«Ευρωπαϊκό τσουνάμι θα σηκώσει ο Τσίπρας»

Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για τη θέση του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, η οποία υποστηρίζεται από κάποια αριστερά κόμματα εντός του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ίσως είναι ένα από τα σημαντικότερα επιχειρήματα του Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να πείσει τους ομολόγους του να σταματήσουν τους τεχνοκράτες που πιέζουν για νέα οριζόντια δημοσιονομικά μέτρα.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Η ελληνική πλευρά επιχειρεί πολιτική λύση στο αδιέξοδο, κάτι που επεσήμανε κατά κόρον ο πρωθυπουργός στις επαφές του, τόσο με τον Ενρίκο Λέτα στη Ρώμη, όσο και στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Ο Αντώνης Σαμαράς σε όλες τις επαφές του τόνισε εμφατικά ότι η ελληνική Βουλή δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσει νέα μέτρα για μειώσεις μισθών και συντάξεων και αύξηση της ήδη υψηλής φορολογίας. Αυτό θα σημάνει το τέλος της κυβέρνησης και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, σε μία εκλογική αναμέτρηση όλα είναι ανοιχτά, δεδομένου και της μικρής διαφοράς που χωρίζει τα δύο κόμματα.

Κι εκεί είναι το μυστικό, πάνω στο οποίο στηρίζει την επιχειρηματολογία του ο Αντ. Σαμαράς. Ότι εάν κερδίσει ο Αλ. Τσίπρας στις πρόωρες εκλογές, τότε όλα αυτά τα ευρωπαϊκά κόμματα που στηρίζουν την υποψηφιότητά του για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν αυτομάτως θα ενισχυθούν. Όμως, εάν προσέξουμε, τα περισσότερα κόμματα που επέλεξαν τον Τσίπρα θεωρούνται ακραία ριζοσπαστικά, έχουν ευρωσκεπτικιστικές τάσεις και δεν συμφωνούν με τον εκσυγχρονισμό της Ευρώπης στην κατεύθυνση που επιθυμούν οι βόρειοι.

Μία πιθανή νίκη Τσίπρα και αλλαγή κατεύθυνσης της Ελλάδας θα δώσει το έναυσμα για ανάλογες κινήσεις τόσο στις χώρες που βρίσκονται σε καθεστώς μνημονίου (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος), όσο και σε άλλες που ακολουθούν περιοριστικές οικονομικές πολιτικές (Ιταλία, Ισπανία, Σλοβενία, Κροατία, ακόμη και η Γαλλία).

Επί της ουσίας ο Σαμαράς επέσεισε το κίνδυνο για ένα «ευρωπαϊκό τσουνάμι», το οποίο μπορεί να παρασύρει ακόμη και τους λεγόμενους ισχυρούς στην Ευρώπη. Και σε αυτή την όντως δύσκολη συγκυρία συνολικά για την Ευρώπη η αποσταθεροποίηση της Ελλάδας δεν είναι η… σοφότερη επιλογή. Σε αυτήν τη γραμμή εξάλλου κινήθηκε και η εκπρόσωπος της Ν.Δ., Άννα Ασημακοπούλου, η οποία σχολιάζοντας την υποψηφιότητα Τσίπρα είπε: «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι, λέει ο κόσμος. Κόμματα του περιθωρίου, μαρξιστικά, τροτσκιστικά και φανατικά ταγμένα εναντίον του ευρώ και της Ευρωζώνης, βλέπουν σαν γνήσιο εκφραστή τους τον Αλέξη Τσίπρα».

