Κεντρώα στροφή από τους «δεξιούς» του ΣΥΡΙΖΑ

Και μετά τις εκλογές τι; Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξασφαλίσει την αυτοδυναμία έχει καλώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ήσυχα να περιμένει στα έδρανα της αντιπολίτευσης μέχρι την επόμενη αναμέτρηση. Αν πάλι η Νέα Δημοκρατία δεν καταφέρει την πλειοψηφία στη Βουλή; Στην Κουμουνδούρου ήδη κάποιοι κάνουν σχέδια επί χάρτου.

Ρεπορτάζ: Κώστας Παπαϊωάννου

Άμεση είναι πια –για κάποιους– η ανάγκη να μετασχηματιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να είναι έτοιμος για την ημέρα μετά από την εκλογική αναμέτρηση, όποτε και αν αυτή θα γίνει εν τέλει αυτή. Το σενάριο των συνεργασιών είναι πιο πιθανό από ποτέ και αν με τους Ανεξάρτητους Έλληνες κοινό έδαφος βρέθηκε στην έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και της αντιμετώπιση της διαφθοράς, σε μια νέα συνεργασία το κοινό έδαφος θα πρέπει να βρεθεί μέσα από μια προγραμματική συμφωνία.

Πώς, όμως, θα μπορούσε για παράδειγμα ένας Παύλος Πολάκης ή κάποιος από τους «53+» να βρεθούν στην ίδια κυβέρνηση με το ΚΙΝ.ΑΛ.; Ή ακόμα χειρότερα με τη Νέα Δημοκρατία; Όσο απίθανο και αν ακούγεται ειδικά το τελευταίο σενάριο, η πρόσφατη πολιτική ιστορία μάς δίδαξε πως δεν θα πρέπει να αποκλείουμε τίποτα.

Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εκφραστές των λιγότερο ριζοσπαστικών τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ –οι επονομαζόμενοι από άσπονδους συντρόφους τους ως οι «δεξιοί του κόμματος–, οι οποίοι πιέζουν το κόμμα προς το κέντρο ώστε να περιορίσουν την Νέα Δημοκρατία στην καθαρόαιμη Δεξιά, αλλά και να στερήσουν δυνάμεις από το Κίνημα Αλλαγής και το Ποτάμι.

Για όσους γνωρίζουν τα «ενδοκομματικά» εύκολα αντιλαμβάνονται πως της εκλογικής διαδικασίας στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή κυριάρχησε η Κίνηση Μελών (ένα μείγμα προεδρικών (Ενωτική Κίνηση), ΠΑΣΟΚογενών και των Ανανεωτικών) η οποία έφερε στην πρώτη θέση τον Αντώνη Κοτσακά, που γνωρίζουμε από το ΠΑΣΟΚ –υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Άκη Τσοχατζόπουλου– αλλά πλέον βρίσκεται στο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Αντίσταση από τους «53+» 

Αντίσταση κρατούν οι «53+» αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να συντηρήσει το αριστερό προφίλ του κόμματος. Άλλωστε τείνει να γίνει πλειοψηφία η τάση που θέλει το ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψει την αριστερή του καταγωγή και να κινηθεί πιο κεντρώα. Για αυτό και εγκαίρως οι «53+» στην πανελλαδική σύσκεψη της τάσης επέμειναν στην ανάγκη μιας «θαρραλέας στροφής στο κοινωνικό πεδίο», αξιοποιώντας «στο έπακρο τον δημοσιονομικό χώρο και τις αισιόδοξες ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί και μπορούν να υπάρξουν στη συνέχεια, με την “έξοδο από το μνημόνιο”».

Σε κείμενό τους σημειώνουν ότι «η επόμενη ημέρα έχει ήδη αρχίσει με ελπίδες και προσδοκίες, αλλά και με απόλυτη γνώση των δυσκολιών, των συνεχιζόμενων εκβιασμών, της ενισχυμένης εποπτείας».

«Η πορεία μας, ασφαλώς, δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Νέοι κίνδυνοι παραμονεύουν για την παγκόσμια οικονομία, ενώ η μετατόπιση προς τα δεξιά και η αύξηση της επιρροής της άκρας δεξιάς και των ναζιστικών μορφωμάτων στην Ευρώπη και δυστυχώς και στη χώρα μας, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους», συμπληρώνουν.

Επισημαίνουν, δε, ότι «η κοινωνία εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών και παρά τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων, έχει αλλάξει δραματικά. Η άρση των ποικίλων αδικιών, των ανισοτήτων, του κοινωνικού αποκλεισμού, δεν θα είναι περίπατος».

Ωστόσο, όπως τονίζουν, «το τυπικό, έστω, τέλος των μνημονίων αφήνει περιθώριο μιας άλλης πορείας: από τους τεχνοκράτες και τους ειδικούς της αγοράς, από τον στραγγαλισμό της δημοκρατίας και την αποθέωση της νεοφιλελεύθερης λογικής και των κυρίαρχων ελίτ, στην επιστροφή της πολιτικής, στον ανταγωνισμό των διαφορετικών πολιτικών σχεδίων».

Όπως τονίζουν οι «53+», χρειάζονται «βηματισμοί, ένα νέο κύμα ριζοσπαστισμού, αριστερή στροφή, που να σηματοδοτούν συμβολικά και ουσιαστικά την τομή με τη μνημονιακή λαίλαπα: τη λιτότητα, τις κοινωνικές διακρίσεις, τις ανισότητες, τον αυταρχισμό των δανειστών. Θα είναι μια δύσκολη πορεία και χρειάζεται σύνεση και όραμα, ειλικρίνεια, απεύθυνση στον κόσμο της αριστεράς, στον κόσμο της εργασίας, χώρο και ενθάρρυνση των κινημάτων, των λαϊκών στρωμάτων».

 

Μετεχρονολογημένες πολιτικές επιταγές

Με την άποψη αυτή επί της ουσίας δεν φαίνεται να συμφωνεί ούτε το κυβερνείο του κόμματος που με αργά αλλά αποφασιστικά βήματα εγκαταλείπει το ευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς και έρχεται πιο κοντά με εκείνο των Σοσιαλιστών.

Άλλωστε και ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να εκτίμα –όπως υποστηρίζουν εκείνοι που γνωρίζουν– πως ασχέτως της τελικής κατάληξης με την Συμφωνία των Πρεσπών, και μόνο λόγω της στάσης του έχει να εισπράξει μετεχρονολογημένες επιταγές. Και αυτές πολύ πιο εύκολα εισπράττονται από το μετερίζι των Σοσιαλιστών.

Όλα δείχνουν πως ο μετασχηματισμός του κόμματος σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και κανείς δεν ακούει καν τον παθόντα Κοτσακά ο οποίος προειδοποιεί πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ΠΑΣΟΚ» συμπληρώνοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς για να καταλήξει λέγοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μετακινηθεί δεξιότερα ή αριστερότερα στον πολιτικό άξονα χαρακτηρίζοντας «λάθος» την ταύτισή του με τη Σοσιαλδημοκρατία.