Μαρτύριο 65 ημερών για το Μαξίμου…

Με το μαρτύριο της σταγόνας μοιάζουν για την κυβέρνηση δύο κομβικές ημερομηνίες και το μεσοδιάστημα που αυτές περικλείουν: η 30ή Σεπτεμβρίου, δηλαδή αύριο Κυριακή, που διεξάγεται στα Σκόπια το δημοψήφισμα για το ονοματολογικό, και η 3η Δεκεμβρίου όπου στο πρώτο Eurogroup της μεταμνημονιακής περιόδου θα κριθεί εν πολλοίς η παράταση του… ενοικιοστασίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στην Ηρώδου Αττικού.

 

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Δεν χρειάζεται διδακτορικό στις πολιτικές επιστήμες για να καταλάβει κάποιος ότι στις επόμενες 60 ημέρες η κυβερνητική πλειοψηφία παίζει τα ρέστα της παραμονής της στην εξουσία. Το δυστύχημα για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι έχουν τελειώσει οι άσοι –επικοινωνιακοί και μη– στο μανίκι του πρωθυπουργού που εξακολουθεί να αποτελεί το πολιτικό κεφάλαιο του κόμματός του και πλέον όλα εξαρτώνται από τις βουλές των συμπατριωτών τού Ζόραν Ζάεφ, αλλά και των δανειστών.

Τα δύο θέματα, οι εξελίξεις στο Μακεδονικό και το κόψιμο ή μη των συντάξεων, μοιάζουν εκ πρώτη όψεως ασύνδετα, αλλά παραμένουν αλληλένδετα ως κοινός παρονομαστής της φημολογίας που θέλει την κυβέρνηση να προχωράει σε εκλογικό αιφνιδιασμό τον Φεβρουάριο του 2019.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγμα με τη σειρά ξεκινώντας από το χρονικά και…  γεωγραφικά εγγύτερο: το τι θα βγάλει η αυριανή δημοψηφισματική κάλπη των Σκοπίων. Είναι δύσκολο να πει κάποιος με σιγουριά ποια εκδοχή συμφέρει εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ να συμβεί, όταν αυτό δεν μπορούν να το αποκρυσταλλώσουν ούτε καν τα ίδια τα υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος. Βολεύει να «σκοτώσουν» οι Σκοπιανοί με το «όχι» τους τη Συμφωνία των Πρεσπών και να μη χρειαστεί οι κ.κ. Τσίπρας και Κοτζιάς που τη διαπραγματεύτηκαν και την υπέγραψαν να απολογηθούν εντός και εκτός συνόρων για το ναυάγιο; Ή μήπως ένα «ναι» θα εξυπηρετήσει τους εκλογικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των συμμάχων και εξαργυρώνοντας (όπως διατείνονται οι κακές γλώσσες) τη θετική στάση της με ένα μαλάκωμα των θεσμών στο θέμα των συντάξεων;

Αυτό που με σιγουριά μπορεί να ειπωθεί είναι ότι στην περίπτωση που οι Σκοπιανοί ψηφοφόροι υπερψηφίσουν τη συμφωνία, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κανένα λόγο να μην τη φέρει ο ίδιος για ψήφιση στην ελληνική Βουλή και να την αφήσει για τους επόμενους. Ό,τι χασούρα τού αναλογεί, θα την έχει ήδη απορροφήσει και θα προσπαθήσει να την αντισταθμίσει με την αλίευση ψήφων στο αμιγώς κεντροαριστερό ακροατήριο, που έστω και βουβά συμφωνεί, αν όχι με την επίλυση, τουλάχιστον με τη μη διαιώνιση της εθνικής εκκρεμότητας με τους βόρειους γείτονες.

