Γιατί Ντέμης και Βανδή δεν έγιναν… Μπέκαμ και Βικτόρια

Του Χαρίλαου Τουμπιώτη

Χώρισαν ο Ντέμης Νικολαΐδης με τη Δέσποινα Βανδή, μετά από 18 χρόνια γάμου. Ο Ντέμης στο ραδιόφωνο είπε: «Η τύπισσα δεν πατάει ποτέ στο σπίτι». Μάλιστα. «Δεν μπορεί, δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε, στο ίδιο σπίτι ζούμε», το μεγάλο τραγούδι του Μηλιώκα με τη Γλυκερία. Άλλο θέλω να σου πω εγώ. Για τους σταρ θα σου μιλήσω. Τι είναι σταρ στην Ελλάδα. Ο αείμνηστος Τόλης Βοσκόπουλος ήταν ένας σταρ. Εγγενές το σταριλίκι του Τόλη, δεν ήταν επιτηδευμένο και φτιασιδωμένο. Το ’χε από μόνος του ο γίγαντας Τόλης. Ο τρόπος που μιλούσε, ο τρόπος που χαμογελούσε, που κουνούσε τα χέρια του, τις γκριμάτσες που έκανε το πρόσωπό του. Κάτι εξέπεμπε ο Τόλης. Θα καθόσουνα να τον δεις. Και το ηχόχρωμα της φωνής του, βέβαια. Γλυκό, όπως και τα τραγούδια του. Μεγάλο ρόλο παίζει το ηχόχρωμα στο σταριλίκι. Ο Τομς Χανκς έχει αφοπλιστικό, ας πούμε. Κι ο Σάκης Ρουβάς, το ίδιο. Ο Ντέμης δεν το είχε, ούτε η Βανδή. Ο ένας το έπαιζε φουλ σοβαροφάνεια πάντα κι η άλλη σαν «μις βαγόνι» στις πενταήμερες εκδρομές στο λύκειο.

Έτσι είναι. Άλλοι έχουν το σταριλίκι στο αίμα τους. Άλλοι, όμως, το απέκτησαν από τους κατάλληλους ανθρώπους. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ παντρεύτηκε τη Βικτόρια κι από το πρωί μέχρι το βράδυ τους κάνανε φροντιστήριο πώς θα στέκονται και πώς θα μιλάνε, τι φιλανθρωπικές ενέργειες θα κάνανε, πώς θα έβγαιναν φωτογραφίες με τον οποιονδήποτε του ζητούσε, τι πόζες θα έπαιρναν, πώς θα έφτιαχναν το μαλλί, πώς θα ντυνόντουσαν, φυσικά. Εκατό τα εκατό φτιαχτό το σταριλίκι. Καλουπαρισμένο.

Σε γυρνάω πίσω τώρα, πριν πολλά χρόνια, όταν ο Ντέμης πήγε από τον Απόλλωνα στην ΑΕΚ. Μπήκε στον κύκλο του Πέτρου Κωστόπουλου και της Σοφίας Κιντή, διευθύντριας των περιοδικών του, «Κλικ», «Νίτρο» κ.λπ. Αυτό το δίδυμο συνέλαβε τη μεγάλη ιδέα το 2003, όταν έγινε ο γάμος του Ντέμη με τη Δέσποινα.

Να γίνουν ο Μπέκαμπ κι η Βικτόρια της Ελλάδας. Να γίνουν σταρ, δηλαδή. Επιτηδευμένα πράγματα, δηλαδή, αφού κανένας τους δεν το είχε το σταριλίκι. Κι οι δυο παιδιά της επαρχίας, ο Ντέμης από την Αλεξανδρούπολη, η Δέσποινα –που στο μεταξύ είχε αλλάξει και το επίθετό της από Μαλέα σε Βανδή– από την Καβάλα. Και ανιψιά του Βασίλη Καρρά. Λέγεται, μάλιστα, ότι η Κιντή αγόρασε και βιβλία κλασικής λογοτεχνίας στον Ντέμη, για ν’ αποκτήσει κλασική παιδεία. Η Δέσποινα μπορεί και να μην τα χρειαζότανε, καθ’ ότι είχε σπουδάσει για ένα-δυο χρόνια φιλολογία στο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη και τα παράτησε.

Ο Ντέμης με τη Δέσποινα έπρεπε να γίνουν σταρ. Με βίαιο τρόπο και το συντομότερο δυνατό για δυο παιδιά που το στερεότυπό τους στην επαρχία ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό της πρωτεύουσας, κουβαλούσαν περισσότερο «ευθείες συμπεριφορές», παρά «ντεμέκ».

Ωστόσο, οι image makers στο εξωτερικό είναι ολόκληρη επιστήμη, όχι κάποιοι που κατεβάζουν κάποιες ιδέες και τις υλοποιούν μόνοι τους, χωρίς να γνωρίζουν βασικούς κανόνες marketing. Αυτό είχε ως συνέπεια οι λάθος πληροφορίες που έπαιρναν από τον ευρύτερο κύκλο του Κωστόπουλου, στον οποίο είχε μπει και η Αφροδίτη Σημίτη (ανιψιά του πρώην πρωθυπουργού) για το σταριλίκι, να γυρίσει μπούμερανγκ στον Ντέμη και τη Δέσποινα.

Η αποστασιοποίηση από τον κάθε κοινό θνητό, το τουπέ, τους έκαναν απόμακρους από τον κόσμο. Ήταν το ελληνικό κοινό έτοιμο να δεχτεί τον Ντέμη και τη Δέσποινα ως μεγάλους σταρ;  Ήταν, γιατί ο ένας ήταν πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική το 2004 και η άλλη παγκοσμίως γνωστή από δυο της τραγούδια, το «Γεια» και το «Ώπα». Δεν έγιναν ποτέ. Διότι άλλο είναι το σταρ κι άλλο το βεντετιλίκι.

Έτσι είναι. Ο Ντέμης και η Δέσποινα έγιναν βεντέτες, αντί για σταρ. Τεράστια διαφορά. Δεν διέφεραν σε τίποτα από τον Λιάγκα και τη Σκορδά και τον Κατσούλη από την Καραβάτου. Άλλο το εκτόπισμα του Ντέμη και της Δέσποινας, με βάση τις επιτυχίες τους σου λέω, κι άλλο των πρωινάδικων.

Όταν ο Ντέμης έγινε πρόεδρος στην ΑΕΚ, είχε μία ακόμα ευκαιρία να το πετύχει. Κι ο Μπέκαμ πρόεδρος είναι στους Γκάλαξι της Ν. Υόρκης. Εκεί χρειαζόταν ένας καθοδηγητής συμπεριφορών, που στην Ελλάδα ούτε υπήρχε, ούτε πρόκειται να υπάρξει, γιατί πλέον οι Έλληνες είναι εθισμένοι στο ευτελές.