Η ΑΕΚ έδινε την ψυχή της και οι Σέρβοι θέλουν επετειακό παιχνίδι με την Παρτιζάν

Τον Απρίλιο κλείνουν 20 χρόνια από το ιστορικό φιλικό της ΑΕΚ με την Παρτιζάν που είχε γίνει το Πάσχα του 1999 ως συμβολική απάντηση των δυο συλλόγων στον πόλεμο που διεξαγόταν τότε στη Σερβία. Η Ένωση 20 χρόνια μετά την ιστορική μετακίνησή της και τον αγώνα, υπάρχει πρόταση στην ΑΕΚ να γίνει εκ νέου φιλικό ανάμεσα στις δυο ομάδες.

Συγκεκριμένα, στα γραφεία της ΑΕΚ έχει φτάσει πρόταση από τη Σερβία μέσω του Σέρβου πρέσβη στην Αθήνα, προκειμένου να γίνει και φέτος φιλικό ώστε να εορταστεί η επέτειος εκείνης της ιστορικής αναμέτρησης.

Η πλευρά της ΑΕΚ είναι απόλυτα θετική ως προς αυτό το ενδεχόμενο και σύντομα αναμένεται να ξεκινήσει συζήτηση ανάμεσα στις δυο πλευρές για το πότε θα μπορούσε να διεξαχθεί το εν λόγω παιχνίδι.

Ήταν Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου 1999, όταν η ΑΕΚ βρέθηκε στη Σερβία και το Βελιγράδι προκειμένου να δώσει φιλικό αγώνα με την Παρτίζαν.

Οι Σέρβοι υποδέχτηκαν την αποστολή του δικεφάλου, από την πρώτη στιγμή που πέρασε τα σύνορα, με ψωμί και αλάτι όπως είναι το γιουγκοσλαβικό έθιμο. Στο βομβαρδισμένο Νόβισαντ, έκαναν το ίδιο, ανεμίζοντας τις Ελληνικές σημαίες μαζί με τις Σέρβικες.

Η συναδέλφωση της Ελλάδας με την Γιουγκοσλαβία, στις δύσκολες στιγμές του γειτονικού λαού, ήταν πλέον γεγονός. Την αποστολή του δικεφάλου συνόδεψε και αντιπροσωπεία, που αποτελούνταν από εκπροσώπους κομμάτων, όπως οι Γλέζος και Κατσιφάρας.

Η αποστολή έγινε δεκτή από τον τότε Πρόεδρο της Σερβίας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς, ο οποίος εξέφρασε τη συγκίνησή του και τις ευχαριστίες του, ενώ ευχήθηκε να τελειώσει γρήγορα το κακό που βρήκε τον Σέρβικο λαό.

Σε έναν αγώνα-αντιπολεμικό συλλαλητήριο, εν καιρώ πολέμου, η ΑΕΚ αντιμετώπισε την πρωταθλήτρια Παρτιζάν, μπροστά σε περίπου 15.000 φιλάθλους και των δύο ομάδων, παρότι είχαν πουληθεί και τα 40.000 εισιτήρια που είχαν βγει προς πώληση.

Ο λόγος που ο κόσμος ήταν λιγότερος, ήταν τα καύσιμα, καθώς υπήρχε έλλειψη και οι μεταφορές ήταν πολύ δύσκολες. Αξίζει να σημειωθεί, πως ήταν η πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, που κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν ακούστηκαν σειρήνες.

 

Για την ιστορία ο αγώνας είχε διάρκεια μόλις μία ώρα, καθώς στο 61ο λεπτό οι Γιουγκοσλάβοι, οι οποίοι βρίσκονταν στις εξέδρες, μπήκαν στο γήπεδο κρατώντας στα χέρια ελληνικές και σερβικές σημαίες, φωνάζοντας “Ελλάς, Ελλάς” και “ΑΕΚ, ΑΕΚ” αγκάλιαζαν και φιλούσαν τους ποδοσφαιριστές της Ένωσης, ενώ μέσα στον αγωνιστικό χώρο μπήκαν και οι Έλληνες φίλαθλοι.

Το παιχνίδι έληξε ισόπαλο 1-1, με σκόρερ τους Κέζμαν στο 13ο λεπτό και Ζουμπούλη στο 26ο. Στο ημίχρονο η ελληνική αντιπροσωπεία, φύτεψε συμβολικά μια ελιά από την Αρχαία Ολυμπία στο κέντρο του γηπέδου, ενώ οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στα αποδυτήρια, έδωσαν κόκκινα αυγά, τσουρέκια και λαμπάδες στους συναδέλφους τους.

Παρτιζάν (Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν

ΑΕΚ (Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλους), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.

Η κίνηση της ΑΕΚ δεν θα πέρναγε απαρατήρητη από καμία χώρα και κανένα μέσο ενημέρωσης. Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα εκείνης της εποχής, από την μεγαλύτερη ισπανική εφημερίδα Marca: “Απίστευτο, μια Ελληνική ομάδα πήγε να παίξει ποδόσφαιρο στα χαρακώματα”.

Η γερμανική Bild ανέφερε: “Η ΑΕΚ πήγε να παίξει εναντίον της Παρτιζάν, με το σύνθημα έξω ο πόλεμος από τη Γιουγκοσλαβία”, ενώ η ιταλική Gazzetta: “Παιχνίδι-παρένθεση στον πόλεμο με ειρηνευτικό χαρακτήρα”

Η εφημερίδα “Sport” της Γιουγκοσλαβίας ανέφερε: “Αδέλφια με αδέλφια, κόντρα στον πόλεμο”, ενώ η “Sportski Zurnal” είχε τίτλο: “Ανάσανε η ειρήνη”.

Ο ισχυρός άνδρας της ΑΕΚ Δημήτρης Μελισσανίδης που είχε πάρει την πρωτοβουλία δήλωνε:  “Είμαι συγκινημένος. Αυτά που ζω είναι δύσκολο να περιγραφούν με ακρίβεια. Όλη η Γιουγκοσλαβία άνοιξε την αγκαλιά της και μας υποδέχθηκε με τη φράση “Είσαστε αδέλφια μας”. Έκλαιγαν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Μου έκαναν εντύπωση τα παιδιά. Βγήκαν από τα καταφύγια και ήρθαν στο γήπεδο. Μας ζητούσαν σημαίες της ΑΕΚ, μας έσφιγγαν τα χέρια, έκλαιγαν, μας έλεγαν ότι έγιναν οπαδοί της ΑΕΚ. Σίγουρα η ΑΕΚ έδωσε την ψυχή της, ένωσε τους χτύπους της καρδιάς της με τους δοκιμαζόμενους φίλους μας Γιουγκοσλάβους. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε”.