Η 5ετία της… σφαλιάρας

Άλλαξε πέντε προπονητές και χάθηκε το μέτρο στις κλήσεις με συνολικά 89 παίκτες να έχουν κληθεί σε 46 παιχνίδια

Τέτοιες ημέρες πριν από πέντε χρόνια η Εθνική μας ομάδα φλέρταρε με την πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας και τον αξέχαστο αγώνα με την Κόστα Ρίκα στη 16άδα, έπαιζε την παράταση με αριθμητικό πλεονέκτημα, δημιουργούσε ευκαιρίες και τελικά κάμφθηκε στα πέναλτι με την απόκρουση του Κέιλορ Νάβας στο χτύπημα του Φάνη Γκέκα.

Το βράδυ της 29ης Ιουνίου του 2014 θα μπορούσε να γίνει προάγγελος για σταθερά καλή πορεία, όπως έγινε και ο αναπάντεχος τίτλος του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2004, αντίθετα όμως είχε τη χειρότερη δυνατή συνέχεια!

Euro της Πορτογαλίας, είπαμε; Ναι, τέτοιες ημέρες (12 Ιουνίου) είχε αρχίσει και το όνειρο στο στάδιο «Ντραγκάο» με το 2-1 επί της διοργανώτριας.

Ακόμα και τους Γιαννακόπουλο και Μπασινά να ρωτήσεις, που υπηρετούν και σήμερα από άλλο πόστο το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αν φαντάζονταν τέτοια πτώση, θα σου γνέψουν σίγουρα αρνητικά…

Κι όμως, η ΕΠΟ του Γραμμένου, η ΕΠΟ του Γκιρτζίκη και του Σαρρή προηγούμενα, οδήγησε την ομάδα-βιτρίνα του ελληνικού ποδοσφαίρου σε γενική ανυποληψία.

Σταδιακά και με… ασφάλεια. Και ο αγώνας με την Κόστα Ρίκα, αντί να γίνει καλός οιωνός για την επόμενη μέρα, έγινε άμεσα προάγγελος προβλημάτων με τις ευθύνες της ομοσπονδίας στην αποχώρηση του Φερνάντο Σάντος, μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης και νικητή του Nations League με την Πορτογαλία…

Και μόνο αυτά που έχουν συμβεί σε σχέση με το αγωνιστικό κομμάτι αρκούν για να φανεί η κατρακύλα. Από το καλοκαίρι του 2014 που έφυγε ο Σάντος, αλλάξαμε πέντε προπονητές και κλήθηκαν συνολικά 89 ποδοσφαιριστές! Δεν είναι εύκολο να κάνεις ομάδα έτσι…

Κλήθηκαν παίκτες, ενώ δεν είχαν ομάδα… Και παλιότερα συνέβη αυτό και πολύ πρόσφατα. Κλήθηκαν παίκτες, που κανονικά θα είχαν δει κλήση μόνο στα όνειρα τους.

Άλλοι που αποδείχτηκαν απρόθυμοι να βοηθήσουν και γρήγορα έθεσαν εαυτόν εκτός, κι άλλοι που ήταν μόνο για λίγες παρουσίες και μετά «φαγώθηκαν». Μέσα στην 5ετία δεν υπήρξε συμμετοχή σε τελικά διεθνούς διοργάνωσης. Αναμενόμενα με τόσα αρνητικά αποτελέσματα.

Από εκείνο το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα, η Εθνική ομάδα έδωσε 46 επίσημα και φιλικά παιχνίδια και έχασε τα 21! Υπάρχουν και 14 νίκες, αλλά αν κάποιος σταθεί σε ονόματα θα… μελαγχολήσει.

Σε αυτή την πενταετία οι μόνες ομάδες που έχουμε νικήσει σε επίσημο ματς είναι οι: Ουγγαρία (δις), Γιβραλτάρ (δις), Κύπρος (δις), Εσθονία (δις), Φινλανδία και Λιχτενστάιν! Είπατε τίποτα;

Επιπλέον, το κάζο με την Αρμενία είναι η συνέχεια σε μία σειρά από ταπεινωτικές ήττες. Έχουμε καταφέρει να χάσουμε δύο φορές από τα Νησιά Φερόε και μία από την Εσθονία, τη Φινλανδία και την Ισλανδία.

Λέμε τώρα για τα 3 γκολ παθητικό σε ένα ημίχρονο και είχε γίνει και με την Κροατία εντός έδρας τον Οκτώβριο του 2017, όταν το πιο δυνατό σημείο της ομάδας ήταν κάποτε η άμυνα.

