«Κανείς δεν μου έδωσε δουλειά επειδή είμαι γιος της Τζομπανάκη»
Είναι νέος, γοητευτικός και ταλαντούχος! Με κάθε ευκαιρία, ο Ορφέας Αυγουστίδης αποδεικνύει ότι η απόφασή του να γίνει ηθοποιός ήταν τελικά η καλύτερη επιλογή της ζωής του.
Συνέντευξη στη Μαίρη Καράμπελα
Γεννημένος από δύο σπουδαίους καλλιτέχνες, τον Ντίνο Αυγουστίδη και τη Μαρία Τζομπανάκη, ο Ορφέας έχει κληρονομήσει μεταξύ άλλων τη σεμνότητα και την αξιοπρέπειά τους. Αν και μέχρι σήμερα βλέπει την υποκριτική ως ένα παιχνίδι, συνεχίζει να αγωνίζεται, να γίνεται όλο και καλύτερος και καταφέρνει να εκπλήσσει ευχάριστα με κάθε νέο βήμα του. «Την πρώτη μου δουλειά στον χώρο, μου την έδωσε ο Νίκος Περράκης στις “Σειρήνες στο Αιγαίο”, όταν ήμουν ακόμα στο πρώτο έτος στη δραματική σχολή. Ο πρώτος άνθρωπος που μου έδωσε ευκαιρία στο θέατρο ήταν η Ελένη Ράντου. Ελπίζω η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν να τους δικαίωσε. Το τι χρωστάω στην Ελένη ή στο Νίκο είναι σε προσωπικό επίπεδο και νομίζω ότι έχει γίνει μέσα σε αυτά τα χρόνια. Δεν περιμένω να περάσουν 15.000 χρόνια για να βγω δημόσια να τους πω ευχαριστώ. Έχει συμβεί πολύ νωρίτερα και τη στιγμή που έπρεπε. Το λέω με πολύ μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη» αποκαλύπτει στην «Α» από την αρχή της συνέντευξης που μας παραχώρησε ενώ βρισκόταν στην καλοκαιρινή του περιοδεία.
Μετά από τέσσερα χρόνια, το φετινό καλοκαίρι τελειώνει ο «Κατάδικός μου» με μια περιοδεία.
«Συνήθως όλοι ξεκινούν με περιοδείες, για μας η περιοδεία είναι η αρχή του τέλους. Μετά από τρία χρόνια σε αυτή την παράσταση, η πρώτη περιοδεία μας είναι και το αποχαιρετιστήριο ταξίδι μας. Με την τελευταία παράσταση στις 12 Σεπτεμβρίου, θα τελειώσει και ο “Κατάδικός”».
Πρωταγωνιστείς στην ταινία «AdventureinGreece». Τι άλλο ετοιμάζεις;
«Το “AdventureinGreece” είναι μια ταινία ελληνοφιλανδικής παραγωγής που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια. Είναι μια περιπέτεια που πρωταγωνιστές είναι παιδιά και είναι ένα είδος που στην Ελλάδα δεν έχει υποστηριχθεί ιδιαίτερα στο σινεμά. Από τον Ιανουάριο θα είμαι στον “Άμλετ” στη “Στέγη τεχνών και γραμμάτων” που θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Χουβαρδάς και νοιώθω πάρα πολύ τυχερός μ’ αυτή τη συνεργασία».
Πότε αποφάσισες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός;
«Πριν τέσσερα χρόνια και ενώ ήμουν ήδη επαγγελματίας στον χώρο».
Έως τότε το έβλεπες ως παιχνίδι;
«Και τώρα παιχνίδι είναι! Απλώς στην αρχή ήταν πιο πολύ στόχος μου η σκηνοθεσία, και στη σχολή αυτό πήγα αρχικά να κάνω. Μετά ξεκίνησα να πηγαίνω σε δραματική σχολή. Ύστερα από κάποιες δουλειές, κατάλαβα ότι αυτό ήταν που ήθελα και αποφάσισα να δουλέψω γι’ αυτό. Πέρα από την τύχη και τις ευκαιρίες που σου δίνονται στη ζωή οφείλεις να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος».
