Είδες η ΔΕΗ; Δανείζεται, ενώ της χρωστάνε!!! (οι ανταγωνιστές της…)

Τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας πολλά άρθρα σχετικά με την αύξηση των ανεξόφλητων λογαριασμών ρεύματος (βλ. σχετικό ρεπορτάζ σελ. 24), κάτι που προκαλεί οικονομική ασφυξία στη ΔΕΗ και κάποια στιγμή αναμένεται να διαχυθεί και στην υπόλοιπη αγορά.

Αυθόρμητα, όταν κανείς συζητάει για χρέη προς τη ΔΕΗ, το μυαλό του πάει στον μεγαλύτερο οφειλέτη της, την εταιρεία ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ του κ. Ευάγγελου Μυτιληναίου, και εδώ είναι που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως κάποια ύποπτα πράγματα συμβαίνουν στη χώρα μας.

Η εταιρεία ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ, λοιπόν, του κ. Μυτιληναίου χρωστούσε στη ΔΕΗ στα τέλη Ιουνίου 156,1 εκατομμύρια ευρώ, νούμερο που αντιπροσώπευε αύξηση πάνω από 10% του χρέους της μέσα σε μόλις ένα 3μηνο.

Την ίδια στιγμή, δηλαδή στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, η ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε., δηλαδή η μητρική στην οποία ανήκει κατά 100% η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ, φιγουράριζε στην τρίτη θέση των εισηγμένων επιχειρήσεων (μετά τον ΟΤΕ και τον ΤΙΤΑΝΑ), με ρευστότητα 257,944 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό που υπερκαλύπτει το συνολικό ποσό που χρωστάει σε ΔΕΗ και ΔΕΠΑ η θυγατρική της εταιρεία ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ.

Αυτά είναι λοιπόν τα ύποπτα της αγοράς, γιατί φαινόμενο που όχι μόνο επαναλαμβάνεται αλλά και διογκώνεται δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παράδοξο και τυχαίο αλλά προσχεδιασμένο και ύποπτο. Την ίδια στιγμή λοιπόν που η ΔΕΗ ασφυκτιά από πλευράς ρευστότητας και αναγκάζεται να δανείζεται με υψηλότατο κόστος για να καλύψει τις ανάγκες της, ο κ. Μυτιληναίος κρατάει στο ταμείο του τα χρήματα που χρωστάει στη ΔΕΗ (αλλά και στη ΔΕΠΑ) ώστε να χρηματοδοτεί τις δικές του επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας και ανταγωνίζεται τη ΔΕΗ.

Μάλιστα, η όλη υπόθεση έχει και άλλη μία παράμετρο που θα πρέπει να προσεχθεί από τους αρμοδίους. Η οικονομική ασφυξία εκ των πραγμάτων θα διαχυθεί πάλι προς τον ΑΔΜΗΕ και ΛΑΓΗΕ και θα καταλήξει στη ΔΕΠΑ. Τι σημαίνει αυτό; Με τον ΑΔΜΗΕ πρώτο στη σειρά των αποκρατικοποιήσεων και με τη ΔΕΠΑ να ξαναμπαίνει και αυτή στο πλάνο για επανάληψη του διαγωνισμού πώλησής της, η ανεξέλεγκτη αύξηση των χρεών αποτελούν δυναμίτη στα θεμέλια των αποκρατικοποιήσεων αυτών.

Ήδη υπάρχει το προηγούμενο με την παταγώδη αποτυχία της πρώτης απόπειρας ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, η οποία όπως αποδείχθηκε οφειλόταν σε μέγιστο βαθμό στις μεγάλες ληξιπρόθεσμες οφειλές από τους πελάτες της, οι οποίες συνεχώς διογκώνονταν. Εκτός βέβαια αν το σχέδιο κάποιων είναι όντως αυτό, δηλαδή η αποτυχία των ιδιωτικοποιήσεων, έτσι ώστε να παραμείνουν κρατικές επιχειρήσεις τις οποίες εύκολα θα μπορούσαν να φεσώσουν, να εκμεταλλεύονται ή ακόμη και να ανταγωνίζονται.

Το ερώτημα που προκύπτει δεν είναι ρητορικό αλλά ουσιαστικό, αφού πλέον οι ενέργειες των ιθυνόντων της ΔΕΗ (πρόεδρος κ. Αρθούρος Ζερβός) στρέφονται κυρίως στην εξοικονόμηση κονδυλίων μέσω τραπεζικού δανεισμού, και δευτερευόντως στην είσπραξη των οφειλομένων από ανταγωνιστές της όπως η Αλουμίνιον. Μόνο που οι ενέργειες αυτές στοιχειοθετούν το καραμπινάτο αδίκημα της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος, και όχι μόνο…

Ας προσέξουν οι αρμόδιοι τόσο στην κυβέρνηση όσο και στη ΔΕΗ, γιατί οι εισαγγελείς πλέον δεν αστειεύονται. Μόνο τα επιτόκια του δανείου ξεπερνούν τα 120.000 ευρώ, δηλαδή το όριο για να χαρακτηριστεί το αδίκημα της απιστίας ως κακούργημα.