ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Το «θαύμα» της προσέγγισης κι ο… μαρτυριάρης Τσαβούσογλου

«Κάθε θαύμα τρεις μέρες το μεγάλο τέσσερεις» λέει η λαϊκή σοφία κι ακόμη κι αν το θαύμα της φαινομενικής εξομάλυνσης των ελληνοτούρκικων σχέσεων κράτησε κάνα τρίμηνο –κι αυτό σκάρτο– εδώ και μερικές ημέρες έχει αρχίσει να ξεθωριάζει το λούστρο της προσέγγισης, επιβεβαιώνοντας όλους αυτούς που παράφραζαν μίαν άλλη παροιμία: ότι ο Τούρκος Μανωλιός δεν αλλάζει επειδή έβαλε το φέσι του αλλιώς.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο διπλός καταστροφικός σεισμός που έπληξε την Τουρκία (αλλά και τη Συρία που μονίμως ξεχνάμε) στις 6 Φεβρουαρίου έβαλε προσωρινά στην άκρη τα όσα χωρίζουν την Αθήνα και την Άγκυρα και ανέδειξε το ανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής. Δεν ήταν, όμως, εμμονικοί πατριδοκάπηλοι που διακατέχονται από έναν a priori αντιτουρκισμό όσοι επέμεναν –ανάμεσά τους και η «Α»– ότι η προσέγγιση των δύο χωρών μέσω της «διπλωματίας των σεισμών» έχει πεπερασμένη αποτελεσματικότητα. Αντιθέτως αποδείχτηκε ότι είχαν κάθε δίκιο να είναι διστακτικοί. Διότι ο εναγκαλισμός του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια και του Τούρκου ομολόγου του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στα Άδανα, λίγα 24ωρα μετά από το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου, έκανε μεγάλο γκελ στα ΜΜΕ ελληνικά τουρκικά και ξένα, προκάλεσε… ρίγη συγκίνησης στον Λευκό Οίκο («This is wonderful» σχολίαζε στα social media ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία, Τζεφ Φλέικ), οι δύο υπουργοί «προσυπέγραψαν» κοινό μήνυμα ενότητας ότι «δεν χρειάζεται να περιμένουμε φυσικές καταστροφές για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας» αλλά ο φίλος του κυρίου Δένδια θυμήθηκε στις αρχές της εβδομάδας τον παλιό κακό εαυτό του. Μας είπε συγκεκριμένα ο κ. Τσαβούσογλου ότι «υπάρχουν νησάκια και βραχονησίδες των οποίων η κυριότητα δεν είναι σαφής» και επικαλούμενος τις συνθήκες της Λωζάνης το 1923 και των Παρισίων το 1947 υποστήριξε ότι αυτές οι νησιωτικές περιοχές στο Αιγαίο είναι τουρκικές. Ισχυρίστηκε, δε, ότι την τελευταία φορά που συναντήθηκαν αντιπροσωπείες των δύο χωρών οι Τούρκοι μας είπαν ότι «μια εβδομάδα μετά από εμάς έχετε εκλογές. Αφού τελειώσουν οι εκλογές, ας συζητήσουμε πώς θα λύσουμε αυτά τα θέματα σε ένα πιο ειλικρινές περιβάλλον. Με άλλα λόγια, καταλήξαμε σε μια συμφωνία…».

Το με ποιον συμφώνησε κάτι τέτοιο η Άγκυρα δεν το… μαρτύρησε ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας. Θα είχε όμως πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να το μάθουμε δεδομένου μάλιστα ότι «τρέχει» η προεκλογική περίοδος στη χώρα μας και δικαιούνται οι Έλληνες εκλογείς να γνωρίζουν την προγραμματική ατζέντα των κομμάτων και για τα Ελληνοτουρκικά. Μα, δεν είναι γνωστή η εθνική θέση, θα αναρωτηθούν οι δικηγόροι του διαβόλου. Στα λόγια «ναι» είναι η απάντηση, αλλά μένει να απαντηθεί τι γίνεται και στην ουσία. Διότι ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος έχουμε ακούσει τερατώδη επιχειρήματα από το εγχώριο «λόμπι» του κατευνασμού. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Αυτούς που έλεγαν ότι το Καστελόριζο είναι μακριά από την Ελλάδα κι ότι το τουρκικό ερευνητικό Όρουτς Ρέις μπήκε άθελά του στα ελληνικά χωρικά ύδατα επειδή φύσαγε… βοριάς; Ή μήπως τους πρώην υπουργούς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες με τον ενεργειακό πλούτο της ανατολικής Μεσογείου και ότι «δεν πειράζει και να χάσουμε μερικά νησιά»;

Νέτα-σκέτα, λοιπόν, και δίχως… κορδελάκια: Η Ελλάδα έχει να διευθετήσει με την Τουρκία μία και μόνη διαφορά, αυτήν του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας στη νησιωτική Ελλάδα με παράλληλη οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας. Κάθε άλλη διατύπωση όπως η συχνά κυκλοφορούσα περί «θαλασσιών ζωνών» είναι επικίνδυνη καθώς οργώνει το έδαφος ότι η Ελλάδα έχει να διαπραγματευτεί κι άλλα με την Τουρκία. Κι άμα φυτρώσει τέτοιος σπόρος άντε να τον ξεριζώσεις…