Το επώνυμό σου ήταν εισιτήριο ή εμπόδιο της καριέρας σου;
«Τίποτα από τα δύο. Κανείς δεν με πήρε στη δουλειά του επειδή ήξερε τη μαμά μου ή το μπαμπά μου και ούτε οι γονείς μου θα έμπαιναν ποτέ σε αυτή τη διαδικασία, διότι είναι διακριτικοί και αξιοπρεπείς. Το μόνο καλό που μου άφησε το όνομά ήταν ότι οι άνθρωποι στο χώρο με σεβαστήκανε επειδή σεβόντουσαν τους γονείς μου. Από κει και πέρα, ό,τι κέρδιζα από τη δουλειά είναι προσωπικό μου θέμα. Δεν λέω ότι είμαι ταλαντούχος αλλά ότι οι γονείς μου δεν μεσολαβήσανε ποτέ για να πάρω μια δουλειά. Ποτέ δεν χτυπήσανε την πόρτα κανενός να πούνε: “πάρε τον γιόκα μου”».
Συμβουλεύεσαι τους γονείς σου;
«Ναι, τους συμβουλεύομαι εφόσον έχω πάρει πρώτα την απόφαση για να δω αν ενστικτωδώς έχω επιλέξει σωστά ή όχι. Τους εμπιστεύομαι».
Ενώ διαθέτεις όλο το πακέτο, δεν έχεις ερμηνεύσει ρόλους ζεν πρεμιέ. Γιατί;
«Ήταν επιλογή μου να μην πω ναι σε ρόλους που ήταν το “προφανές”. Δηλαδή το μόνο που θα είχα να κάνω θα ήταν να υπάρχω, το οποίο είναι κάτι αφόρητα βαρετό για μένα. Παράλληλα, ήμουν πάρα πολύ τυχερός γιατί και οι ρόλοι που μου δοθήκαν δεν ήταν τέτοιοι. Ο Νίκος Περράκης είδε κάτι άλλο σε μένα όπως και η Ελένη Ράντου, η οποία μου είχε δώσει την πρώτη φορά τον ρόλο ενός ναρκομανή που ζούσε στο δρόμο και έκανε παρέα σε κυρίους επί πληρωμή στη “Νύχτα ραδιοφώνων”. Επίσης, εδώ και τρία χρόνια “ταξιδεύω” με τον ρόλο του “Καρίμ”, ενός μετανάστη από το Ιράν».
«Και να γινόταν θέμα η προσωπική μου ζωή, δεν θα πουλούσε»
Ποια είναι η θέση σου για την ελληνική πραγματικότητα σε καιρούς κρίσης;
«Οι πολίτες έχουμε μερίδιο ευθύνης αλλά δεν μας αξίζει η κατάσταση πείνας, που βρίσκεται το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων. Νομίζω, όμως, ότι ο τρόπος που αντιμετωπίσαμε την ευημερία είχε μια αδηφαγία που τελικά αποδείχθηκε αμάρτημα και το πληρώσαμε. Πιστεύω ότι η κατάσταση στην Ελλάδα θα αλλάξει κάποια στιγμή, φοβάμαι όμως ότι εμείς δεν θα αλλάξουμε. Αν έρθουν ξανά καλοί καιροί, πάλι θα βλέπουμε πανάκριβα αμάξια έξω από διαμερίσματα με ενοίκιο. Για να αλλάξουν τα πράγματα θέλει άλλη ματιά. Θέλει αλληλεγγύη και αγάπη, που δεν υπάρχουν».
Είναι επιλογή σου που δεν έχουν δει την προσωπική σου ζωή στα περιοδικά;
«Ναι, αν και δεν κρύβομαι πίσω από κανέναν τοίχο, είναι κάτι που το ζήτησα από νωρίς και δεν έδωσα δικαίωμα ώστε να εκθέσω τις συντρόφους μου, τους φίλους μου ή και εμένα τον ίδιο. Από την άλλη, είτε με σεβάστηκαν οι συνάδερφοί σου και δεν προέβαλαν τη ζωή μου, είτε στην πραγματικότητα δεν αφορά κανέναν η προσωπική μου ζωή – και έτσι είναι-. Γιατί να γίνει θέμα η δικιά μου ζωή, εφόσον δεν είμαι άνθρωπος που είμαι συνέχεια στην τηλεόραση; Και να γινόταν, δεν θα πουλούσε και είμαι χαρούμενος με αυτό. Αν πουλάς την προσωπική σου ζωή κάθε μέρα στα εξώφυλλα τότε δίνεις τροφή και μια άλλη “αξία”».