ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Μακάρι να κάνει λάθος ο Αντώνης, αλλά…

Πέντε και σήμερα απομένουν –όπως λέγαμε και στον στρατό– για την υποδοχή του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα μέρη μας και δεν χωρά αμφιβολία ότι η συνάντηση κορυφής με τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός των ελληνικών συνόρων.

Δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ποντάρουν πολλά στην εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων προκειμένου η Τουρκία να παραμείνει προσδεδεμένη στο άρμα της Δύσης. Όπως δεν είναι κρυφός και ο πόθος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δει τις δύο χώρες να τα βρίσκουν τουλάχιστον σε έναν μίνιμουμ κοινό παρονομαστή που με τη σειρά του θα εξασφαλίζει σχετική νηνεμία στα… νερά του μεταναστευτικού «πελάγους».

Πέρα από γεωπολιτικά συμφέροντα κάθε υπερεθνικού οργανισμού, τα εθνικά «θέλω» της Ελλάδας συμπίπτουν με αυτά των συμμάχων της. Άλλωστε ως μία από τις λίγες –αν όχι η μοναδική– δυνάμεις ειρήνης, σταθερότητας και βιώσιμης ανάπτυξης στην περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου, η χώρα μας ήταν ανέκαθεν και παραμένει προσανατολισμένη στην καλή γειτονία με σεβασμό στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Αυτή είναι μία αναγκαία συνθήκη για να συνομιλούν χωρίς δεύτερες σκέψεις και αστερίσκους οι εθνικές ηγεσίες.

Υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι ο συνομιλητής διέπεται από τις ίδιες αρχές και δυστυχώς στη περίπτωσή μας η ηγεσία της γειτονικής χώρας πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί τέτοιου είδους συνομιλητής.

Και η αλήθεια είναι ότι στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα έναν τέτοιο συνομιλητή θα συναντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο του ελληνο-τουρκικού διαλόγου όπως αυτός «χαρτογραφήθηκε» έπειτα από τον διπλό φονικό σεισμό του περασμένου Φεβρουαρίου στην Τουρκία και ο οποίος φτάνει πλέον στο πιο κομβικό σημείο του.

Όταν θα σβήσουν τα φώτα του τετ-α-τετ Μητσοτάκη–Ερντογάν θα γνωρίζουμε grossus modus αν θα υπάρξει και συνέχεια στο «ειδύλλιο» της Αθήνας με την Άγκυρα ή αν ο πύργος θα γκρεμιστεί ως σαν να ήταν φτιαγμένος από τραπουλόχαρτα.

Θα ήταν άδικο να μην επισημανθεί ότι έπειτα από μία μεγάλη περίοδο οξείας έντασης που προκαλούσε η Τουρκία στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο η ελληνική ενσυναίσθηση-αλληλεγγύη στην τουρκική τραγωδία συνετέλεσε στο να απομακρυνθεί για αρκετό καιρό η Άγκυρα από την «διπλωματία των κανονιοφόρων».

Αυτός ήταν και ο λόγος που η Αθήνα κράτησε ανοιχτούς τους διαύλους της επικοινωνίας ώστε να πακτωθούν καινούργια θεμέλια πάνω στα οποία θα οικοδομηθούν πιο στέρεες από ό,τι στο παρελθόν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών.

Θα ήταν, όμως, και απόλυτα αφελές να παραγνωριστεί ότι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να είναι όλα όσα περιέγραψε ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς στη συνέντευξη που παραχώρησε την προηγούμενη Κυριακή στην εφημερίδα «Καθημερινή».

Συνεχίζει, συγκεκριμένα, να είναι η χώρα που ζητά την αποστρατικοποίηση νησιών του Αιγαίου ισχυριζόμενη ότι είναι κατακτημένα από την Ελλάδα δικά της εδάφη, που υποκινεί «μειονοτικά ζητήματα» σε Θράκη και Δωδεκάνησα, που εργαλειοποιεί τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές εμπαίζοντας μέσω διαδοχικών συμφωνιών την Ε.Ε.. Είναι, τέλος, η χώρα της οποίας ο πρόεδρος που προ ημερών δήλωσε ότι η Θεσσαλονίκη εντάσσεται μεταξύ άλλων πόλεων στη «γεωγραφία της καρδιάς του».

Με αυτόν τον «κατευνασμένο» Ερντογάν θα συνομιλήσει την ερχόμενη Πέμπτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και είναι πολλοί οι Έλληνες –αναλυτές ή μη– που εύχονται να κάνει λάθος ο Αντώνης Σαμαράς που θεωρεί «κακή ιδέα» την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου.

Όσο για το εγχώριο λόμπι του κατευνασμού, αυτό δεν έχει τέτοιες ανησυχίες, καθώς προτιμάει να χτυπάει τον Μεσσήνιο από το να ακούει τις πικρές αλήθειες του…