ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ: Ανέξοδη η παραίτηση αλλά δεν το κάνουν και όλοι
Σε τι διαφέρει ο Καραμανλής από τον Τόσκα (Μάτι), τη Δούρου (Μάνδρα), τον Παπουτσή (Σάμινα) ή τον Πολύδωρα (Ηλεία);
Πολύ κουβέντα γίνεται για την παραίτηση του Κώστα Ax. Καραμανλή από υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, ο οποίος με τον τρόπο αυτό θέλησε να δείξει ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία των Τεμπών.
Κάποιοι –κυρίως αντίπαλοι του βουλευτή Σερρών– θεωρούν προσχηματική την ενέργεια Καραμανλή επικαλούμενοι αφενός το γεγονός ότι σχεδιάζει να κατέβει υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές αφετέρου ότι η ανάληψη πολιτικής ευθύνης είναι επί της ουσίας μία ανέξοδη «τιμωρία» χωρίς… τιμωρία!
Σε κάθε περίπτωση οι ενστάσεις δεν αλλοιώνουν την αλήθεια ότι η παραίτηση Καραμανλή είναι η πρώτη μετά από πολλά χρόνια. Για να συναντήσουμε περιστατικό παραίτησης υπουργού θα πρέπει να γυρίσουμε στο 1994, όταν ο τότε υπουργός Δημόσιας Διοίκησης της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, Αναστάσιος Πεπονής, παραιτήθηκε επειδή συνάδελφοί του υπονόμευαν τον νόμο για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, τον περίφημο «νόμο Πεπονή» (2190/1994). Ο αείμνηστος πολιτικός παραιτήθηκε όχι λόγω δικής του ευθύνης, αλλά επειδή οι συνάδελφοι του παραβίασαν τον νόμο του.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2012 για να παραιτηθεί ένα άλλο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από τον υπουργικό θώκο του, χωρίς όμως η παραίτησής του να γίνει δεκτή. Ήταν ο Παύλος Γερουλάνος, τότε υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, που έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για την κλοπή πινάκων από την Εθνική Πινακοθήκη αλλά κυρίως για την ένοπλη ληστεία στο παλαιό αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας. Όπως προαναφέρθηκε ο ΓΑΠ δεν τιμώρησε τον υπουργό του κάτι που έκαναν όμως οι ψηφοφόροι καθώς στις βουλευτικές εκλογές του 2012 ο Π. Γερουλάνος δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Η σχετική λίστα με τα ονόματα υπουργών που στην πολιτική τους βάρδια «έκατσε» μία τραγωδία περιέχει κι άλλα ονόματα όπως για παράδειγμα του Χρήστο Παπουτσή που ήταν υπουργός Ναυτιλίας το 2000 όταν βυθίστηκε το «Σάμινα» στην Πάρο αλλά παρέμεινε στη θέση του. Ή του Βύρωνα Πολύδωρας που η θητεία του ως υπουργός Δημόσιας Τάξης σημαδεύτηκε το 2007 από τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας, αλλά κι αυτός παρέμεινε στο πόστο του επικαλούμενος ως… δράστη του κακού τον «στρατηγό άνεμο».
Για να μην θυμηθούμε τον επίσης θητεύσαντα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Τόσκα, που ως αναπληρωτής υπουργός διαχειρίστηκε την τραγωδία στο Μάτι των 102 νεκρών και παραιτήθηκε χωρίς όμως σε πρώτο χρόνο να γίνει δεκτή η παραίτησή του από τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Αυτό έγινε 11 ημέρες αργότερα όταν είχε γιγαντωθεί η γενική κατακραυγή.
Η λίστα περιέχει και την γυναίκα που αν και δεν έχει διατελέσει υπουργός ήταν αυτή που λάνσαρε τη φράση περί «στραβής στη βάρδια». Ο λόγος για την Ρένα Δούρου που τον Νοέμβρη του 2017 που πνίγηκαν 24 άνθρωποι στις πλημμύρες της Μάνδρας εκείνη ήταν περιφερειάρχης Αττικής δηλώνοντας εκ των υστέρων στοχοποιημένη και εμμέσως αδικημένη. Για παραίτηση ούτε λόγος…
Για να επιστρέψουμε στην επικαιρότητα, το θέμα της συμμετοχής του Κώστα Αχ. Καραμανλή έχει πολλές πτυχές. Η μία, της πολιτικής, έχει σημασία για τη Νέα Δημοκρατία αφού μετά από την αποχώρηση του πρώην προέδρου Κώστα Καραμανλή θα ήθελαν οι καραμανλικοί βουλευτές να στοιχηθούν πίσω από το όνομα «Καραμανλής».
Υπάρχουν όμως και οι μεγάλες συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας μας που ζητούν την τιμωρία όσων ήταν στο τιμόνι, σήμερα αλλά και χθες. Οπότε δεν μπορεί κάποιος με σιγουριά να σταθμίσει τι συμφέρει την παράταξη της Ν.Δ. προεκλογικά. Το πιθανότερο είναι οι ΣΥΡΙΖΑίοι να φωνάζουν για τον Κ. Καραμανλή και τους 57 νεκρούς και οι Νεοδημοκράτες να επικαλεστούν τον Τόσκα με τους 102 νεκρούς. Μόνο που ο Τόσκας δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο…