλους φίλους, αν ανήκει στους λίγους και εκλεκτούς, αν διαθέτει ερείσματα στην εξουσία ή ασκεί εξουσία.».

Αν στον Αλ. Τσίπρα αρέσει που ταυτίζεται με επαίσχυντες απόψεις βουλευτών του αλλά και τρολ του διαδικτύου που θεωρούν τη Ν.Δ. κόμμα παιδεραστών, πρόβλημά του. Τουλάχιστον ας κάνει τη χάρη στον εαυτό του να μην λέει για ερπετά και βάλτους που πρέπει να αποξηρανθούν. Διότι μετά δεν θα βρίσκει ούτε χειροκροτητές ούτε… κροκόδειλους να χύνουν παρέα τα δάκρυά τους.