Μέσα σε 5 χρόνια η Ελλάδα έχει κάνει… βουτιά στο FIFA Ranking. Το 2014 ήταν στη 10η θέση παγκοσμίως. Σήμερα βρίσκεται στην 52η, τη χειρότερη από το 2001. Κι ένα από τα προνόμια που γκρεμίζονται πια είναι οι ευνοϊκές κληρώσεις λόγω των καλών θέσεων στον πίνακα αξιολόγησης, οπότε άντε να γίνεις αισιόδοξος για πρόκριση στο επόμενο Μουντιάλ.

Σε αυτά τα πέντε χρόνια κάθισαν στον πάγκο της Εθνικής ο Ρανιέρι, ο Τσάνας, ο Μαρκαριάν, ο Σκίμπε και ο Αναστασιάδης, ο οποίος επίσης δεν φαίνεται να έχει πολύ μέλλον.

Μπορεί να πάμε σύντομα στον 6^ο, όταν από το 2001 έως το 2014 ήταν μόνο δύο οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί. Ο Γερμανός Σκίμπε έμεινε το μεγαλύτερο διάστημα με τη σκέψη μήπως βαδίσει στα χνάρια του συμπατριώτη του Ρεχάγκελ, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να σταματήσει τον κατήφορο.

Οι εξηγήσεις για έλλειψη χημείας και αυτοματισμών ακούστηκαν αρκετές φορές έπειτα από σκληρές βραδιές, εσχάτως ακούμε και για τις κακές σχέσεις μεταξύ των παικτών.

Οι Εθνικές έχουν, έτσι κι αλλιώς, το μειονέκτημα με τα μικρά διαστήματα προετοιμασίας. Από τη στιγμή που χάθηκε και το μέτρο στις κλήσεις διεθνών το πρόβλημα μεγάλωσε.

Εκεί που ο Ότο Ρεχάγκελ κι αργότερα ο Φερνάντο Σάντος δούλευαν με μικρό και συγκεκριμένο πυρήνα παικτών, φτάσαμε να έχουν κληθεί συνολικά 89 παίκτες σε αυτά τα 46 παιχνίδια. Λες και ήμασταν σταθερά σε περίοδο πειραματισμών.

Το νούμερο είναι υπερβολικό, επιτρέπει σκέψεις για μη αξιοκρατικές διαδικασίες και (πέρα από τις αμαρτίες της εκάστοτε διοίκησης και μετά παικτών και τεχνικού τιμ) σίγουρα αποτελεί ένα στοιχείο στο γιατί η ομάδα δεν μπόρεσε να γίνει ξανά ένα αξιόλογο σύνολο αυτά τα χρόνια.

Η απίστευτη γκάφα με τον Γιάννου…

Σε αυτή την περίοδο της πλήρους απαξίωσης για την Εθνική υπήρξαν φυσικά και λάθη σε οργανωτικό επίπεδο, που μαρτυρούν ότι κάποια στιγμή αφέθηκε στην τύχη της.

Αποκορύφωμα η χρησιμοποίηση του Απόστολου Γιάννου, ενώ δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής. Στις 17 Νοεμβρίου 2015 η Ελλάδα –στον δεύτερο αγώνα με τον Σκίμπε στον πάγκο– απέσπασε ισοπαλία 0-0 από την Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Γιάννου μπήκε στο ματς στο 70΄ στη θέση του Κώστα Μήτρογλου. Δεν έπρεπε να είναι καν στην αποστολή όμως, διότι στο παρελθόν είχε πάρει μέρος σε δύο αγώνες με την Εθνική παίδων της Αυστραλίας.

Για να είχε δικαίωμα να αγωνιστεί έπρεπε η ΕΠΟ, όπως ορίζουν οι κανονισμοί, να είχε αιτηθεί σχετικής απόφασης. Δεν το έκανε και τον Μάιο του 2016 η FIFA τιμώρησε την Ελλάδα με ήττα 3-0 στα χαρτιά. Θυμίζουμε πως ήταν επίσημο φιλικό και θα μετρούσε η ισοπαλία στη βαθμολογία…

Και πρόστιμο στην ΕΠΟ πρόστιμο 4.000 ελβετικών φράγκων για τη μη τήρηση του άρθρου 55, παρ. 2 του Πειθαρχικού Κώδικα στην περίπτωση του τότε επιθετικού του Αστέρα Τρίπολης.