Μέρα Μαγιού μού μίσεψες…

Μέρα Μαγιού μού μίσεψες… μέρα Μαγιού χάθηκε ο Άιρτον Σένα. Και τι μέρα: 1η του Μαγιού στην Ίμολα της Ιταλίας. Η Βραζιλία την ημέρα της εργατικής Πρωτομαγιάς έχει διπλό πένθος, και για το γεγονός της ημέρας, αλλά και για το γελαστό παιδί που χάθηκε σ’ εκείνη την καταραμένη στροφή το 1994, οδηγώντας τη Γουίλιαμς.

Ο Άιρτον Σένα έγινε ό,τι ήταν. Πιλότος της Φόρμουλα 1. Και πλήρωσε το τίμημα της χρωματοσωματικής σχέσης που είχε με το αυτοκίνητο. Η ταχύτητα είναι αίσθηση ελευθερίας, λένε.

Η πολλή ταχύτητα σκότωσε τον Σένα, αλλά στην ουσία τον έκανε αθάνατο. Από τους ανθρώπους που δεν θα ξεχαστούν ποτέ, γιατί εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσά τους κι ανάμεσά μας.

Οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι, ξέρετε, μύστες… γενικώς καθώς είναι –κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο (εκεί είναι σίγουρα)– πιστεύουν στην μετεμψύχωση.

Έτσι και για τον Σένα πιστεύουν ότι κυκλοφορεί ανάμεσά τους, ζει με άλλο όνομα και άλλο επίθετο και σε άλλο επάγγελμα. Τα τελευταία χρόνια λεγόταν… Ροναλντίνιο και, μετά, Νεϊμάρ.

Άλλωστε κι ο Καζαντζάκης έγραψε ότι «οι δικοί μας άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ, πεθαίνουν μαζί μας». Στο δε Μουντιάλ της Αμερικής, το 1994, ο Σένα ήταν και πάλι εκεί, ως… Ρομάριο Φαρίας.

 Ο διάσημος Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάουλο Κοέλιο έχει γράψει στον «Αλχημιστή» την ιστορία ενός βοσκού που άρχισε να περιδιαβαίνει τον κόσμο για να βρει τον θησαυρό.

Τελικά, επέστρεψε στο μαντρί. Εκεί ήταν ο θησαυρός του. Ήθελε να καταδείξει τη ματαιοδοξία του ανθρώπινου γένους στην αναζήτηση ενός θησαυρού που υπάρχει μπροστά μας, αλλά δεν τον βλέπουμε.

Ο Σένα σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι ο ήρωας του συγκεκριμένου βιβλίου, γιατί ποτέ δεν υπήρξε… αλχημιστής. Ποτέ. Ήξερε εκ των προτέρων πού είναι ο δικός του χαμένος θησαυρός.

Στους πρόποδες του Χριστού του Κορκοβάδο, στο Ρίο. Εκεί ήταν το θρησκευτικό και ψυχολογικό του καταφύγιο. Και τα δυο μαζί. Όταν ταξίδευε στον κόσμο για να καταπιεί τα χιλιόμετρα για τον βιοπορισμό του, θα επέστρεφε πάντα εκεί στον επιβλητικό Ιησού Χριστό και θα έμενε μονάχος του για μία προσευχή.

Λένε οι Βραζιλιάνοι ότι αυτή του η συνεχής επικοινωνία του με τον Θεό, εκεί στα ψηλά του λόφου, τον έφερνε όλο και πιο κοντά. Όλο και πιο κοντά… Ξέρετε τι επιγραφή υπάρχει στο μνήμα του; «Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από τον Θεό».

 Και η ημερομηνία που διάλεξε ο Θεός να τον πάρει κοντά του δεν ήταν τυχαία. Πρωτομαγιά, για να θυμίζει λουλούδια, άνοιξη, ποιήματα, διεκδίκηση. Διότι τέτοιο παιδί ήταν ο Σένα. Του Μαγιού. Ρομαντικός, ιδεολόγος.

Ήθελε, λέει, να ήταν ένα από τα παιδιά των λουλουδιών τον Μάη του ’68 στη Γαλλία. Κι ας ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, ας μην ήξερε τι θα τα έκανε τα τόσα λεφτά που έβγαλε οδηγώντας.

Απόδειξη; Στη Βραζιλία λειτουργεί σήμερα το «Ίδρυμα Άιρτον Σένα», και περιθάλπει τα τόσα και τόσα φτωχόπαιδα που μεγαλώνουν εκεί δίχως να έχουν στον ήλιο μοίρα.

Η ζωή του Άιρτον Σένα κράτησε λίγο, αλλά τόσο πολύ. Ήταν από τους ανθρώπους που ένα λεπτό ζωής τους έμοιαζε μ’ έναν αιώνα δικό μας. Έτρεχε πολύ, πάρα πολύ. Και η Γουίλιαμς και η ζωή. Φοβερός ρυθμός, ανεξέλεγκτος. Άλλωστε, ελευθερία δεν υπάρχει όταν υφίσταται κάθε είδους έλεγχος.

Σε όλη του την καριέρα ο Σένα δεν έκανε τίποτα άλλο από το να είναι ελεύθερος να… τρέχει. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, στη ζωή του ήταν τόσο αδέξιος, που δεν μπορούσε να βιδώσει ούτε μια λάμπα, ούτε να καθαρίσει το γραφείο του, που λέει ο λόγος.

Και το πλέον παράδοξο για Βραζιλιάνο, δεν ασχολήθηκε ποτέ με το ποδόσφαιρο! Κι εκεί, αδέξιος ήταν. Πήγε, λέει, μια φορά να χτυπήσει ένα πέναλτι και το ένα του πόδι, αντί να χτυπήσει την μπάλα, χτύπησε το… άλλο. Δεν ήταν αυτή η αποστολή του επί γης. Άλλη ήταν…

Όλοι αθώοι για τον Σένα

Ο Άιρτον Σένα εκείνη την ημέρα στην Ίμολα ήταν επικεφαλής της κούρσας στον 7ο γύρο με τον Μίκαελ Σουμάχερ να τον πιέζει. Στη στροφή Ταμπουρέλο, με 300+ χιλιόμετρα, τα φρένα στρίγκλισαν και η Γουίλιαμς καρφώθηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον τοίχο.

Ο πλανήτης κρατούσε την ανάσα του, τα βλέμματα πάγωσαν. Και μετά, σιωπή. Βουβαμάρα. Ο χρόνος σταμάτησε εκεί, 14:17΄. Οι γιατροί τον βγάζουν από το μονοθέσιο, αλλά ακούν τον αναστεναγμό του. Ήταν η ψυχούλα που έφευγε.

Τον μεταφέρουν με ελικόπτερο στο νοσοκομείο. Ο Σένα χάνει πολύ αίμα. Ο Σένα είναι νεκρός. Σε ηλικία 34 ετών. Στα δικαστήρια, άπαντες αθώοι για το σπάσιμο του τιμονού.

Ο φάκελος έκλεισε Μάιο του 2005. Κανένας ένοχος. Με τον θάνατό του ο Σένα έσωσε πολλούς πιλότους, αφού πλέον μπήκαν κι άλλοι κανόνες ασφαλείας…