Ακόμη δε και στην περίπτωση που ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος κάνει πράξη τις εξαγγελίες του και ρίξει την κυβέρνηση με αφορμή το ονοματολογικό των Σκοπίων, στο Μαξίμου εκτιμούν ότι δεν θα βγουν χαμένοι. Κι αυτό διότι ο μουτζούρης θα μείνει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης –θεωρητικά θα είναι η Νέα Δημοκρατία– που ναι μεν θα επενδύσει στο εθνικό συναίσθημα των ψηφοφόρων, αλλά κινδυνεύει να απολέσει σημαντικά πολιτικά αποθέματα στο εξωτερικό.

 

Οι συντάξεις

Το σενάριο, επομένως, για προκήρυξη βουλευτικών εκλογών στο πρώτο δίμηνο του 2019 δεν θα έχει κατά τα φαινόμενα γενεσιουργό αιτία τις εξελίξεις στο εθνικό θέμα, αλλά θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ετυμηγορία των δανειστών στο θέμα της περικοπής των συντάξεων μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς.

Μπορεί στο εντός συνόρων ακροατήριο η κυβερνητική επιχειρηματολογία να περιστρέφεται γύρω από τον αισιόδοξο άξονα των δηλώσεων του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον εκτός μνημονίου και έχει τον δημοσιονομικό χώρο ώστε ούτε τις συντάξεις να μειώσει, ούτε το αφορολόγητο να κόψει, αλλά και να υλοποιήσει το κυβερνητικό πακέτο των αντιμέτρων. Ωστόσο, στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού τα πράγματα δεν είναι όσο απλά περιγράφονται. Θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου να ισχυριστεί κάποιος ότι στο ΥΠ.ΟΙΚ. δεν σπάνε το κεφάλι τους αναφορικά με τον χρόνο κατάθεσης του προσχεδίου του προϋπολογισμού. Έστω κι αν το Μαξίμου διαβεβαιώνει ότι δεν έχει αποφασιστεί αναβολή της διαδικασίας που είναι προγραμματισμένη για τη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου, είναι απολύτως βέβαιο ότι φυσάνε και ξεφυσάνε για το αν η συμφωνημένη με τους θεσμούς πρόβλεψη της μείωσης των συντάξεων θα πρέπει να υπάρχει στο επίμαχο προσχέδιο ή αν θα πρέπει παραληφθεί στέλνοντας κρυφίως μήνυμα πυγμής στους δανειστές ότι στη μεταμνημονιακή εποχή κουμάντο κάνει η Αθήνα και όχι οι Βρυξέλλες.

Δεδομένου δε ότι από παντού εισπράττεται η αίσθηση πως οι οιωνοί να γίνει αποδεκτό το ελληνικό αίτημα παγώματος των περικοπών δεν είναι και οι πιο αισιόδοξοι, άρχισε να διακινείται η φήμη περί εκλογών τον Φεβρουάριο του νέου έτους. Η επιχειρηματολογία λογικοφανής: είτε ο Ευκλ. Τσακαλώτος γυρνά θριαμβευτής από το Eurogroup της  3ης του Δεκέμβρη  και προκηρύσσονται εκλογές ώστε να κεφαλαιοποιηθεί η νίκη, είτε γυρνά υποταγμένος στις απαιτήσεις των δανειστών και μη αντέχοντας την κοινωνική κατακραυγή η κυβέρνηση θα επιλέξει να  αποδράσει πάλι μέσω εκλογών επιδιώκοντας τη μικρότερη δυνατή χασούρα.

«Ποιο από τα δύο θα επαληθευτεί;» ρώτησε η «Α» έναν έμπειρο πολιτικό αναλυτή, για να πάρει την απάντηση: «Όποιος σου πει σήμερα ότι ξέρει, θα σου πει ψέματα. Η επιλογή του χρόνου που θα στηθούν οι κάλπες είναι προνόμιο του πρωθυπουργού, το ίδιο και ο αιφνιδιασμός. Εκλογές θα γίνουν όταν αυτό θα συμφέρει τον Αλέξη. Κι αυτό θα μετριέται μέρα με την ημέρα…»