Οι δεσμεύσεις

Ο Αντ. Σαμαράς επενδύει πολύ στο «χαρτί» ότι η «Ελλάδα έχει τηρήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των συμφωνηθέντων και εμφανίζεται συνεπής στις δεσμεύσεις της». Γι’ αυτό και η κεντρική γραμμή σε όλες τις επαφές του είναι ότι «πρέπει και οι πιστωτές να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα και να φανούν και οι ίδιοι αξιόπιστοι και πάνω απ’ όλα να δείξουν ότι εννοούν πως είναι εταίροι μας». Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ελληνική πλευρά, που δεν θέλει και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, να φαίνεται υποτελής έναντι της τρόικας.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η Ελλάδα ήταν το «μαύρο πρόβατο». Τα πυρά που δεχόταν ήταν αμέτρητα, αλλά σταδιακά με μεγάλη προσπάθεια και με άμεση και καθοριστική εμπλοκή του Αντ. Σαμαρά το κλίμα άλλαξε σταδιακά. Ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη αδικία, διότι, όπως λένε οι γνωρίζοντες, τονίζει σε κάθε ευκαιρία την τιτάνια προσπάθεια που έγινε και με τις τεράστιες θυσίες των πολιτών για να φανεί η Ελλάδα συνεπής στις δεσμεύσεις της και να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι «ούτε η ελληνική Βουλή, αλλά ούτε και η ελληνική κοινωνία έχουν περιθώρια για λήψη νέων δημοσιονομικών μέτρων και τα όποια κενά θα πρέπει να καλυφθούν με διορθωτικές παρεμβάσεις στην πορεία των επόμενων δύο χρόνων και ότι συζητά τη λήψη μόνο διαρθρωτικών μέτρων». Οι δανειστές δείχνουν να ακολουθούν την πιο σκληρή γραμμή έναντι της χώρας που ικανοποιεί τις δικές τους πολιτικές βλέψεις, κυρίως του Βερολίνου, και στο πλαίσιο αυτό παραγνωρίζουν τις θυσίες της ελληνικής κοινωνίας και την τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή που οδήγησε στο πρωτογενές πλεόνασμα.

Κυβερνητικό στέλεχος εξηγούσε ότι ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής ξεκαθάρισε σε όλους τους τόνους ότι «περιθώριο νέων μέτρων δεν υπάρχει με ρεαλιστικούς όρους, άρα δεν είναι θέμα επιλογής της κυβέρνησης ή λεονταρισμών. Αν πάρουμε νέα μέτρα, πέφτουμε». Η κυβέρνηση θέλει το δημοσιονομικό να κλείσει άμεσα χωρίς νέα μέτρα, και το γενικότερο θέμα του χρηματοδοτικού κενού και της βιωσιμότητας του χρέους να κλείσει τον επόμενο Απρίλιο, ώστε να έχει επιχειρήματα για να πάει στις ευρωεκλογές. Αν δεν έχει πετύχει θετικές ρυθμίσεις, τότε είναι βέβαιο ότι στις ευρωεκλογές θα καταποντιστεί και θα ανοίξει ο δρόμος των εθνικών εκλογών λόγω δυσαρμονίας με το εκλογικό σώμα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αν θέλει την πολιτική της επιβίωση η κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια υποχωρήσεων, όπως άλλωστε φροντίζουν να τις επισημαίνουν και οι βουλευτές της.

Η «στροφή» και η εμμονή

Η ελληνική αντίδραση στην οποία ηγείται ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στην Κομισιόν, καθώς για πρώτη φορά η Ελλάδα δεν είναι το καλό παιδί, ενώ η απειλή για εκλογές είναι κάτι που ούτε θέλουν να το σκέφτονται στις Βρυξέλλες. Γι αυτό είχαμε και τις διαρροές του στυλ ότι «εμείς δεν είπαμε ποτέ να μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα». Όμως την ίδια ώρα δεν συναινούν για το επίδομα θέρμανσης, όπως και για άλλες ελαφρύνσεις.

Ήδη στον αναβρασμό των Βρυξελλών θα πρέπει να προστεθεί και η δυσαρέσκεια που έχουν εκφράσει πολλά κράτη-μέλη. Σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους, για να επιτευχθούν οι στόχοι του ελληνικού προγράμματος το 2014 θα πρέπει να ληφθούν μέτρα 2 δισ. ευρώ, ώστε να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό. Ωστόσο, όπως εξηγούν, τα μέτρα αυτά θα πρέπει να είναι συγκεκριμένα και στοχευμένα και όχι μέτρα οριζόντιου χαρακτήρα, δηλαδή περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Σχετικά με την εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ που εκκρεμεί από το καλοκαίρι, οι ίδιοι αξιωματούχοι τόνισαν ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει πρώτα να ικανοποιήσει τα τέσσερα προαπαιτούμενα που προβλέπει το Μνημόνιο.